Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017

Τα χρυσάνθεμα στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ένα ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη

Χρυσάνθεμα 

Βρισκόμαστε πια στην εποχή των χρυσανθέμων. Ο καιρός των χρυσανθέμων έχει ήδη φθάσει.  Αγαπημένο λουλούδι που συνδέεται με το Φθινόπωρο και έχει εμπνεύσει πολλούς καλλιτέχνες, ζωγράφους και ποιητές.

Sergius Pauser (1896-1970), Κυρία με χρυσάνθεμα. 1935.

Μαρία Πολυδούρη, ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΑ



Ὠχρὴ πορφύρα! Καὶ τὸ δάκρι μαγικὸ

πετράδι ἔχει γενῆ στὴ φορεσιά σας.
Τί κι᾿ ἂν φορᾶτε διάδημα βασιλικὸ
στὴ μαύρη χειμωνιὰ τὴν ὀμορφιά σας.



Τοῦ ξανθοῦ Ἡλίου τὸ φιλὶ διαβατικὸ

κι ἂν παίξη στὰ χρυσόξανθα μαλλιά σας,
δὲ θἆναι ἐλπίδα, οὔτε ὄνειρο θἆναι γλυκό,
μόνο πιὸ κρύα θὰ νοιῶστε τὴ χιονιά σας.



Ὠχρὴ πορφύρα! Καὶ ὁ βορηᾶς ποὺ τὸ «ὠσαννὰ»

σᾶς τραγουδάει μ᾿ ὅλα τὰ λουλούδια,
τὰ φύλλα σας μαδάει πρὶν μαραθοῦν.



Κι ὅσα πετράδια ἡ πάχνη ἀφήνει ταπεινά,

δοξαστικὰ ὅσα ἡ θύελλα τραγούδια,
στὴν ἄχαρη καρδιά σας δάκρια ἀνθοῦν...


Harold Harvey (1874-1941), Μαζεύοντας χρυσάνθεμα. 1915. Ιδιωτική Συλλογή.







4 σχόλια:

  1. "Ωχρή πορφύρα", πόσες εικόνες και έννοιες μέσα σε δυο λέξεις και πόσο ταιριαστές...καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. «Χρυσάνθεμα»

    Φθινόπωρο ήσυχο, αφηρημένο – τα φύλλα θα ’λεγες πέφτουν από μιαν άλλη ζωή και μόνο τα χρυσάνθεμα επιμένουν, σαν τις πλάνες μας. Είμαι μόνος, η κάμαρα άδεια και δεν έχω παρά ένα μοναδικό στόμα για τόσα χαμένα πράγματα.

    Τάσος Λειβαδίτης, «Εγχειρίδιο ευθανασίας», Κέδρος 1979 –συγκεντρωτική έκδοση «Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση 3, 1979-1990», εκδ. Μετρονόμος, 2015


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάρα πολύ τρυφερό, όπως πάντα κάθε στίχος και φράση του Τάσου Λειβαδίτη. Ευχαριστώ πολύ για την επιλογή!

      Διαγραφή