Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016

Φθινόπωρο στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ένα ποίημα του Mario Benedetti και πίνακες της Marie Egner

Φθινόπωρο του Mario Benedetti και της Marie Egner
Είναι ακόμα Φθινόπωρο. Ας "εκμεταλλευτούμε" λοιπόν τις γλυκές φθινοπωρινές ημέρες, πριν έρθει ο κρύος Χειμώνας.
Marie Egner (1850-1940), Μπουκέτο φθινοπωρινών λουλουδιών.

 Mario Benedetti, Φθινόπωρο.
Ας εκμεταλλευθούμε το φθινόπωρο

πριν ο χειμώνας μας μπαζώσει

ας μπούμε με αγκωνιές στα κρόσσια του ήλιου

κι ας θαυμάσουμε τα πουλιά που μεταναστεύουν
Τώρα που ζεσταίνει την καρδιά

αν και πότε πότε και λίγο λίγο

ας σκεφτούμε κι ας αισθανθούμε ακόμα

με την παλιά τρυφερότητα που μας μένει
Ας εκμεταλλευθούμε το φθινόπωρο

πριν το μέλλον καταψυχθεί

και δεν υπάρχει χώρος για την ομορφιά

γιατί το μέλλον, μας επιστρέφεται παγωμένο
(Mario Benedetti, Μετ. Μαριάννα Τζανάκη)
Marie Egner, Ανθισμένες αζαλέες κοντά στο παράθυρο. 1895.

Marie Egner (1850-1940), Στην πέργκολα.   Τοπίο φθινοπωρινό. Τα δένδρα με κίτρινα φύλλα και στο τραπέχι φρούτα του Φθινοπώρου.

Marie Enger (1850-1940), Φθινοπωρινά λουλούδια.


http://www.austrian-paintings.at/marie-egner-en/
http://www.artnet.com/artists/marie-egner/past-auction-results
https://itzikas.wordpress.com/2013/10/12/πες-το-με-ποίηση-29ο-φθινόπωρο/
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , ,

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund8 Νοεμβρίου 2016 στις 10:17 π.μ.

    Πολύ ωραίο ποίημα. Πολύ. Η ζωγραφική αδιαπραγμάτευτη πάντα.



    «Φθινοπωρινά απογεύματα μέσα μου»

    μακριά, ανάμεσα στην ομίχλη,
    ένα πουλί
    φτερουγίζει, όπως απομακρύνονται τα πουλιά σε κάθε
    φτερούγισμα, πουλιά
    που οργώνουν την ομίχλη.

    μια βροχή,
    σταγόνα τη σταγόνα, πέφτει σ’ ένα δάσος
    όπου το πράσινο γεννιέται

    όπου ένα παιδί τρέχει κι εξαφανίζεται
    μακριά.

    φθινοπωρινά απογεύματα
    και όλα εκεί, μακριά, εδώ, πάντα τίποτα
    όπου γράφω τη λέξη μακριά.

    Ούγκο Μουχίκα («Φωταγωγημένη Νύχτα», 1999, μετάφραση: Στάθης Ιντζές)



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου9 Νοεμβρίου 2016 στις 11:46 μ.μ.

    Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε. Αλλά και το "φθινοπωρινά απογεύματα μέσα μου" είναι υπέροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)