Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019

Γυναίκα. Ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη και πορτρέτα γυναικών του William Henry Margetson

Γυναίκες σαν όνειρο


Για "Γυναίκες σαν όνειρο" μιλάει ο ποιητής Γιώργος Σαραντάρης...γυναίκες  φανταστικές, γυναίκες ινδάλματα, "άπιαστες" και άυλες... Εικόνες της φαντασίας του, πιο "αληθινές" από τις πραγματικές, γιατί ζουν στη φαντασία και το μυαλό του...γιατί είναι γυναίκες-ιδέες, απτές μόνο με τη σκέψη και ορατές μόνο με τα μάτια της ψυχής. Σε πολλά ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη είναι φανερή η παρουσία ή απουσία της γυναίκας
  Επιλέγω τέσσερα ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη για τη γυναίκα και τα πλαισιώνω με προσωπογραφίες γυναικών του Βρετανού ζωγράφου William Henry Margetson.


William Henry Margetson, Γυναίκα σε ανοιξιάτικο τοπίο ή οι κατιφέδες του Μαρτίου. 1924.

Γιώργος Σαραντάρης, Ἦταν γυναίκα, ἦταν όνειρο...


«J'i cueilli ce brin de bruyère»

G. Apollinaire



Ἦταν γυναῖκα ἦταν ὄνειρο ἤτανε καὶ τὰ δυὸ

Ὁ ὕπνος μ᾿ ἐμπόδιζε νὰ τὴ δῶ στὰ μάτια

Ἀλλὰ τῆς φιλοῦσα τὸ στόμα τὴν κράταγα
Σὰν νὰ ἦταν ἄνεμος καὶ νὰ ἦταν σάρκα
Μοῦ ῾λεγε πὼς μ᾿ ἀγαποῦσε ἀλλὰ δὲν τὸ ἄκουγα καθαρὰ
Μοῦ ῾λεγε πὼς πονοῦσε νὰ μὴ ζεῖ μαζί μου
Ἦταν ὠχρὴ καὶ κάποτε ἔτρεμα γιὰ τὸ χρῶμα της
Κάποτε ἀποροῦσα νιώθοντας τὴν ὑγεία της σὰν δική μου ὑγεία


Ὅταν χωρίζαμε ἤτανε πάντοτε νύχτα 

Τ᾿ ἀηδόνια σκέπαζαν τὸ περπάτημά της 

ἔφευγε καὶ ξεχνοῦσα πάντοτε τὸν τρόπο τῆς φυγῆς της 
Ἡ καινούρια μέρα ἄναβε μέσα μου προτοῦ ξημερώσει 
Ἦταν ἥλιος ἦταν πρωὶ ὅταν τραγουδοῦσα 
Ὅταν μόνος μου ἔσκαβα ἕνα δικό μου χῶμα 
Καὶ δὲν τὴ σκεφτόμουνα πιὰ ἐκείνη


William Henry Margetson (1861-1940), Οι νάρκισοι.


William Henry Margetson, H θάλασσα έχει τα μαργαριτάρια της. 1897. Εθνική Πινακοθήκη της Νέας Nότιας Ουαλίας. Σίδνεϋ.

Γιώργου Σαραντάρη, Εἶναι μία γυναῖκα

Εἶναι μία γυναῖκα καὶ τραγουδᾷ

Θὰ γίνω σὰν τὴ θάλασσα ποὺ βρέχει τὴ ζωή μας

Θὰ γίνω περιστέρι
Θὰ γίνω σὰν τὴ θάλασσα ποὺ εἶναι πάντα μπροστά μου
Καὶ μ᾿ ἀκλουθᾷ ὅταν περπατῶ
Καὶ μ᾿ ἀκλουθᾷ ὅταν κλαίω
Καὶ μὲ παρηγορεῖ τὴν ὥρα ποὺ δὲν φταίω
Τὴν ὥρα ποὺ τὴν πατρίδα μου νείρομαι
Τὸν ἔρωτα ἢ τὴ χαμένη ἀγάπη.


William Henry Margetson, Στην άμμο. 1900.


Γιώργου Σαραντάρη, Στη Γυναίκα

Εγώ που δεν μπορώ να σκοτώσω άνθρωπο
Εμπιστεύομαι σ' εσένα
Εγώ που δεν είμαι άγιος
Για να μείνω μοναχός
Και δεν είμαι αγνός
Και δεν είμαι αβρός
Ν' αγκαλιάσω να φιλήσω
Τον κόσμο που βλέπουν τα μάτια
Και οραματίζεται ο νους
Θα φιλήσω εσένα
Από ανεπάρκεια
Θα γλεντήσω μ' εσένα
Τη μικρή χαρά των αισθήσεων
Θα γλιτώσω μαζί σου
Από την άσπιλη ροή της ημέρας
Που φωνάζει στον άνεμο
Την αδικία που της γίνεται.


William Henry Margetson (1861-1940),  Kοπέλα με πανσέδες.

Γιώργος Σαραντάρης, Γυναίκα

Η γυναίκα σαν όνειρο από σάρκα
θλίβει την παρουσία μου μεσ' στον κόσμο
μ' όλα τα χαμογέλια της αγάπης.

Στα έργα της ψυχής μου
φέρνει την απουσία της,
και μέσ' στο γέλιο μου
μελαγχολικά γελάει
χωρίς καμμιά επαφή
ούτε κανένα ερωτικό ρυθμό...

Καμμιά αιθέρια ηδονή
δεν βρέχει τα χείλη μου
ή τα δικά της χείλη.


William Henry Margetson, Φρέσκια λεβάντα. 1909.

Γιώργου Σαραντάρη, Γιατὶ τὸν εἴχαμε λησμονήσει



Μπορεῖ ἕνας ἀπὸ μᾶς ν᾿ ἀγαπήσει μία γυναῖκα;
Ἂς βγεῖ ἔξω
Ἂς περπατήσει πρὸς τὴ θάλασσα
Ἂς τραγουδήσει
Ἀπὸ τὰ κύματα θ᾿ ἀνθίσουν γυναῖκες
Ὄχι μοναχὰ γιὰ κεῖνον ποὺ τραγουδᾷ
Ἀλλὰ γιὰ ὅλους μας
Ὅλοι θὰ μάθουμε ξανὰ τὸν ἔρωτα
Σὰν νὰ μὴν τὸν ξέραμε ποτὲ
Σὰν νὰ τὸν εἴχαμε λησμονήσει
Γιατὶ τὸν εἴχαμε λησμονήσει

(19.6.1938)


William Henry Margetson (1861-1940),  Αγριολούλουδα. 1900.

Γιώργου Σαραντάρη, Γυναίκα η μέρα

δίδεται σήμερα·
κίνησε
προχώρησ' ίσαμε μας
ξεκίνησε
από τη χίμαιρα της χαραυγής

Θαμπώνεται
η όραση
απλώνουμε τα χέρια
κι αγκαλιάζουμε το θαύμα

Το γυναικείο σώμα
αγγελικό μήνυμα!
απαλά ζυγώνει τον έρωτα
και την επιθυμία φαιδρύνει.


William Henry Margetson, Μια νέα ημέρα. 1930.


2 σχόλια:

  1. Όλα πανέμορφα.
    Από τα ποιήματα του Σαραντάρη μόνο τα δύο ήξερα. Τα άλλα ήταν (ωραία) έκπληξη για μένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η ανάρτηση, Rosa. Αγαπώ πολύ την ποίηση του τρυφερού Σαραντάρη.

      Διαγραφή