Η Άνοιξη στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ένα ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη και
πίνακες ζωγραφικής με θέμα γυναίκες με γαρύφαλλα
...επειδή η φετινή Άνοιξη, είναι μία "Άνοιξη του Πολέμου", μία "πληγωμένη" Άνοιξη, ας θυμηθούμε το ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη, "Πληγωμένη Άνοιξη" από την ποιητική συλλογή "Παραλογαίς" (1948).
Ferdinand Hodler (1853-1918), Κορίτσι που τακτοποιεί λουλούδια ή κορίτσι με γαρύφαλλα. 1886.
...και επειδή το ποιητικό υποκείμενο μιλά για μία κοπέλα με γαρύφαλλα, ας δούμε και πίνακες ζωγραφικής με αυτό το θέμα: "γυναίκα με γαρύφαλλο".
Mίλτος Σαχτούρης, Η πληγωμένη άνοιξη
Η πληγωμένη Άνοιξη τεντώνει τα λουλούδια της
οι βραδινές καμπάνες την κραυγή τους
κι η κάτασπρη κοπέλα μέσα στα γαρίφαλα
συνάζει στάλα-στάλα το αίμα
απ΄ όλες τις σημαίες που πονέσανε
από τα κυπαρίσσια που σφάχτηκαν
για να χτιστεί ένας πύργος κατακόκκινος
μ΄ ένα ρολόγι και δυο μαύρους δείχτες
κι οι δείχτες σα σταυρώνουν θά ΄ρχεται ένα σύννεφο
κι οι δείχτες σα σταυρώνουν θά ΄ρχεται ένα ξίφος
το σύννεφο θ΄ ανάβει τα γαρίφαλα
το ξίφος θα θερίζει το κορμί της
οι βραδινές καμπάνες την κραυγή τους
κι η κάτασπρη κοπέλα μέσα στα γαρίφαλα
συνάζει στάλα-στάλα το αίμα
απ΄ όλες τις σημαίες που πονέσανε
από τα κυπαρίσσια που σφάχτηκαν
για να χτιστεί ένας πύργος κατακόκκινος
μ΄ ένα ρολόγι και δυο μαύρους δείχτες
κι οι δείχτες σα σταυρώνουν θά ΄ρχεται ένα σύννεφο
κι οι δείχτες σα σταυρώνουν θά ΄ρχεται ένα ξίφος
το σύννεφο θ΄ ανάβει τα γαρίφαλα
το ξίφος θα θερίζει το κορμί της
Ferninand Hodler (1853-1918), Γυναίκα με γαρύφαλλο.
Henri Matisse, γυναίκα στα πράσινα με γαρύφαλλο, 1909. Μουσείο Ερμιτάζ. Πετρούπολη.
Max Beckmann, Γυναίκα που ξεκουράζεται με γαρύφαλλα, 1940-1942.
Γιάννης Οικονόμου (1860-1931), γυναίκα που κόβει γαρύφαλλα. Δημοτική Πινακοθήκη. Συλλογή Κατσίγρα. Λάρισα.
Μίλτος Σαχτούρης, Η πληγωμένη Άνοιξη
Μίλτος Σαχτούρης, Η Πληγωμένη Άνοιξη
Γιάννης Οικονόμου. Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας
ΑΝΟΙΞΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνω που λες πως όλα τέλειωσαν
κι αρχίζεις πια να συνηθίζεις στην ιδέα
κάποιο ανεπαίσθητο άρωμα σε παγιδεύει
και σκαλώνει το βλέμμα σου στο πρώτο κλαδί:
Μικρές, αυθάδεις, πεισματάρικες ελπίδες
βαλθήκανε να μπουμπουκιάζουν
και σε κοιτάζουν περιπαιχτικά
ανατρέποντας την τάξη των πραγμάτων.
Αμαλία Τσακνιά, Το δέντρο, 1977
Υπέροχο, Rosa μου! Πολυαγαπημένο! Ας ελπίσουμε ότι πάντα θα μας επισκέπτονται "μικρές, αυθάδεις, πεισματάρικες ελπίδες"!
ΑπάντησηΔιαγραφή