Σάββατο του Λαζάρου...
...είναι σήμερα. Σύννεφα...και μάλλον ψιλοβρέχει σιγανά. Ανοιξιάτικη βροχούλα που θυμίζει Φθινόπωρο. Σε λίγο αρχίζει η Μεγάλη Εβδομάδα, η Εβδομάδα των Παθών του Πάσχα...και οδεύομεν προς την Ανάσταση του Κυρίου για ακόμη μια χρονιά.
Από το Σάββατο του Λαζάρου στο Μεγάλο Σάββατο, από την Ανάσταση του Λαζάρου στην Ανάσταση του Κυρίου. Αυτός που ανέστησε, θα αναστηθεί και ο ίδιος, σκέφτομαι. Θυμάμαι ένα ποίημα της Κικής Δημουλά με θέμα ένα Σάββατο του Λαζάρου, ένα Σάββατο με ψιλόβροχο. Το ποιητικό υποκείμενο αποδομεί τον θρησκευτικό μύθο και τον αναπλάθει σε προσωπική ιστορία.
Henry Ossawa Tanner (1859-1936), Η Ανάσταση του Λαζάρου. 1896. Μουσείο του Ορσέ. Παρίσι.
Κική Δημουλά, Του Λαζάρου
Nεφοσκεπές ψιλόβροχο ημέρας.
Kάτι μωραί καμπάνες πιτσιλάνε
τον ύπνο του Λαζάρου να εξέλθει.
Kαλά στοκαρισμένο το φως γύρω γύρω.
Eίχα και γω να δεύρο κάποιους έξω
μα δε μου αποκρίθηκαν αν θέλουν.
Πώς ν' αποκριθούν
με ωτακουστή που άφησες καλά στοκαρισμένο
το φως γύρω γύρω.
Kι έπειτα γιατί τους ρωτάς αν θέλουν.
Tο θαύμα δε ρωτάει.
Σ' αρπάζει από το αυτί και
σέρνοντας σε πετάει στο φως.
Xαίρεσαι βέβαια με την έκλαμψη, δεν αντιλέγω
αλλά σε τρώει από μέσα σκουλήκι η αγωνία
μην είναι και τα θαύματα θνητά.
Άστους λοιπόν καλύτερα εκεί
μην έχωμεν να άρωμεν για δεύτερη φορά
κενόν τον κράββατόν τους.
Tίποτα δεν άκουσες;
Kι όμως, όλην αυτή την ώρα εδώ μέσα
με άλλα κουβεντιάζοντας να πάρω λίγο αέρα
σε σένανε μιλούσα εκεί κάτω.
ότι δε σε προσφώνησα;
Mε ποιο απ' όλα τα Λερναία ονόματα
να σε πρωτοφωνάξω.
Όποιο κι αν κόψω αποζητώντας σε
φυτρώνει αμέσως άλλο.
Kάτι μωραί καμπάνες πιτσιλάνε
τον ύπνο του Λαζάρου να εξέλθει.
Kαλά στοκαρισμένο το φως γύρω γύρω.
Eίχα και γω να δεύρο κάποιους έξω
μα δε μου αποκρίθηκαν αν θέλουν.
Πώς ν' αποκριθούν
με ωτακουστή που άφησες καλά στοκαρισμένο
το φως γύρω γύρω.
Kι έπειτα γιατί τους ρωτάς αν θέλουν.
Tο θαύμα δε ρωτάει.
Σ' αρπάζει από το αυτί και
σέρνοντας σε πετάει στο φως.
Xαίρεσαι βέβαια με την έκλαμψη, δεν αντιλέγω
αλλά σε τρώει από μέσα σκουλήκι η αγωνία
μην είναι και τα θαύματα θνητά.
Άστους λοιπόν καλύτερα εκεί
μην έχωμεν να άρωμεν για δεύτερη φορά
κενόν τον κράββατόν τους.
Tίποτα δεν άκουσες;
Kι όμως, όλην αυτή την ώρα εδώ μέσα
με άλλα κουβεντιάζοντας να πάρω λίγο αέρα
σε σένανε μιλούσα εκεί κάτω.
ότι δε σε προσφώνησα;
Mε ποιο απ' όλα τα Λερναία ονόματα
να σε πρωτοφωνάξω.
Όποιο κι αν κόψω αποζητώντας σε
φυτρώνει αμέσως άλλο.
Από την ποιητική συλλογή, Ενός Λεπτού μαζί, εκδ. Ίκαρος 1998.
...Και αν ο Λάζαρος δεν επιθυμεί την Ανάσταση;
Salvador Dali, "Λάζαρε, Δεύρο Έξω". 1964. (Κατά Ιωάννου 11:44). Ένας ονειρικός πίνακας του χαρισματικού Dali.
...Και αν ο Λάζαρος δεν επιθυμεί την Ανάσταση;
Ο Λάζαρος μετά το θαύμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΦρόντισες μέσα κι έξω από τη Βηθανία
όλοι να μάθουν την ανάστασή μου.
Τώρα, θύμα ενός θαύματος, για χρόνια περιφέρομαι
ένας ρακένδυτος που τον κοιτούν όλοι φιλύποπτα
αν πρέπει να τον πάρουν για τρελό ή να τον πιστέψουν.
Μα κι ο ίδιος πια δεν ξέρω τι, ποιος είμαι
χωρίς καν συγγενείς και φίλους που όλοι φοβηθήκαν
ή ζήλεψαν για τους δικούς τους- ποιος να ξέρει;
Ενώ Εσύ, ιδανικός Εσύ μες στην ανάστασή Σου
οριστική, γεμάτη δόξα κι ύμνους όπου γης
ποτέ δεν σκέφτηκες τι απέγινε
ο υπό αίρεση και προθεσμία αναστημένος Σου.
Ω ναι, δεν έπρεπε στο «Δεύρο έξω» να υπακούσω
μα την ειρηνική μου οδό αποσύνθεσης ν' ακολουθήσω
ταπεινά, σαν τους κοινούς θνητούς.
Τώρα σε τι Δευτέρα Παρουσία να πιστέψω
σε τι ανάσταση νεκρών
ανάμεσα σ' εξαίρεση ζωής
και στον κανόνα του θανάτου;
Και τέλος
πού να βρω δύναμη [προτού πεθάνω να πεισθώ
ότι στ' αλήθεια και για πάντα
θα πεθάνω;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΝΟΣ
Γιάννης Βαρβέρης...Αγαπημένος!
ΑπάντησηΔιαγραφή