Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 17 Ιουνίου 2018

Στην παραλία. Ένα ποίημα του Samuel Beckett και πίνακες ζωγραφικής του John Lavery

Στην παραλία. Beckett και Lavery

   Δύο Ιρλανδοί καλλιτέχνες συναντώνται στην ανάρτησή μου.  Ένα άτιτλο ποίημα του Ιρλανδού θεατρικού συγγραφέα Samuel Beckett (1906-1989) συνοδεύεται από πίνακες του Ιρλανδού ζωγράφου John Lavery (1856-1941) που απεικονίζουν σκηνές στην παραλία.  
    Ο Μπέκετ, αν και είναι γνωστός κυρίως για τα θεατρικά του έργα (το θεατρικό του έργο "Περιμένοντας τον Γκοντό" θεωρείται εμβληματικό δραματικό κείμενο για το μοντέρνο θέατρο, το επονομαζόμενο "θέατρο του παραλόγου"), έχει γράψει και ποιήματα. Ο ίδιος, χαριτολογώντας,  τα ονόμαζε "ποιήματα συνοδευόμενα από σαχλοκουβέντες". Πρόκειται για ολιγόστιχα ποιήματα, που διακρίνονται από βαθύτατα στοχαστική διάθεση και μελαγχολικό τόνο, όπως άλλωστε και τα θεατρικά του έργα... Επιλέγω να παρουσιάσω σε δύο μεταφραστικές εκδοχές ένα αγαπημένο μου ποίημα για τις ονειρικές του εικόνες μέσω των οποίων ο ποιητής μιλά για την αναπόφευκτη προσωρινότητα της ανθρώπινης ζωής και εκφράζει την αίσθηση του εφήμερου της κάθε στιγμής....

John Lavery (1856-1941),  To νέο φεγγάρι.

John Lavery (1856-1941), Στους λόφους. 1911.


Είμαι αυτή η ροή της άμμου που γλιστράει
ανάμεσα στο βότσαλο και στον αμμόλοφο
η καλοκαιρινή βροχή πέφτει πάνω στη ζωή μου
πάνω σ' εμένα η ζωή μου που μου ξεφεύγει με 
καταδιώκει
και θα σβήσει τη μέρα που άρχισε

αγαπημένη στιγμή σε βλέπω
μέσα σ' αυτό το παραπέτασμα της ομίχλης που χάνεται
όπου δε θα 'χω παρά να πατήσω σ' αυτά τα μακριά
κινούμενα κατώφλια
και θα ζήσω
όσο ν' ανοιγοκλείσει μια πόρτα

Μετάφραση: Γιώργος Βίλλιος
Βλ. Samuel Beckett, Ποιήματα συνοδευόμενα από σαχλοκουβέντες. Εκδόσεις Ερατώ.

John Lavery, Ώρα θαλασσινού μπάνιου στο Λίντο. Βενετία. 1912.

John Lavery (1856-1941), Μία μέρα με άνεμο. Γύρω στα 1908.

Ακολουθώ τη ροή της άμμου που γλιστρά
Ανάμεσα αμμόλοφο και βότσαλο
Η θερινή βροχή βρέχει τη ζωή μου
Εμένα τη ζωή μου που μου διαφεύγει με καταδιώκει
Απ’ όταν άρχισε μέχρι που να τελειώσει 


Σε βλέπω αγαπημένη στιγμή
Μέσα σ’ αυτό το παραπέτασμα ομίχλης που διαλύεται
Όπου θα σταματήσω να πατώ αυτά τα μακριά κινούμενα κατώφλια
Θα ζήσω τόσο όσο διαρκεί το ανοιγοκλείσιμο μιας πόρτας

Samuel Beckett, Ποιήματα συνοδευόμενα από σαχλοκουβέντες. Μετάφραση: Iωάννα Αβραμίδου

John Lavery (1856-1941), Στην αμμουδιά. 1917.

John Lavery (1856-1941), Βράδυ στην παραλία. 1920.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου