Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Γυναίκες μπροστά στον καθρέπτη. Γιώργος Ιακωβίδης, Τουαλέτα

Γ. Ιακωβίδης, Τουαλέτα

     Είναι ένας πίνακας του γνωστού ζωγράφου Γιώργου Ιακωβίδη (1853-1932). Απεικονίζει μία νεαρή γυναίκα, ντυμένη με παραδοσιακή ενδυμασία, να στέκεται μπροστά στον καθρέπτη και να βάζει το σκουλαρίκι της. Απηχεί, ασφαλώς την τάση του οριενταλισμού στην ελληνική ηθογραφία. Τα όρια ανάμεσα στον οριενταλισμό και την ελληνική ηθογραφία είναι ασφαλώς δυσδιάκριτα, αφού οι Έλληνες ζωγράφοι της Σχολής του Μονάχου, όπως ο Νικηφόρος Λύτρας, ο Νικόλαος Γύζης, ο Γιώργος Ιακωβίδης, ο Συμεών Σαββίδης κ. ά., συνηθίζουν να απεικονίζουν ανατολίτικα θέματα ή θέματα με έντονο ανατολικό χαρακτήρα. Στον πίνακα αυτό ο ανατολικός χαρακτήρας προσδίδεται από την παραδοσιακή ενδυμασία που φορά η νεαρή Ελληνίδα. Προσέξτε τις λεπτομέρειες της ενδυμασίας και των κοσμημάτων. Είναι, επίσης, προφανές ότι εδώ πρόκειται για μία αστική ηθογραφία και όχι για ηθογραφία της υπαίθρου, αφού πρόκειται για προσωπογραφία μίας κοπέλας ανώτερης κοινωνικής τάξης.

Γ. Ιακωβίδης, Τουαλέτα. Περίπου 1887-1893. Εθνική Πινακοθήκη.

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Πάμπλο Πικάσο, τα πορτρέτα της Ντόρα Μάαρ

Προσωπογραφίες της Ντόρα Μάαρ από τον Πάμπλο Πικάσο.

    Η ερωτική σχέση του Πάμπλο Πικάσο με τη φωτογράφο Ντόρα Μάαρ κατά την περίοδο 1935/36-1944 είχε σημαντικό ρόλο για το έργο του μεγάλου ζωγράφου, αφού η Μάαρ υπήρξε για μια περίπου δεκαετία (όλα τα χρόνια που κράτησε ο δεσμός τους) η μούσα και το μοντέλο για μεγάλο αριθμό έργων του, ενώ η ίδια αποτύπωσε με το φωτογραφικό της φακό πολλά στιγμιότυπα από τα στάδια της δημιουργίας του διάσημου αντιπολεμικού έργου του Πικάσο Γκερνίκα το Μάιο του 1937. Άλλωστε, η αρχή και η ανάπτυξη του ερωτικού δεσμού των δύο καλλιτεχνών συνέπεσε με την έμπνευση και τη δημιουργία της Γκερνίκα από τον Πικάσο. Η Μάαρ, η οποία έμενε μαζί με τον Πικάσο σ᾽ένα διαμέρισμα δίπλα στο ατελιέ του, παρακολούθησε από κοντά όλες τις φάσεις της εξέλιξης και της δημιουργίας του έργου (βλ. http://annagelopoulou.blogspot.gr/2013/05/blog-post_24.html). 
   Η ίδια υπήρξε επίσης το μοντέλο για μία από τις εμβληματικές μορφές της Γκερνίκα, της γυναίκας που δακρύζει και ουρλιάζει με τρόμο και οργή, κρατώντας το νεκρό παιδί της. Ο Πικάσο ζωγράφισε μία σειρά έργων μ´αυτό το θέμα με μοντέλο του πάντα την Ντόρα Μάαρ. Εκτός, όμως, από το θέμα της "γυναίκας που δακρύζει", o Πικάσο ζωγράφισε πολλές φορές το πρόσωπο της Ντόρας Μάαρ καθώς και τη μορφή της ως "καθισμένη γυναίκα" σε διάφορες παραλλαγές.
Π. Πικάσο, προσωπογραφία της Ντόρα Μάαρ. 1936. Ιδιωτική Συλλογή. Είναι μία από τις πρώτες προσωπογραφίες της Μάαρ από τον Πικάσο. 

Π. Πικάσο, Προσωπογραφία της Ντόρα Μάαρ ως πουλί. 1936.

