Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015

Το ρόδι στη ζωγραφική. Πίνακες του Ρενουάρ

Ρόδια
Νεκρή φύση με ρόδια του Ρενουάρ

…Συνεχίζω με τα αγαπημένα μου ρόδια…Ο Γάλλος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Πιέρ  Ωγκύστ Ρενουάρ έχει ζωγραφίσει αρκετούς πίνακες που απεικονίζουν "νεκρή φύση" με φρούτα. Επιλέγω κάποια από αυτά που περιέχουν ρόδια.

P. Aug. Renoir, Ρόδια. 1910. Ίδρυμα Barnes.

P. Aug. Renoir, Ρόδι και σύκα. 1917. Ίδρυμα Barnes.

P. Aug. Renoir, Νεκρή φύση με μήλα και ρόδια. 1901. Ιδιωτική Συλλογή.

P. Aug. Renoir, Νεκρή φύση με ρόδια. 1893. Ιδιωτική Συλλογή.

P. Aug. Renoir, Νεκρή φύση με τρία ρόδια και δύο μήλα. Ιδιωτική Συλλογή.




2 σχόλια:

  1. Ωραία τα ρόδια του Ρενουάρ. Μα και του Νικηφόρου Λύτρα υπέροχα.
    Αν δεν ταιριάζει εδώ ο Ελύτης, τότε τι ταιριάζει;


    Η τρελή ροδιά

    Σ’ αυτές τις κάτασπρες αυλές όπου φυσά ο νοτιάς
    Σφυρίζοντας σε θολωτές καμάρες, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
    Που σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο της
    Με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
    Που σπαρταράει με φυλλωσιές νιογέννητες τον όρθρο
    Ανοίγοντας όλα τα χρώματα ψηλά με ρίγος θριάμβου;

    Όταν στους κάμπους που ξυπνούν τα ολόγυμνα κορίτσια
    Θερίζουνε με τα ξανθά τους χέρια τα τριφύλλια
    Γυρίζοντας τα πέρατα των ύπνων, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
    Που βάζει ανύποπτη μεσ’ στα χλωρά πανέρια τους τα φώτα
    Που ξεχειλίζει από κελαηδισμούς τα ονόματά τους, πέστε μου
    Είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου;

    Στη μέρα που απ’ τη ζήλεια της στολίζεται μ’ εφτά λογιώ φτερά
    Ζώνοντας τον αιώνιον ήλιο με χιλιάδες πρίσματα
    Εκτυφλωτικά, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
    Που αρπάει μια χαίτη μ’ εκατό βιτσιές στο τρέξιμό της
    Πότε θλιμμένη και πότε γκρινιάρα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
    Που ξεφωνίζει την καινούρια ελπίδα που ανατέλλει;

    Πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά που χαιρετάει στα μάκρη
    Τινάζοντας ένα μαντίλι φύλλων από δροσερή φωτιά
    Μια θάλασσα ετοιμόγεννη με χίλια δυο καράβια
    Με κύματα που χίλιες δυο φορές κινάν και πάνε
    Σ’αμύριστες ακρογιαλιές, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
    Που τρίζει τ’ άρμενα ψηλά στον διάφανον αιθέρα;

    Πανύψηλα με το γλαυκό τσαμπί που ανάβει κι εορτάζει
    Αγέρωχο, γεμάτο κίνδυνο, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
    Που σπάει με φως καταμεσίς του κόσμου τις κακοκαιριές του δαίμονα
    Που πέρα ως πέρα την κροκάτη απλώνει τραχηλιά της μέρας
    Την πολυκεντημένη από σπαρτά τραγούδια, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
    Που βιαστικά ξεθηλυκώνει τα μεταξωτά της μέρας;

    Σε μεσοφούστανα πρωταπριλιάς και σε τζιτζίκια δεκαπενταυγούστου
    Πέστε μου, αυτή που παίζει, αυτή που οργίζεται αυτή που ξελογιάζει
    Τινάζοντας απ’ τη φοβέρα τα κακά μαύρα σκοτάδια της
    Ξεχύνοντας στους κόρφους του ήλιου τα μεθυστικά πουλιά
    Πέστε μου, αυτή που ανοίγει τα φτερά στο στήθος των πραγμάτων
    Στο στήθος των βαθιών ονείρων μας, είναι η τρελή ροδιά;

    ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ, Προσανατολισμοί

    ΑπάντησηΔιαγραφή