Τάσος Λειβαδίτης, Σε περιμένω παντού
Ένα αγαπημένο ποίημα ενός αγαπημένου ποιητή, του ιδεολόγου και βαθύτατα ανθρωπιστή Τάσου Λειβαδίτη. Ο ερωτευμένος άνδρας μιλά στην αγαπημένη του για τον πιθανό αποχωρισμό τους και τη διαβεβαιώνει ότι θα την περιμένει παντού... Γνωρίζει και έχει ήδη αποφασίσει ότι θα την αποχωριστεί...έχει επιλέξει να αγωνισθεί για τις ιδέες του.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα ποίημα αποχαιρετισμού, αλλά και ταυτόχρονα ένα ποίημα-κάλεσμα να τον συνοδέψει στον αγώνα του για ένα "καινούργιο κόσμο", για ένα καλύτερο κόσμο.
Συνοδεύω το ποίημα με αγαπημένους πίνακες ζωγραφικής που παρουσιάζουν ερωτευμένα ζευγάρια σε τρυφερές σκηνές.
Charles Webster Hawthorne (1872-1930), Οι ερωτευμένοι. Γύρω στα 1900. Ιδιωτική Συλλογή.
Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμὴ νὰ χωριστοῦμε, ἀγάπη μου,
μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου.
Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά.
Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται
νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του.
Henry Scott Tuke (1858-1929), Η υπόσχεση. 1888. Walker Art Gallery.
Τὴν ἀγάπη μας αὔριο, θὰ τὴ διαβάζουν τὰ παιδιὰ στὰ σχολικὰ βιβλία, πλάι στὰ ὀνόματα τῶν ἄστρων καὶ τὰ καθήκοντα τῶν συντρόφων.
Ἂν μοῦ χάριζαν ὅλη τὴν αἰωνιότητα χωρὶς ἐσένα,
θὰ προτιμοῦσα μιὰ μικρὴ στιγμὴ πλάι σου.
Pál Szinyei Merse, Ερωτευμένοι. 1870. Eθνική Πινακοθήκη Ουγγαρίας.
Θὰ θυμᾶμαι πάντα τὰ μάτια σου, φλογερὰ καὶ μεγάλα,
σὰ δύο νύχτες ἔρωτα, μὲς στὸν ἐμφύλιο πόλεμο.
Ἄ! ναί, ξέχασα νὰ σοῦ πῶ, πὼς τὰ στάχυα εἶναι χρυσὰ κι ἀπέραντα, γιατὶ σ᾿ ἀγαπῶ.
Κλεῖσε τὸ σπίτι. Δῶσε σὲ μιὰ γειτόνισσα τὸ κλειδὶ καὶ προχώρα. Ἐκεῖ ποὺ οἱ φαμίλιες μοιράζονται ἕνα ψωμὶ στὰ ὀκτώ, ἐκεῖ ποὺ κατρακυλάει ὁ μεγάλος ἴσκιος τῶν ντουφεκισμένων. Σ᾿ ὅποιο μέρος τῆς γῆς, σ᾿ ὅποια ὥρα,
ἐκεῖ ποὺ πολεμᾶνε καὶ πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ ἕνα καινούργιο κόσμο... ἐκεῖ θὰ σὲ περιμένω, ἀγάπη μου!
William Henry Gore (1864-1931), Eπιστρατευμένος. Γύρω στα 1885. Guildhall Art Gallery.
Συγκλονιστικό σε όλες του τις διαστάσεις...πανέμορφη ανάρτηση! Καλό Σαββατοκύριακο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ! Καλή Πρωτομαγιά!
ΔιαγραφήΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΕΝΟΣ ΡΑΓΙΣΜΕΝΟΥ ΕΡΩΤΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό,
ἦταν ἕνα γραμμόφωνο.
Ἕνα ὁλομόναχο γραμμόφωνο.
Μὰ μπορεῖ καὶ νὰ μὴν ἤτανε γραμμόφωνο
καὶ νά ῾ταν μόνο ἕνα τραγούδι,
ποὺ ζητοῦσε ἕνα γραμμόφωνο,
γιὰ νὰ πεῖ τὸ καημό του.
Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό,
ἦταν ἕνας Έρωτας.
Ἕνας ὁλομόναχος Ἔρωτας
ποὺ γύριζε μὲ μία πλάκα στὴ μασχάλη,
γιὰ νὰ βρεῖ ἕνα γραμμόφωνο
γιὰ νὰ πει τὸ καημό του.
«Ἔρωτα μὴ σὲ πλάνεψαν
ἄλλων ματιῶν μεθύσια
καὶ μέσ᾿ τὰ κυπαρίσια
περνᾷς μὲ μι᾿ ἄλλη νιά;
Ἔρωτ᾿ ἀδικοθάνατε,
Ἔρωτα χρυσομάλλη,
ἂν σ᾿ εἶδαν μὲ μιὰν ἄλλη,
ἦταν ἡ Λησμονιά».
Μιὰ φορὰ κι ἕνα καιρό,
δὲν ἦταν ἕνας ἔρωτας,
δὲν ἦταν ἕνας πόνος.
Ἦταν μισὸς ἔρωτας -μισὸς πόνος-
καὶ μιὰ μισὴ πλάκα,
πού ῾λεγε τὸ μισό της σκοπό:
«Ἔρωτα μὴ σὲ… Ἔρωτα μὴ σὲ…
ἔρωτα μισέ… ἔρωτα μισέ…»
Θέ μου!
Μὰ δὲ βρίσκεται ἕνα χέρι!
Ἕνα πονετικὸ χέρι,
γιὰ ν᾿ ἀνασηκώσει τὴ βελόνα
καὶ ν᾿ ἀκουστεῖ ξανά,
ὁλόκληρος ὁ Ἔρωτας,
ὁλόκληρο τὸ τραγούδι:
«Ἔρωτα μὴ σὲ σκότωσαν
τὰ μαγεμένα βέλη;
Ἔρωτα Μακιαβέλλι.
Τὰ μάτια ποὺ σὲ λάβωσαν,
μὲ δάκρυα πικραμένα,
καρφιά ῾ταν πυρωμένα
καὶ μπήχτηκαν βαθιά».
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
ΥΓ. Λειβαδίτης δεν είναι, είναι όμως Λουντέμης. Όπως και να το κάνεις, ο καθείς και τα έργα του.
Είναι πολύ ωραίο! Δεν το ήξερα. Ευχαριστώ θερμά από την καρδιά μου. Όμορφη Πρωτομαγιά!
Διαγραφή