     Ο Πικάσο συνάντησε για πρώτη φορά την Μάαρ το Φθινόπωρο του 1935 και από το 1936- τότε ξεκίνησε και η ερωτική τους σχέση- άρχισε να τη ζωγραφίζει με μανία. Φαίνεται ότι το εκφραστικό πρόσωπο με το μυστηριώδες και θλιμένο βλέμμα της νεαρής γυναίκας, που συχνά έπεφτε σε κατάθλιψη,  είχε γίνει εμμονή στον ώριμο καλλιτέχνη (ήταν πενήντα πέντε χρονών και εκείνη 29 χρονών όταν άρχισε η σχέση τους).

Φωτογραφία της Ντόρα Μάαρ από τον Πικάσο. 
    Η Ντόρα Μάαρ (1907-1997) είχε γεννηθεί στο Παρίσι από μητέρα Γαλλίδα και πατέρα Κροατικής καταγωγής. Σπούδασε ζωγραφική και φωτογραφία και εργάστηκε κυρίως ως φωτογράφος μόδας, ενώ παράλληλα τραβούσε και φωτογραφίες σύμφωνα με το πνεύμα του υπερρεαλισμού. Βρέθηκε υπό την επιρροή των κηρυγμάτων των Γάλλων υπερρεαλιστών και κινήθηκε στους καλλιτεχνικούς κύκλους της γαλλικής πρωτοπορίας. Συνδέθηκε με γνωστούς υπερρεαλιστές, όπως ο Ελυάρ (λένε ότι ο Ελυάρ τη γνώρισε με τον Πικάσο), ο Μπρετόν, ο Ρέι κ.ά.

Φωτογραφία του Πικάσο από τη Ντόρα Μάαρ. 1935. Συλλογή του Κέντρου Πομπιντού. Παρίσι.

Υπερρεαλιστικό φωτογραφικό πορτρέτο του Πικάσο από τη Ντόρα Μάαρ. 1936. Συλλογή του Κέντρου Πομπιντού. Παρίσι.

Διπλό φωτογραφικό πορτρέτο του Πικάσο από τη Ντόρα Μάαρ. 1936. Μουσείο Πικάσο. Παρίσι.

Π. Πικάσο, Προσωπογραφία της Ντόρα Μάαρ. 1937. Μουσείο Πικάσο. Παρίσι.

Π. Πικάσο, Προσωπογραφία της Ντόρα Μάαρ. 1937-1938.

Π. Πικάσο, Προσωπογραφία της καθισμένης Ντόρα Μάαρ. 1937. Μουσείο Πικάσο. Παρίσι.

Π. Πικάσο, Προσωπογραφία της Ντόρα Μάαρ. 1937. Μουσείο Πικάσο. Παρίσι.

Π. Πικάσο, Γυναίκα που δακρύζει. 1937. Πινακοθήκη Tate. Λονδίνο.

Π. Πικάσο, Γυναίκα που δακρύζει. 1937. Εθνική Πινακοθήκη της Βικτόρια. Μελβούρνη.

Π. Πικάσο, Γυναίκα που δακρύζει. 1937. Eθνική Πινακοθήκη της Σκοτίας.

Π. Πικάσο, Η Ντόρα Μάαρ καθισμένη. 1938. Πινακοθήκη Tate. Λονδίνο.

 Π. Πικάσο, Γυναίκα καθισμένη σε πολυθρόνα. 1938. 

Π. Πικάσο, Η Ντόρα Μάαρ καθισμένη με κίτρινο πουκάμισο. 1939.


Π. Πικάσο, Η Ντόρα Μάαρ καθισμένη σε πολυθρόνα. 1939. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Ν. Υόρκη.

Π. Πικάσο, Γυναίκα που χτενίζει τα μαλλιά της. 1940. Μουσείο της Μοντέρνας Τέχνης στη Ν. Υόρκη. ΜΟΜΑ.

Π. Πικάσο, Η Ντόρα Μάαρ καθισμένη με μία γάτα. 1941. Ιδιωτική Συλλογή. Eίναι από τους πιο διάσημους και πιο "ακριβοπληρωμένους" πίνακες του Πικάσο με μοντέλο τη Ντόρα Μάαρ.

Π. Πικάσο, Η Ντόρα Μάαρ καθισμένη. 1941. Μουσείο Μοντέρνας Τέχης. Μόναχο.

Π. Πικάσο, Προσωπογραφία της Ντόρα Μάαρ. 1941. Εθνική Πινακοθήκη της Σκοτίας.

