Κ. Π. Καβάφης, Ο Σεπτέμβρης του 1903
Είναι ένα από τα "Κρυμμένα" ποιήματα του Καβάφη.
Τουλάχιστον με πλάνες ας γελιούμαι τώρα·
την άδεια την ζωή μου να μη νιώθω.
Και ήμουνα τόσες φορές τόσο κοντά.
Και πώς παρέλυσα, και πώς δειλίασα·
γιατί να μείνω με κλειστά τα χείλη·
και μέσα μου να κλαίει η άδεια μου ζωή,
και να μαυροφορούν οι επιθυμίες μου.
Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι
στα μάτια, και στα χείλη τα ερωτικά,
στ’ ονειρεμένο, το αγαπημένο σώμα.
Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι.
την άδεια την ζωή μου να μη νιώθω.
Και ήμουνα τόσες φορές τόσο κοντά.
Και πώς παρέλυσα, και πώς δειλίασα·
γιατί να μείνω με κλειστά τα χείλη·
και μέσα μου να κλαίει η άδεια μου ζωή,
και να μαυροφορούν οι επιθυμίες μου.
Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι
στα μάτια, και στα χείλη τα ερωτικά,
στ’ ονειρεμένο, το αγαπημένο σώμα.
Τόσες φορές τόσο κοντά να είμαι.
Γιάννης Τσαρούχης, Ο σκεπτόμενος. 1936.
Πραγματικά υπέροχο, καλό μήνα Άννα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μας μήνα!
ΔιαγραφήO σκεπτόμενος του Τσαρούχη σε συνδυασμό με τον Καβάφη μου έφερε στο νου τον Ασλάνογλου.
ΑπάντησηΔιαγραφή*
Φως του Σεπτέμβρη
Το φθινοπωρινό του φως λάμπει στα κρύσταλλα της πόλης
καθώς σιγά σιγά το καλοκαίρι λιώνει
Κι όμως ταξίδεψα πολύ κατά τις δυτικές ακτές
είδα τα σώματα των όψιμων κολυμβητών να φθίνουν
μέσα στο ηλιόγερμα, κάτω απ' τις λάμπες του γκαζιού
Θε μου, τα είδα σε αμμουδιές από άσπρη πορσελάνη
Μα εγώ εκείνον θέλησα. Στην πόλη του ξαναγυρνώ
στους πολυέλαιους της νύχτας ξαναρχίζω
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Από τη συλλογή Αργό πετρέλαιο (1974)
Πραγματικά ταιριάζει πολύ!!! Εξαιρετική η επιλογή. Υπέροχος ο ποιητικός λόγος του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου. Χαίρομαι τόσο πολύ για την άμεση ανταπόκριση σου...και για την ποιητική μας "συνομιλία".
Διαγραφή