Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015

O Χειμώνας στη ζωγραφική. Χειμερινοί περίπατοι

Χειμερινοί περίπατοι

   Mια νεαρή κομψή γυναίκα με κόκκινα μάγουλα από το κρύο και γούνινο μανσόν για να κρατά ζεστά τα χέρια της κάνει χειμερινό περίπατο στη χιονισμένη ύπαιθρο, έχοντας συντροφιά τον σκύλο της. Στο βάθος διακρίνονται τα κτίρια ενός χωριού. Είναι ένας πίνακας του Βρετανού ζωγράφου της Βικτωριανής εποχής Philip Richard Morris (1836-1902). 

Philip Richard Morris, Χειμερινός Περίπατος. 1889. Ιδιωτική Συλλογή.
 
Στον παρακάτω πίνακα του Βρετανού ζωγράφου George Clausen (1852-1944) ο πρωινός χειμερινός περίπατος της κομψής νεαρής κυρίας γίνεται στους δρόμους μιας πόλης.

George Clausen, Πρωινός Περίπατος. 1881. Ιδιωτική Συλλογή.

4 σχόλια:

  1. Επειδή,
    κάθε φορά σχολιάζοντας αυθόρμητα,
    αφενός μεν, δεν κρατάω αρχείο (σχολίων),
    αφετέρου, υπάρχει περίπτωση να επαναλαμβάνομαι,
    επαφίεμαι στη μεγαλοψυχία σας.

    Για σήμερα σκέφτομαι δυο αυθεντικούς της ποίησης με ρίμα.


    Χιόνι

    Τί καλά που ’ναι στο σπίτι μας
    τώρα που όξω πέφτει χιόνι!
    Το μπερντέ παραμερίζοντας,
    τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι
    να σκεπάζει όλα τα πράματα:
    δρόμους, σπίτια, δένδρα, φύλλα.
    Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση
    μαζεμένη τόση ασπρίλα!

    Όμως κάτου, τουρτουρίζοντας
    το κορίτσι εκείνο τρέχει.
    Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας.
    Ψωμί λέγει πως δεν έχει,
    πως κρυώνει, πως επάγωσε…
    «Έλα μέσα, κοριτσάκι.
    Το τραπέζι μας εστρώθηκε
    κι αναμμένο είναι το τζάκι.»

    ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Τραγούδια για παιδιά



    ΤΡΑΓΟΥΔΑΣ ΤΟ ΧΙΟΝΙ

    Τραγουδάς το χιόνι από το σπίτι
    μέσα στη ζεστή σου γειτονιά;
    Να το τραγουδήσεις απ’ του αλήτη,
    αν μπορείς την ξέσκεπη γωνιά.

    Να το τραγουδήσεις με το χτίστη
    στ’ ανεμοδαρμένο του γιαπί
    με την εργατιά, γεμάτη πίστη
    που τους πάγους σπάει με το τσαπί.

    Να το τραγουδήσεις ζευγολάτης
    της κρουσταλλιασμένης γης σποριάς
    στα ψηλά γιδόστρατα αγωγιάτης,
    που στο χιόνι τα ’θαψε ο βοριάς.

    Να το τραγουδήσεις στο σοκάκι,
    σαν εμένανε, όπως, μια βραδιά,
    χιόνι από το τρύπιο μου σακάκι
    γέμιζε την άδεια μου καρδιά.

    Κυριαζής Γ. Αθανάσιος (Αγρίνιο 1887- Αθήνα 1950)




    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...Και εγώ θα επαναληφθώ για ακόμη μια φορά. Ευχαριστώ πολύ για την ποιητική παρέμβαση και τον χρόνο που αφιερώνεις για να βρεις και να γράψεις τα ποιήματα. Το ποίημα του Κυριαζή δεν το ήξερα.
      Καλή συνέχεια της ημέρας!

      Διαγραφή
  2. Μα είναι χαρά μου να ασχολούμαι με την ποίηση. Από παιδί.

    Στην εφηβεία μου είχα κάνει ιδιόχειρη ανθολόγηση, τότε που καλά-καλά δεν είχες ούτε βιβλία, ούτε χρήματα να τα αγοράσεις. Μου έφτανε η Βιβλιοθήκη της πόλης μου, μέχρι την ώρα που έκλεινε.

    Τώρα η αγάπη μου έχει γίνει σχεδόν πάθος. (Δεν φαίνεται;)
    Άρα, εγώ ευχαριστώ για το φιλόξενο βήμα, που μου προσφέρετε ευγενώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Βιβλιοθήκη μιας πόλης και ένα κορίτσι να ταξιδεύει σε τόπους μαγικούς και ονειρεμένους, διαβάζοντας ποίηση!! Τι υπέροχη "εικόνα"!

      Διαγραφή