Π. Πικάσο, Προσωπογραφία της Ντόρα Μάαρ. 1942.

Π. Πικάσο, Προσωπογραφία της Ντόρα Μάαρ. 1943.

Ο Πικάσο και η Μάαρ φωτογραφίζονται καθισμένοι. 1941.

    Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου η ερωτική σχέση του Πικάσο με τη Μάαρ συνεχίστηκε για να λήξει το 1944. Η Μάαρ έπεσε σε βαριά κατάθλιψη, ενώ ο Πικάσο την αντικατέστησε με νέα μούσα και ερωμένη, την επίσης κατά πολλά χρόνια νεότερη του Fr. Gilot, με την οποία απέκτησε και δύο παιδιά. Η Μάαρ έζησε για κάποια χρόνια απομονωμένη, αλλά αργότερα επέστρεψε στην παλιά κοινωνική ζωή της, όμως, φαίνεται ότι ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τη σχέση της με τον Πικάσο.

Βλ. διάφορους πίνακες του Πικάσο με μοντέλο τη Μάαρ στο http://www.pablo-ruiz-picasso.net/theme-doramaar.php

Βλ. επίσης:

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Φωτογραφίες της Ντόρα Μάαρ για την Γκερνίκα του Πάμπλο Πικάσο


Φωτογραφίζοντας την Γκερνίκα  (Guernica). Φωτογραφίες της Ντόρα Μάαρ (Dora Maar)

    Κατά τη διάρκεια του Μάιου του 1937, ο ήδη γνωστός Ισπανός ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο ζωγράφισε ίσως το διασημότερο αντιπολεμικό έργο της παγκόσμιας τέχνης, την περίφημη Γκερνίκα ή Γκουέρνικα (Guernica). Ο πίνακας ολοκληρώθηκε στις 3 Ιουνίου του 1937 και παρουσιάστηκε στο ισπανικό περίπτερο με το οποίο συμμετείχε η Δημοκρατική Κυβέρνηση της Ισπανίας στη Διεθνή Έκθεση στο Παρίσι.
   Το Φεβρουάριο του 1937 ο Πικάσο ανέλαβε να παρουσιάσει ένα έργο στο ισπανικό περίπτερο και αρχικά σχεδίαζε να συμμετάσχει με έναν πίνακα που θα είχε ως θέμα "ο ζωγράφος και το μοντέλο του στο εργαστήριό του". Για την προετοιμασία του έργου νοίκιασε με τη βοήθεια της φωτογράφου Ντόρα Μάαρ, η οποία ήταν εκείνη την εποχή η ερωτική του σύντροφος, ένα νέο ατελιέ στη οδό Ντε Γκραν Αουγκουστίν στο Παρίσι. Η Ντόρα Μάαρ μάλιστα εγκαταστάθηκε σ´ένα διαμέρισμα δίπλα στο ατελιέ του Πικάσο.

Πάμπλο Πικάσο, Γκερνίκα. 1937. Μουσείο Βασίλισσας Σοφίας. Μαδρίτη.

   Η Γκερνίκα του Πικάσο αποτελεί μία κραυγή διαμαρτυρίας εναντίον της φρίκης του πολέμου και καταγγέλλει τις οδυνηρές συνέπειες του πολέμου στον άμαχο πληθυσμό. Ο Πικάσο άρχισε να σχεδιάζει το έργο την 1η Μαΐου του 1937 και το ολοκλήρωσε στις 3 με 4 Ιουνίου. Από τις 11 Μαΐου η Ντόρα Μάαρ επισκεπτόταν καθημερινά το εργαστήριο-ατελιέ του Πικάσο και φωτογράφιζε τον καλλιτέχνη κατά τη διαδικασία δημιουργίας αλλά και την εξέλιξη της μεταμόρφωσης του έργου από την αρχή μέχρι το τέλος του. Το έργο στηρίχθηκε σε προκαταρκτικά σχέδια, το πρώτο από τα οποία έγινε την 1η Μαΐου και το τελευταίο στις 11 Μαΐου. Με βάση αυτά τα αρχικά σχέδια, ο Πικάσο ζωγράφισε το έργο και του έδωσε την τελική μορφή, κάνοντας αλλαγές, προσθέτοντας και αφαιρώντας σχήματα και μορφές. Σταθερές μορφές από την αρχή ήταν ο ταύρος, το άλογο, η μητέρα με το νεκρό παιδί, ενώ πρόσθεσε και το πρόσωπο της γυναίκας που κλαίει, οργισμένη από τον πόνο. Κατά τη διαδικασία δημιουργίας του έργου ο Πικάσο πρόσθεσε επίσης έναν άνδρα που ικετεύει, ένα φωτεινό λαμπτήρα και διάφορα άλλα σχήματα.

