Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο

Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο

     Το Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο (The Art Institute of Chicago)  θεωρείται το δεύτερο μεγάλο εγκυκλοπαιδικό Μουσείο Τέχνης στις Η.Π.Α. ύστερα από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Ν. Υόρκης. Σήμερα στεγάζεται σ' ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό κτίριο στο Πάρκο Grant δίπλα στη Λίμνη του Μίτσιγκαν.

Το κεντρικό κτίριο του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγο. 

  Η ιστορία του αρχίζει από την Ακαδημία Σχεδίου, η οποία μετεξελίχθηκε σε Ακαδημία των Καλών Τεχνών, και την Πινακοθήκη που ιδρύθηκαν το 1866 από μία ομάδα καλλιτεχνών στο Σικάγο. Στα 1882 η Ακαδημία Καλών Τεχνών του Σικάγο άλλαξε το όνομα σε Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο. Το 1893, με αφορμή τη Διεθνή Έκθεση του Σικάγο (1892-1893), το Ινστιτούτο εγκαταστάθηκε στο κτίριο στο οποίο στεγάζεται μέχρι σήμερα, στο Πάρκο Grant. 
   Στις συλλογές του Ινστιτούτου συμπεριλαμβάνονται εκθέματα από την αρχαία ευρωπαϊκή (αρχαία ελληνική, ελληνιστική, ρωμαϊκή), τη βυζαντινή, αναγεννησιακή, νεότερη και μοντέρνα τέχνη, καθώς και από την αφρικανική, ασιατική, αμερικανική τέχνη. Φημισμένες είναι οι συλλογές του από πίνακες ζωγραφικής της ευρωπαϊκής και αμερικανικής τέχνης και αξίζει να σημειωθεί ότι το Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο κατέχει μία από τις πιο πλούσιες συλλογές ιμπρεσιονιστών και μεταϊμπρεσιονιστών ζωγράφων.
  Σας παρουσιάζω κάποιους από τους αγαπημένους μου πίνακες που είχα την τύχη να δω κατά την επίσκεψή μου στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο φέτος τον Αύγουστο...και θα ξεκινήσω από δύο πίνακες του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου...γιατί πάντα ο El Greco συγκινεί...

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco), O Άγιος Μαρτίνος και ο ζητιάνος. 1897-1600.

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco), Η Ανάληψη της Θεοτόκου. 1577-79.

Συνεχίζω με έργα του Winslow Homer, ενός από τους πιο σημαντικούς Αμερικανούς ζωγράφους του 19ου αιώνα.

Winslow Homer, Σκηνή κροκέ. 1866. 

Winslow Homer, Άνθη ροδακινιάς. 1878.

J. MacNeill Whistler, Νυκτερινό. Μπλε και χρυσός. Τα νερά του Σαουθάμπτον. 1872.

Το έργο της Αμερικανίδας Mary Cassat θεωρείται από τα πιο αντιπροσωπευτικά του Αμερικανικού ιμπρεσιονισμού.

Mary Cassat, Στη βεράντα. 1878-79.

Mary Cassat, Το μπάνιο του μωρού. 1893. Ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του Ινστιτούτου.

Berthe Morisot, Γυναίκα στην τουαλέτα. 1875-1880. Αγαπώ πολύ αυτόν τον πίνακα της Berthe Morisot.

G. Gaillebotte, Δρόμος του Παρισιού. Βροχερή ημέρα. 1877. Aπό τα πιο δημοφιλή έργα του Ινστιτούτου.

Ed. Manet, Γυναίκα που διαβάζει. 1879-1880.

G. Seurat, Κυριακή στη Μεγάλη Jatte. 1884. Ίσως το πιο εμβληματικό έργο του ποϊνταγιστή Seurat βρίσκεται στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο.

Aug. Renoir, Οι δύο αδελφές. 1881.

Edgar Degas, Το καπελάδικο. 1879-1886. Από τα αγαπημένα μου έργα. 

Edgar Degas, Τραγουδίστρια του καφέ. 1879.

