Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Πέμπτη 1 Αυγούστου 2019

Ένα ποίημα για το Καλοκαίρι του Αντρέα Καμπά και πίνακες ζωγραφικής του Joaquin Sorolla

Αντρέας Καμπάς, "Έχεις το μυστικό να ξέρεις να στολίζεσαι" και
"γυναίκες στην παραλία" του Joaquin Sorolla

Ήρθε και φέτος ο τρίτος μήνας του Καλοκαιριού, ο μήνας Αύγουστος. Στο απόγειο του Καλοκαιριού, επιλέγω "θαλασσινούς" πίνακες του γνωστού Ισπανού ζωγράφου Joaquin Sorolla (1863-1923) και ένα ποίημα με νεορομαντική καλοκαιρινή διάθεση από μία ποιητική "φωνή" του νεοελληνικού μοντερνισμού, που με συγκινεί ιδιαίτερα, του Αντρέα Καμπά (1919-1965).


Joaquin Sorolla,  Η Έλενα στη σπηλιά. San Vicente. Μαγιόρκα. 1919.

Joaquin Sorolla, Η Μαρία στην παραλία. Zarauz. 1910.

Αντρέας Καμπάς, Έχεις ένα μυστικό να ξέρεις να στολίζεσαι

Ετούτο το καλοκαίρι έχει ένα παράξενο φως
που στάζει κάθε μέρα στη μορφή σου
έχει μιαν ωριμότητα η φετινή η θάλασσα
τελείως αναπάντεχη
ένα οίστρο πιο δυνατό κι απ' το μελτέμι.

Joaquin Sorolla, H Mαρία στην ακτή. Mπιάρριτζ. 1906.

Έχεις το μυστικό να ξέρεις να στολίζεσαι
κι έχεις όλον τον αφρό της θάλασσας
μες στα μαλλιά σου
οι μυρουδιές οι δικές σου είναι το πιο
απαλό τραγούδι που ακούστηκε ποτές.

Joaquin Sorolla, Η Κλοτίλντ στην παραλία. 1904. Μουσείο του Sorolla.

Για αυτό τούτο το φετινό καλοκαίρι
το βγάλαμε με τ' όνομά σου
γιατί έχει όλο το πλάτος της ματιάς σου.

Joaquin Sorolla, Κοπέλα στην παραλία.

https://www.wikiart.org/en/joaqu-n-sorolla/maria-on-the-beach-zarauz-1910
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Joaqu%C3%ADn_Sorolla_y_Bastida_-_Mar%C3%ADa_on_the_Beach_at_Biarritz_or_Contre-jour_-_Google_Art_Project.jpg
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Joaqu%C3%ADn_Sorolla_y_Bastida_-
_Clotilde_on_the_Beach_-_Google_Art_Project.jpg
https://museoteca.com/web_gallery.jsp?action=search&data=sorolla
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , ,

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund6 Αυγούστου 2019 στις 2:57 μ.μ.

    Χαίρομαι με την επιλογή σας. Μου αρέσει ο Αντρέας Καμπάς ως ποιητής, αν και άγνωστος, όπως και ο Νίκος Καμπάς, ακόμη πιο άγνωστος.

    greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=152

    Ωραίο θα ήταν να ασχοληθούμε κάποτε με τους ελάσσονες και τους παραγνωρισμένους, έως τους εντελώς άγνωστους ποιητές. Ο Νικόλαος Κάλας ή Νικήτας Ράντος ή Μ. Σπιέρος, κατά κόσμον Νικόλαος Καλαμάρης, αξίζει μια ανάρτηση σε συνδυασμό με πίνακες. Ή ακόμα, ο Θεόδωρος Ντόρρος με τη μοναδική -πλην εξαιρετική- συλλογή του: "Στου γλιτωμού το χάζι". Και, όπως ξέρετε πολύ καλά, υπάρχουν πολλοί άλλοι άξιοι μνείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου11 Αυγούστου 2019 στις 2:52 μ.μ.

    Ναι, έχεις δίκιο. Συμφωνώ, Rosa μου! Υπάρχουν πολλοί... και τους αγαπάμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)