H Ντόρα Μάαρ το 1935. Η ερωτική της σχέση με τον Πικάσο ξεκίνησε το 1936 και διατηρήθηκε και κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

   Η Ντόρα Μάαρ (Παρίσι 1907-Παρίσι 1997), πραγματικό όνομα Ενριέτ Μάρκοβιτς, ήταν φωτογράφος (φωτογράφος μόδας αλλά και φωτογράφος του υπερρεαλισμού), ρεπόρτερ και ζωγράφος. Σπούδασε στο Παρίσι ζωγραφική και φωτογραφία. Συμμετείχε στο κίνημα του γαλλικού υπερρεαλισμού, κινήθηκε στους κύκλους των Γάλλων υπερρεαλιστών (Μπρετόν, Ελυάρ, Ρέι, κλπ.) και συνδέθηκε στενά μαζί τους. Η μητέρα της ήταν Γαλλίδα και ο πατέρας της κροατικής καταγωγής αρχιτέκτονας που ζούσε στο Παρίσι. 
   Αρχικά ξεκίνησε ως φωτογράφος μόδας, ενώ παράλληλα τραβούσε φωτογραφίες υπό την επιρροή του υπερρεαλισμού. Το 1935 έλαβε μέρος στην Πρώτη Διεθνή Έκθεση των υπερρεαλιστών στην Τενερίφη όπου συμμετείχε και ο Πικάσο. 

Ντόρα Μάαρ, Χωρίς τίτλο. 1934. Είναι μία από τις πιο γνωστές υπερρεαλιστικές φωτογραφίες της Ντόρα Μάαρ με ονειρική ατμόσφαιρα που εκπέμπει έντονο ερωτισμό. Ένα γυναικείο χέρι με βαμμένα νύχια αναδύεται μέσα από ένα κοχύλι που βρίσκεται στην άμμο. Το φόντο είναι ουρανός με σύννεφα.

Ντόρα Μάαρ, Χωρίς τίτλο. Γύρω στα 1940. Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φραντσίσκο. Ακόμα μία υπερρεαλιστική φωτογραφία της Ντόρα Μάαρ. Ένα αγόρι κουβαλά στον ώμο του έναν ημίγυμνο άνδρα μέσα σ´ ένα σκοτεινό δωμάτιο δίπλα σε μια σκάλα. Στο βάθος διακρίνεται η θεά Αθηνά με χλαμύδα, περικεφαλαία και δόρυ.

    
Ο Πάμπλο Πικάσο και η Ντόρα Μάαρ.
   
   Η ερωτική σχέση των δύο καλλιτεχνών γεννήθηκε και αναπτύχθηκε στο Παρίσι κατά τη διάρκεια και παράλληλα με σημαντικά ιστορικά γεγονότα της εποχής τους, τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν ο Πικάσο ζωγράφισε την Γκερνίκα, είχε ήδη ερωτικό δεσμό με την Ντόρα Μάαρ, η οποία παρακολούθησε από κοντά τη δημιουργία του έργου, σ´ όλες τις φάσεις της εξέλιξης του, και την αποτύπωσε με το φωτογραφικό φακό. 
  Πηγή έμπνευσης του έργου υπήρξε ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός του Ισπανικού Εμφυλίου πολέμου που συγκίνησε βαθιά όχι μόνο τον Πικάσο, που ήταν Ισπανός,  αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη: η καταστροφή της πόλης των Βάσκων Γκερνίκα, στις 26 Απριλίου 1937, από βομβαρδισμό της αεροπορίας των Ναζί, οι οποίοι ήταν σύμμαχοι του καθεστώτος του Φράνκο. Η είδηση της ολοσχερούς καταστροφής της πόλης και των πολλών θυμάτων από τον άμαχο πληθυσμό είχε μεγάλη απήχηση στη διεθνή κοινή γνώμη που υποστήριζε τον αγώνα των δημοκρατικών δυνάμεων στην Ισπανία. 


Φωτογραφία της βομβαρδισμένης πόλης των Βάσκων Γκερνίκα. 26 Απριλίου 1937.

