Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

Γυναίκες που διαβάζουν. Πίνακες του Alfred Stevens

Γυναίκες που διαβάζουν
   Δύο πίνακες "φιλαναγνωσίας", όπως μ' αρέσει να τους αποκαλώ, του Βέλγου ζωγράφου Alfred Stevens (1823-1906). Aπεικονίζουν μία νεαρή γυναίκα, ντυμένη μ' ένα υπέροχο αέρινο φόρεμα, να κάθεται αναπαυτικά στην πολυθρόνα και να διαβάζει με αφοσίωση το βιβλίο της.

Alfred Stevens, Νεαρή γυναίκα που διαβάζει. 1856. Ιδιωτική Συλλογή. 
Προτιμά το διάβασμα από το πλέξιμο και το κέντημα, όπως φαίνεται από τις κλωστές που βρίσκονται στο τραπεζάκι δίπλα της.


Alfred Stevens, Η αναγνώστρια. Μουσείο Fitzwilliam του Πανεπιστημίου Καίμπριτζ. 


2 σχόλια:

  1. ΕΣΥ, ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ

    Διατρέχω τις ανοιχτές σελίδες σου
    γλιστρώ ανάμεσα στις λέξεις και τις παραγράφους
    προσπαθώντας να μην σκοντάψω πάνω στις φράσεις σου
    καθώς περνώ τα κεφάλαια τελικά παραπατώ
    πέφτω πάνω σου και διαβάζω μια πρόταση που λέει

    "Προσπάθησε ξανά ή ξαναέλα... πότε τελειώνει;"

    Λέω ποτέ,
    γιατί ποτέ δε θα ξεμείνω από σελίδες.

    Raul Mendezmonsanto
    *μτφ: Ιωάννα Μοάτσου Στρατηγοπούλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ όμορφη, όπως πάντα, η ποιητική επιλογή σου.
      Πράγματι, "ποτέ δε θα ξεμείνω από σελίδες"...

      Διαγραφή