Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Ποιήματα για την αγάπη: ποιήματα του Μπέρτολτ Μπρεχτ

Ποιήματα του Μπέρτολτ Μπρεχτ για την αγάπη

Μπέρτολτ Μπρεχτ, Αυτός που αγαπώ

Αυτός που αγαπώ
μου είπε ότι με χρειάζεται.
Γι΄ αυτό, προσέχω τον εαυτό μου
βαδίζω με προφύλαξη
και φοβάμαι κάθε στάλα βροχής
μηδά και με σκοτώσει...


Μπέρτολτ Μπρεχτ, Αδυναμίες

Καμία δεν είχες
Εγώ είχα μια:
 Aγάπησα

Μία από τις πιο γνωστές φωτογραφίες του Μπ. Μπρεχτ.

Η δεύτερη σύζυγος του Μπρεχτ, ηθοποιός Helena Weigel.



Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ποτέ δε σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ


                                                Ποτέ δε σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ,
όπως εκείνο το δείλι που σε άφησα
με κατάπιε το βαθυγάλαζο δάσος,
ψυχή μου,
που πάνω του, στα δυτικά,
κρέμονταν κιόλας
χλωμά τα άστρα.

Γέλασα αρκετά,
καρδιά μου,
γιατί συγκρούστηκα παίζοντας
με το σκυθρωπό πεπρωμένο
την ίδια ώρα
μέσα στο γαλανό δείλι του δάσους
αργοσβήναν κιόλας πίσω μου τα πρόσωπα.
Εκείνο το μοναδικό σούρουπο

όλα ήταν τόσο γλυκά
όσο δεν ήταν ποτέ ξανά να γίνουν
αλλά αυτό που μου απόμεινε είναι
μόνο πουλιά μεγάλα
που το δείλι
πετούν πεινασμένα στο
σκοτεινιασμένο ουρανό.



John Atkinson Grimshaw,  Ερωτευμένοι στο δάσος. 1873. Ιδιωτική Συλλογή.

Βλ. Μπ. Μπρεχτ, Ποιήματα, μεταφρ. Μάριου Πλωρίτη, Θεμέλιο, Αθήνα 2000.

http://pteroen.wordpress.com/category/μπρεχτ-brecht-bertolt/
http://www.librislondon.co.uk/books/1870352785.html


5 σχόλια:

  1. Καλησπέρα σας! Το ποίημα είναι εξαιρετικό! Θα ήθελα να ρωτήσω αν γνωρίζεται σε ποιόν ανήκει η συγκεκριμένη μετάφραση, γιατί ψάχνω μανιωδώς εδώ και αρκετό καιρό και δεν την έχω βρει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγγνώμη! Αναφέρομαι στο ποίημα "Ποτέ δεν σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από όσο θυμάμαι το είχα βρει στο βιβλίο: Mπ. Μπρεχτ, Ποιήματα, μεταφρ. Μάριου Πλωρίτη, Θεμέλιο, Αθήνα 2000.

      Άρα πρέπει να είναι σε μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη.

      Χαίρομαι που σου άρεσε. Είναι πράγματι εξαιρετικό.

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα. Πραγματικά εξαιρετικό το ποίημα, συγχαρητήρια να σας απευθύνω για το ιστολόγιο - κόσμημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απαντώ με καθυστέρηση. Ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία και χαίρομαι που σας αρέσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή