Τρόπος εξέτασης του μαθήματος «Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία» Γ ΓΕΛ Πανελ. Εξετάσεις 2019-20

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Η θάλασσα στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ένα ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου και πίνακες του Alexander Mark Rossi

  H Θάλασσα

 
Alexander Marc Rossi (1840-1916), Στην παραλία. Ιδιωτική Συλλογή. Μία νεαρή γυναίκα και ένας νεαρός άνδρας στην αμμουδιά. Είναι άραγε ερωτευμένοι;


  Καθώς ο φετινός Αύγουστος τελειώνει και σε λίγο οι περισσότεροι θα σταματήσουν τα θαλασσινά μπάνια, συνεχίζω με ποίηματα για τη θάλασσα και απεικονίσεις σκηνών στη παραλία από τον Βρεττανό Ζωγράφο της Βικτωριανής εποχής Alexander Mark Rossi (1840-1916) και τον Βρεττανο-Αυστραλό ζωγράφο Charles Conder (1868-1909).

Charles Conder (1868-1909), Ασημένιοι αμμόλοφοι.


Ντίνος Χριστιανόπουλος, Η θάλασσα 
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις.
Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους –
μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,
γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,
ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες.
Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια
Μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι.
Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα
Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει.
Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:
χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει.

Alexander Mark Rossi, Ερωτικό γράμμα. 1894. Ιδιωτική Συλλογή. Διαβάζουν στην παραλία μία ερωτική επιστολή, έχοντας γυρισμένη την πλάτη στη θάλασσα.

Alexander Mark Rossi, Στην παραλία. Ιδιωτική Συλλογή.

Alexander Mark Rossi, Στην παραλία. Ιδιωτική Συλλογή.  Γυναίκες και παιδιά λιάζονται στην παραλία.

Charles Conder, Στην παραλία Swanage. 1901. Πινακοθήκη του Μάντσεστερ.

Charles Conder (1868-1909), Στην παραλία. Μουσεία του Σέφφιλντ..

2 σχόλια:

  1. Τι φωτεινά χρώματα οι Ασημένιοι αμμόλοφοι.
    Όσο για τη θάλασσα του Χριστιανόπουλου, διαχρονικά ωραία.

    *

    Θάλασσα και ψυχή

    Θάλασσα με τα μοναχικά και λυπημένα
    Πλοία, ψυχές νεκρών που ταξιδεύουν.
    Θάλασσα και ψυχή και ταραγμένη αγάπη,
    Νερά μάς παίρνουν, άνεμοι μάς παν.
    Άπληστη, ακατάτμητη και μοιρασμένη,
    Σ' ωκεανό, σε πέλαο, σε κοχύλι.
    Άπειρη και κατάστενη σε μια σκαμμένη πέτρα.
    Και ουρανέ, σαν άλλη θάλασσα πάνω στη θάλασσα,
    Γαλάζιο αίμα και φτερό, γαλάζιο ψάρι.
    Ερωτική βροχή, ουράνια δίψα,
    Έρωτα, πιο έρωτα, που τίποτα δε σε χορταίνει.

    Γιώργος Θέμελης από τη συλλογή Φωτοσκιάσεις, 1961, ενότητα Έρωτος εγκώμια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ ωραίο. Μ' αρέσει πολύ ο στοχαστικός λυρισμός του Θέμελη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή