Άννα Αγγελοπούλου: Η Άνοιξη στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ένα ποίημα της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ και πίνακες ζωγραφικής για την Άνοιξη του Heinrich Vogeler

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2021

Η Άνοιξη στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ένα ποίημα της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ και πίνακες ζωγραφικής για την Άνοιξη του Heinrich Vogeler

Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, Φάνηκε και από άλλα ποιήματα

Πρώτες μέρες του Μαρτίου...Απομακρύνονται οι σκοτεινές μέρες-ελπίζω και οι σκοτεινές στιγμές-του Χειμώνα...το φως δυναμώνει σιγά σιγά, διαρκεί κάθε μέρα περισσότερο... Κάθε μέρα ανακαλύπτω κάτι παλιό να πρασινίζει και να αναγεννάται, κάτι νέο να "ανοίγει", να ανθίζει...

Η Άνοιξη αρχίζει να απλώνεται ανεπαίσθητα στην αρχή, με δύναμη και ένταση στη συνέχεια, στο τέλος μας κυριεύει χωρίς αντίσταση... σύντομα θα κυριαρχήσει και θα της παραδοθούμε...

"Ποτέ μου δεν κατάλαβα την Άνοιξη", ομολογεί το ποιητικό υποκείμενο ήδη από τον πρώτο στίχο του ποιήματος της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ.

Ας διαβάσουμε το ποίημά της Φάνηκε και από άλλα ποιήματα και ας δούμε πίνακες μίας "Πρώιμης Άνοιξης" του Γερμανού ζωγράφου Heinrich Vogeler (1872-1942).