Φαίνεται ότι ο Πικάσο, όταν πληροφορήθηκε τα γεγονότα της Γκερνίκα από τις γαλλικές εφημερίδες Le Soir και Humanité, αποφάσισε να αλλάξει το θέμα του έργου με το οποίο θα λάβαινε μέρος στη Διεθνή Έκθεση στο Παρίσι με την πλευρά της Δημοκρατικής Κυβέρνησης της Ισπανίας και επέλεξε να ζωγραφίσει ένα έργο με θέμα το επίκαιρο γεγονός της Γκερνίκα. 

Φωτογραφία της βομβαρδισμένης πόλης των Βάσκων Γκερνίκα. 26 Απριλίου 1937.

   Ο Πικάσο απέφυγε να ζωγραφίσει αεροπλάνα, βόμβες, ερείπια πόλης, δίνοντας έτσι στο έργο ένα οικουμενικό αντιπολεμικό μήνυμα και διαχρονικό περιεχόμενο. Οι δύο κυρίαρχες μορφές είναι ένας ταύρος (συνειρμός για την Ισπανία) και ένα πληγωμένο άλογο, ενώ βλέπουμε διαμελισμένα σώματα και γυναίκες-μητέρες που ουρλιάζουν κρατώντας νεκρά μωρά...
    H Nτόρα Μάαρ αποτύπωσε σε μία σειρά φωτογραφιών τη διαδικασία της ζωγραφικής του πίνακα. Οι μοναδικές αυτές φωτογραφίες αποτελούν πολύτιμες μαρτυρίες για τη δημιουργία ενός έργου από έναν εμπνευσμένο καλλιτέχνη, πραγματικά ιστορικά ντοκουμέντα για τη μεταμόρφωση και εξέλιξη ενός από τα πιο συγκλονιστικά έργα της παγκόσμιας τέχνης.

Ντόρα Μάαρ, Ο Πικάσο ζωγραφίζει την Γκερνίκα. Μάιος-Iούνιος 1937.

Ντόρα Μάαρ, Ο Πικάσο ζωγραφίζει την Γκερνίκα. Μάιος-Iούνιος 1937.

Ντόρα Μάαρ, Ο Πικάσο ζωγραφίζει την Γκερνίκα. Μάιος-Iούνιος 1937.

Ντόρα Μάαρ, Ο Πικάσο ζωγραφίζει την Γκερνίκα. Μάιος-Iούνιος 1937.

Μαν Ρέι, Ντόρα Μάαρ. 1936.

Μαν Ρέι, Ντόρα Μάαρ. 1936.  
Στα 1936 η Ντόρα Μάαρ φωτογραφήθηκε από τον γνωστό φωτογράφο Μάν Ρέι, ο οποίος έκανε πολλές φωτογραφίες με το εκφραστικό πρόσωπό της, χρησιμοποιώντας και την τεχνική του φωτομοντάζ. Ένα από τα πιο γνωστά φωτογραφικά πορτρέτα του υπερρεαλισμού είναι η φωτογραφία του Μαν Ρέι που παρουσιάζει το κεφάλι της Μάαρ να περιβάλλεται με φτερά και τα δάχτυλά της με έντονα βαμμένα νύχια να στηρίζουν το μέτωπό της, προβάλλοντας το μυστηριώδες βλέμμα των ματιών της.

Ντόρα Μάαρ, Πικάσο. Φωτογραφία του Πικάσο από την Μάαρ. 1936.

Φωτογραφία της Ντόρα Μάαρ από τον Πικάσο. 1936.

Ντόρα Μάαρ, H Γκερνίκα κατά τη διάρκεια της εκτέλεσής της. Στάδιο 1. 1937.

Ντόρα Μάαρ, H Γκερνίκα κατά τη διάρκεια της εκτέλεσής της. Στάδιο ΙΙ. 1937. 

Ντόρα Μάαρ, H Γκερνίκα κατά τη διάρκεια της εκτέλεσής της. Στάδιο ΙΙΙ. 1937. 

Ντόρα Μάαρ, H Γκερνίκα κατά τη διάρκεια της εκτέλεσής της. Στάδιο ΙV. 1937.

Ντόρα Μάαρ, H Γκερνίκα κατά τη διάρκεια της εκτέλεσής της. Στάδιο V. 1937.

