Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

Ηλιοτρόπια από το Θερινό Φροντιστήριο του Γιάννη Ρίτσου. Ποίημα για το καλοκαίρι και την ποίηση.

Γιάννης Ρίτσος, Ηλιοτρόπια και κήποι με ηλιοτρόπια του Κλοντ Μονέ
Καλοκαίρι. Τέλη Ιουνίου. Ηλιοτρόπια στους αγρούς. Μεγάλα και εκτυφλωτικά, όπως εκτυφλωτικός είναι και ο ήλιος του Καλοκαιριού, ορθώνουν το ανάστημά τους, στρέφουν το πρόσωπό τους προς τον ουρανό...

Κλ. Μονέ, Ο κήπος του σπιτιού στο Vetheuil. 1880-1881. Μουσείο Norton Simon. Pasadena. Ο Μονέ περνούσε τα καλοκαίρια του στο σπίτι αυτό, τον κήπο του οποίου έχει απεικονίσει πολλές φορές. Ο διάδρομος με τα σκαλοπάτια περιβάλλεται από μεγάλα και εκτυφλωτικά ηλιοτρόπια....

 Γιάννης Ρίτσος, ηλιοτρόπια

Μεγάλα, εκτυφλωτικά ηλιοτρόπια σ' έρημους κήπους.
Τα χίλια μάτια του μεσημεριού κίτρινα.
Κίτρινη λάμψη, κίτρινη αδειοσύνη του καλοκαιριού
καίγοντας πέτρες, καλαμπόκια, σώματα. Η ποίηση
τυφλωμένη απ' το φέγγος, γυρεύει έναν ίσκιο,
φτιάχνει έναν ίσκιο, γίνεται πιο φως.

Κλ. Μονέ, Ο κήπος του σπιτιού στο Vetheuil. 1880-1881. Εθνική Πινακοθήκη. Ουάσινγκτον.

Κράτα τοΚράτα το
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , ,

3 σχόλια:

  1. Rosa Mund26 Ιουνίου 2016 στις 10:34 π.μ.

    Καλημέρα, εν ...διαδικτύω αγαπημένη.
    Μονέ μοναδικός.
    Σήμερα έχω στις αποσκευές μου δυο μελαγχολικά ποιήματα, για διαφορετικό λόγο (πένθος) το καθένα.


    1. ΤΑ ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ

    Κάθε φορά που τρίζει η σκάλα μας,
    «λες να ΄ναι αυτοί επιτέλους;» σκέφτομαι,
    κι ύστερα φεύγω και με τις ώρες
    κατακίτρινα ζωγραφίζω ηλιοτρόπια.

    Όμως αύριο ώσπου να ξεχαστώ,
    στην αίθουσα αναμονής το τρένο
    απ΄ την Κρακόβια θα περιμένω.

    Κι αργά τη νύχτα, όταν ίσως κατεβούν
    ωχροί, σφίγγοντας τα δόντια
    «αργήσατε τόσο να μου γράψετε»
    θα κάνω δήθεν αδιάφορα.

    Γιώργος Ιωάννου, “Ηλιοτρόπια”, 1954 -Τα Χίλια Δέντρα και άλλα ποιήματα


    ***


    2. Ηλιοτρόπια

    Αντί για υακίνθους
    είπα να σου φέρω σήμερα ηλιοτρόπια
    να έχει η φροντίδα μου πιο ευθυτενές κοτσάνι
    και το οστεώδες πλέον νόημά της να μου φανεί
    στρογγυλοπρόσωπο ηλιόσπορους γεμάτο.

    Ηλιοτρόπια. Συσσωρευτές λάμπουσας θερμότητας.
    Ευχήθηκα να επωφεληθείς.

    Κι αφού ετακτοποίησα σε ύψος ομοιόμορφο
    αισθητικά το χρέος μου στο βάζο
    κοντοστάθηκα λίγο να βεβαιωθώ
    ότι τα ηλιοτρόπια θα τραπούν
    εκεί που επαγγέλλει το όνομά τους.

    Κατάπληκτη να στρέφουνε τα είδα
    προς της ευχής μου την παράφρονα εκπλήρωση
    κοιτάζοντας αντί τον ήλιο εσένα.

    Τιμής ένεκεν.
    Υπήρξες
    χιλιάδες έτη φωτός
    απέχεις.

    Κική Δημουλά




    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου26 Ιουνίου 2016 στις 6:23 μ.μ.

    Εκτυφλωτικά πένθιμα και τα δύο, καλή μου Rosa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Unknown24 Σεπτεμβρίου 2020 στις 9:17 μ.μ.

    Βλακείες lol

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)