Cl. Monet, Περίπατος στο ύψωμα της Pourville. 1882. Πάνω από 30 έργα του Monet συμπεριλαμβάνονται στη συλλογή του Ινστιτούτου.

Cl. Monet, Θημωνιές (Τέλος Καλοκαιριού). 1890-91. Από τα 26 περίπου έργα του Μονέ με θέμα θημωνιές, τα πέντε βρίσκονται στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο.

V. Van Gogh, Το κίτρινο υπνοδωμάτιο. 1889. Από τα τρία έργα του Βαν Γκογκ με το ίδιο θέμα το ένα βρίσκεται στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο.

Ηenri Toulouse Lautrec, Στο Μουλέν Ρουζ. 1895.

Henri Matisse, Λουόμενοι στο ποτάμι. 1909-1917.

Pablo Picasso, Ο γέρος κιθαριστής. 1903-1904. Ένα από τα αριστουργήματα του Πικάσο.

Pablo Picasso, Μητέρα και παιδί. 1921.

Pablo Picasso, Η κόκκινη πολυθρόνα. 1931.

Frank Weston Benson, Βροχερή ημέρα. 1906. Αγαπημένος μου πίνακας, του Αμερικανού ιμπρεσιονιστή Frank Benson. Μια βροχερή ημέρα η γυναίκα διαβάζει, καθισμένη αναπαυτικά στην πολυθρόνα μπροστά στο τζάκι...

J. Singer Sargent, Συντριβάνι. Βίλα Torlonia. Frascati. Ιταλία. 1907.

Grand Wood, Αμερικανικό Γοτθικό. 1930. Από τα πιο δημοφιλή έργα του Ινστιτούτου. Προσελκύει πολλούς θεατές, κυρίως Αμερικανούς.


Ed. Hopper, Τα νυχτοπούλια. 1942. Και αφήνω τελευταίο ένα από τα πιο αγαπημένα μου έργα. Η απομόνωση και η μοναξιά των ανθρώπων στα μεγάλα αστικά κέντρα.

http://www.artic.edu/aic/collections/
http://en.wikipedia.org/wiki/Art_Institute_of_Chicago

Γυναίκες με ομπρέλες. Πίνακες του Edward Cucuel

Γυναίκες με ομπρέλες

   Συνεχίζω με πίνακες του Αμερικανού ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Edward Cucuel (1875-1954). Από τους πραγματικά πολυάριθμους πίνακες, που έχει ζωγραφίσει με θέμα κομψές γυναίκες στην εξοχή, ξεχωρίζω μια σειρά από εκείνους που απεικονίζουν γυναίκες που κρατούν ομπρέλες. Ας παρατηρήσουμε, λοιπόν, στους παρακάτω πίνακες αυτή τη μικρή λεπτομέρεια της γυναικείας ενδυμασίας, ένα συμπλήρωμα της κομψότητας: τις χρωματιστές, διάφανες, αέρινες ομπρέλες...

Edward Cucuel, Η κίτρινη ομπρέλα. Ιδιωτική Συλλογή.

Edward Cucuel, Νεαρή κοπέλα με ομπρέλα. Ιδιωτική Συλλογή.

Edward Cucuel, Νεαρή γυναίκα ξαπλωμένη στη λίμνη. Ιδιωτική Συλλογή. Κρατά την ομπρέλα της...

Edward Cucuel, Κοιμισμένη. Ιδιωτική Συλλογή. Έχει βγάλει το καπέλο και έχει αφήσει την ομπρέλα της...

 Edward Cucuel, Στον κήπο με τα τριαντάφυλλα. Ιδιωτική Συλλογή.

Edward Cucuel, Γυναίκα στη βάρκα. Ιδιωτική Συλλογή. Μια υπέροχη λευκή ομπρέλα!

Edward Cucuel, Γυναίκα με ροζ φόρεμα. Ιδιωτική Συλλογή. Πολύχρωμη ομπρέλα συνοδεύει το ροζ φόρεμα. Τα χρώματα της ομπρέλας αντανακλώνται στα νερά της λίμνης.

Edward Cucuel, Ασιάτισα με ομπρέλα. Ιδιωτική Συλλογή.

Edward Cucuel, Ήσυχα νερά. Ιδιωτική Συλλογή. Στη γαλήνη των νερών της λίμνης, παρέα με την ομπρέλα της.

 Edward Cucuel, Απόγευμα στη λίμνη Sternberg. Ιδιωτική Συλλογή. Ετοιμάζεται να μπει στη βάρκα, κρατώντας την ομπρέλα της.

Edward Cucuel, Λεμβοδρομία. Ιδιωτική Συλλογή. Η νωχελικά καθισμένη γυναίκα κρατά μια μικρή πολύχρωμη ομπρέλα.

Edward Cucuel, Βίλα στη λίμνη. Ιδιωτική Συλλογή. Κρατά μια λευκή ομπρέλα.


Αμερικανικός ιμπρεσιονισμός. Πίνακες του Edward Cucuel


To καλοκαίρι στη ζωγραφική. Πίνακες του Edward Cucuel
    
    Τελευταίες ημέρες του Αυγούστου! Επιμένω, όμως, ότι ακόμα δεν ήρθε το τέλος του καλοκαιριού. Για αυτό, συνεχίζω με "καλοκαιρινές" εικόνες του αμερικανικού ιμπρεσιονισμού. Αυτή τη φορά σας παρουσιάζω πίνακες του Αμερικανού γερμανικής καταγωγής Edward Cucuel (1875-1954), ο οποίος γεννήθηκε στο Σαν Φραντσίσκο και πέθανε στην Πασαντένα της Καλιφόρνιας, αφού έζησε πολλά χρόνια στην Ευρώπη και κυρίως στη Γερμανία από την οποία έφυγε το 1939 λόγω της ανόδου του ναζισμού.
     Βίος περιπετειώδης του Cucuel. Γιος ενός Γερμανού εκδότη εφημερίδας που είχε εγκατασταθεί στο Σαν Φραντσίσκο, ο Cucuel πήγε στο Παρίσι για να συνεχίσει τις σπουδές του στη ζωγραφική. Παρακολούθησε στην Ακαδημία Julian και την Ακαδημία Καλών Τεχνών όπου είχε καθηγητή τον Jean L. Gerome. Επέστρεψε για λίγο στις Η.Π.Α., αλλά ξαναγύρισε στην Ευρώπη, στη Γαλλία και την Ιταλία για να μελετήσει από κοντά τους "παλιούς δασκάλους" της Αναγέννησης. Γύρω στα 1899 κατέληξε στην πατρίδα του πατέρα του τη Γερμανία, αρχικά στο Βερολίνο και τη Λειψία. Ως ρεπόρτερ εφημερίδας ταξίδεψε στην Ιαπωνία, την Κίνα και τη Σρι Λάνκα. Στη συνέχεια, το 1907, εγκαταστάθηκε στο Μόναχο, ενώ αργότερα ζωγράφιζε στη Λίμνη του Αmmer. Τέλος, είχε studio  στο Μόναχο και το Starnberg, ενώ την περίοδο 1928-1939 ζούσε μεταξύ Γερμανίας και Ν. Υόρκης. Η έναρξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου τον ανάγκασε να εγκαταλείψει για πάντα τη Γερμανία και να εγκατασταθεί στην Καλιφόρνια όπου και πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
   Ο Cucuel συνήθιζε να ζωγραφίζει με ιμπρεσιονιστικές πινελιές γυναικείες μορφές σε ανοιχτούς χώρους, σε τοπία της εξοχής. Πρόκειται για πραγματικά ειδυλλιακές εικόνες με ονειρική ατμόσφαιρα... Τα περισσότερα έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές.


Edward Cucuel, Καλοκαιρινό όνειρο. 1911-1912. Ιδιωτική Συλλογή.

Edward Cucuel, Καλοκαιρινό μεγαλείο. 1910. Ιδιωτική Συλλογή.

Edward Cucuel, Τέλος καλοκαιριού. 1920. Ιδιωτική Συλλογή.

Edward Cucuel, Κατακαλόκαιρο. Ιδιωτική Συλλογή.

Edward Cucuel, Οι λουόμενες. Ιδιωτική Συλλογή.

Edward Cucuel, Καλοκαιρινά λουλούδια. Ιδιωτική Συλλογή.

Edward Cucuel, Καλοκαιρινή συντροφιά. Ιδιωτική Συλλογή.

Edward Cucuel, Kαλοκαιρινή ραστώνη. Ιδιωτική Συλλογή.

 Edward Cucuel, Kαλοκαιρινή λεμβοδρομία. Ιδιωτική Συλλογή.
Edward Cucuel, Βόλτα στην παραλία. Ιδιωτική Συλλογή.



Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

Ένα ποίημα της Κικής Δημουλά και πίνακες του Κωνσταντίνου Παρθένη

Κική Δημουλά, Στη φιλοξενία  και τοπία του Κωνσταντίνου Παρθένη

…Καθώς ο Αύγουστος εκπνέει, σκέφτηκα ένα ποίημα της Κικής Δημουλά, που συνειρμικά με οδήγησε σε πίνακες του Κωνσταντίνου Παρθένη με θέμα ελληνικά τοπία της εξοχής.

Κ. Παρθένη, Τοπίο. 1909-1912. Εθνική Πινακοθήκη. Αθήνα.

Κική Δημουλά, Στη φιλοξενία

Χτισμένο στις πλαγιές του μισοφέγγαρου το σπίτι.
Κρεμόταν το μπαλκόνι απ' την κληματαριά
βαρύ τσαμπί ονείρου που θα στρέξει
περί το τέλος του Αυγούστου και θα λείπω.

Στις σκαλωσιές του αθέατου τριζόνια μαστορεύαν
τις ετοιμόρροπες σκεπές της ησυχίας
άσπρα κεραμίδια από γαρδένιες.

Κάθισα με την πλάτη γυρισμένη στον γκρεμό
και την ανάπαυλα προς τη μεριά που τον ξεχνάει.

Κ. Παρθένη, παραλιακό τοπίο.

Επάνω μου περιποιητικά κλαδάκια ενός δέντρου
ράντιζαν τα μαλλιά μου με ελαφριάν αναστάτωση
όπως τους υπαγόρευε ο εύοσμος κυματισμός του ανέμου.

Μην κάθεσαι από κάτω, απομακρύνσου
μου φώναξε, είναι πικρός ο ίσκιος
που κάνει η καρυδιά. Τι πείραζε
Κατάπικρος δεν είναι και ο ίσκιος
που κάνει η απομάκρυνση
και δεν πικράθηκε εξαιτίας του η σκια μου;

K. Παρθένη, Τοπίο με τρεις φιγούρες. 1935. Εθνική Πινακοθήκη. Αθήνα.

Κ. Παρθένη, Δειλινό. 1930-1938. Εθνική Πινακοθήκη. Αθήνα.

Κάτω η θάλασσα έδειχνε ν' ασπάζεται
τη σκούρα άποψη της νύχτας
παρά των αστεριών τις σκόρπιες αντιρρήσεις.

Καιγόντουσαν ξερόκλαδα και φύλλα παραδίπλα.
Σαν διάπλατο έλα μύριζε ο καπνός.
Σπίθες εξάπλωναν τραγούδι
…αυτά που καίγονται τα έκαψα όλα
κι αυτά που λέγονται τα είπα όλα.
Περίεργο. Σαν διάπλατο έλα μοσχοβόλαγε
και τούτη η απελεύθερη ηρωίδα καύση.

Κάποιος απ' την ομήγυρη ως φαίνεται δεν είχε καλοακούσει τ' όνομά μου
κι όλο το βράδυ με έλεγε Νίκη.
Νίκη, εις υγείαν Νίκη.
Ε πια τι λες, με τέτοιο όνομα
δεν θα σε κατακτήσω ψέμα;
Tσαγκαράδα

Από την ποιητική συλλογή Η εφηβεία της λήθης (1994)

http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?sel=247&artwork_id=68660
http://www.eikastikon.gr/zografiki/parthenis.html