O Πικάσο στο ατελιέ του μπροστά στην Guernica. 1937.

http://www.museoreinasofia.es/en/collection/artwork/guernica
http://www.museoreinasofia.es/en/collection/artwork/reportage-sur-levolution-guernica-photo-report-evolution-guernica-12
http://www.museoreinasofia.es/en/collection/artwork/picasso-debout-travaillant-guernica-dans-son-atelier-des-grands-augustins-picasso
http://www.ngv.vic.gov.au/picasso/education/ed_JTE_MMM.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Dora_Maar
http://www.pro.ba/utopia/?p=372
http://ineedartandcoffee.blogspot.gr/2013/01/the-light-bulb-is-sun-metamorphosis-of.html
http://tvxs.gr/news/σαν-σήμερα/guernica-ένα-έγκλημα-πολέμου-και-ένα-αριστούργημα
http://en.wikipedia.org/wiki/Bombing_of_Guernica
http://www.all-art.org/art_20th_century/maar1.html
http://www.sfmoma.org/explore/collection/artwork/12615
http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=104179
http://iconicphotos.wordpress.com/2009/11/09/picasso-and-guernica/

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Γυναίκα που διαβάζει σε κήπο

Γυναίκα που διαβάζει σε κήπο: ένας πίνακας του Frank Dicey

    Μία κομψή γυναίκα της Βικτωριανής εποχής, ξαπλωμένη αναπαυτικά στο γρασίδι του κήπου, διαβάζει με αφοσίωση το βιβλίο της που, όπως φαίνεται από τον τίτλο του πίνακα, πρέπει να περιέχει μία νουβέλα. 

Fr. Dicey (1838-1888), H νουβέλα. Γυναίκα που διαβάζει στον κήπο. Ιδιωτική Συλλογή.

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Georgia O' Keefee, πίνακες με παπαρούνες

H Άνοιξη στη ζωγραφική. Παπαρούνες της Georgia O' Keeffee

    Συνεχίζω να επιμένω με πίνακες που απεικονίζουν παπαρούνες. Αυτή τη φορά σας παρουσιάζω τις "άγριες" κόκκινες παπαρούνες της Αμερικανίδας ζωγράφου Georgia O' Keeffee (1887-1986). H O' Keeffee θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές ζωγράφους και η συμβολή της για το μοντερνισμό στην αμερικανική ζωγραφική υπήρξε αναμφισβήτητα καθοριστική. Aφιέρωσε τη ζωή της στην τέχνη και η ίδια έλεγε πως η "η γλώσσα μου είναι η ζωγραφική". Έγινε γνωστή για τους πίνακες που απεικόνιζαν μεγάλα, σχεδόν τεράστια,  άνθη, τα οποία δίνουν την εντύπωση ότι προβάλλονται μέσα από μεγεθυντικό φωτογραφικό φακό. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 ζωγράφισε μία σειρά από πίνακες που έχουν ως θέμα τις παπαρούνες. Επτά πίνακες με παπαρούνες είναι γνωστές και άλλοι δύο μεγαλύτεροι με τους τίτλους "Κόκκινες παπαρούνες" και "Ανατολίτικες παπαρούνες".
      Στη ζωγραφική τα άνθη ήταν μάλλον συνδεδεμένα με την ομορφιά της φύσης και της γυναίκας. Στους πίνακες, όμως, της O' Keeffee τα άνθη δίνουν την εντύπωση και αφήνουν την αίσθηση της απεικόνισης "αυτοπροσωπογραφιών".  Σχεδόν ανατριχιαστικές, άγριες και απειλητικές οι παπαρούνες της ασφαλώς δεν έχουν καμιά σχέση με την παραδοσιακή ζωγραφική λουλουδιών. 



Κόκκινη παπαρούνα. 1927. Ιδιωτική Συλλογή.

G. O' Keeffee, παπαρούνα. 1927. Museum of Fine Arts. Αγία Πετρούπολη της Φλόριδα.

Κόκκινη παπαρούνα, VI. 1928. 

Ανατολίτικες παπαρούνες. 1928. Weisman Art Museum of Minessota University.

G. O' Keefe, Παπαρούνες. 1950. Milwaukee Museum Art Museum.

Τα χέρια της O' Keeffee. Φωτογραφία της ζωγράφου από τον σύζυγό της Alfred Stieglitz. Οι πίνακες με παπαρούνες, αλλά και άλλα άνθη, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως προσωπογραφίες, ίσως ακόμα και αυτοπροσωπογραφίες.

G. O' Keefe, Bella Donna. 1939. Ιδιωτική Συλλογή.

http://fine-arts.org/collection/poppy/
http://collection.mam.org/details.php?id=9281
http://www.artsconnected.org/artsnetmn/environ/okeeffe.html
http://www.okeeffemuseum.org/her-art.html