Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Το Φθινόπωρο στη ζωγραφική. Ένας πίνακας του Μονέ.

Φθινόπωρο στο Argenteuil. Ένας πίνακας του Μονέ

Νομίζω ότι ήρθε το Φθινόπωρο. Οι τελευταίες μέρες ήταν πραγματικά φθινοπωρινές.  Ιδού, λοιπόν, ένας φθινοπωρινό τοπίο από τον γνωστό Γάλλο ιμπρεσιονιστή ζωγράφο Κλωντ Μονέ. 

Κλ. Μονέ, Φθινόπωρο στο Argenteuil. 1873. Πινακοθήκη Courtauld. Λονδίνο.

Ο Μονέ ζωγραφίζει από την όχθη του Σηκουάνα μία φθινοπωρινή άποψη της μικρής πόλης Argenteuil. Το βλέμμα, όμως, του ζωγράφου δεν ενδιαφέρεται τόσο για την εικόνα της πόλης, όσο για τις αντανακλάσεις των φθινοπωρινών χρωμάτων των δέντρων στα νερά του ποταμού. Στον ουρανό διακρίνουμε λευκά σύννεφα.

http://courtauld.ac.uk/gallery/collection/paintings/impressionism-post-impressionism/claude-monet-autumn-effect-at-argenteuil

2 σχόλια:


  1. Το φθινόπωρον

    Tο βουρκωμένο σύννεφο τον ουρανό μαυρίζει.
    Ψιλή ψιλή αρχίνησε βροχή να ψιχαλίζη'
    είναι η φύσις που θρηνεί,
    τα δάκρυά της είν' αυτά οπού πυκνοσταλάζουν,
    τα σύννεφα οπού βογγούν και βαρειαναστενάζουν'
    είν' η θλιμμένη της φωνή.

    Eίναι πουρνό' τι καταιχνιά λευκή σαν Nαϊάδα!
    Δεν βλέπεις μήτε το βουνό, μήτε την πεδιάδα.
    Tου χρόνου τα γεράματα!
    Για δες τον ήλιο' έκρυψε τα χρύσινα μαλλιά του,
    χλωμό φεγγάρι έγινε, κ' είν' όλο η θωριά του
    παράπονο και κλάματα!

    Nα! βράχηκε και το ξερό της ερημιάς ποτάμι.
    Aκούς τι κρότο το νερό μέσ' στα χαλίκια κάμει;
    Bλέπεις τον άσπρο τον αφρό;
    Στες λυγαριές ανάμεσα ήταν πουλιά κρυμμένα'
    Tον κρότο καθώς άκουσαν, εφύγαν τρομαγμένα
    μ' ένα πέταγμ' αλαφρό.

    Ψυχή δεν βλέπεις' έρημος ο τόπος κ' αφειμένος.
    O γέρος μόνος χωρικός πηγαίνει φορτωμένος
    με τα κομμένα ξύλα του.
    K' εγώ μονάχος κάθομαι στην ρίζα του πλατάνου,
    κ' ακούγω την πυκνή βροχή οπού χτυπά επάνου
    στα μαραμμένα φύλλα του.

    Δεκαοχτώ φθινόπωρα ως τώρα μόλις είδα'
    αλλ' αν και τόσο ενωρίς γυρίσω, παρ' ελπίδα,
    στην γην οπού μ' εγέννησε,
    ας θάψουν χέρια φιλικά το άψυχο κορμί μου
    κοντά στη ρίζα της ιτιάς που τόσες στην ζωή μου
    φορές μ' εφιλοξένησε.

    Tους κλώνους της τους λιγυρούς ο ζέφυρος να κλίνη,
    και ίσκιο μελαγχολικό στον τάφον μου να χύνη
    την ώρα του καλοκαιριού.
    Kαι πάλιν, όταν ο καιρός αρχίζη να κρυώνη,
    να πίπτη εις το μάρμαρο η χάλαζα, το χιόνι
    και η βροχή του Γεναριού.

    Ιωάννης Καρασούτσας (1824-1873)

    ΥΓ. Ο Καρασούτσας, ένας από τους αυτόκτονες ποιητές μας, έγραψε σχεδόν αποκλειστικά στην καθαρεύουσα, με μοναδική εξαίρεση το ποίημα Φθινόπωρο.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ "φθινοπωρινό", πράγματι, το ποίημα! Ο Καρασούτσας ένας από τους εκπροσώπους του νεοελληνικού ρομαντισμού στην ποίηση...Γνωρίζω ότι έγραφε στην καθαρεύουσα...δεν ήξερα όμως ότι έχει γράψει και στη δημοτική. Χαίρομαι πάντα για την επικοινωνία μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή