Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Σάββατο 14 Ιουλίου 2018

Άλλοτε η θάλασσα. Ένα ποίημα του Γιώργου Σαραντάρη και πίνακες του Albert Edelfelt

Γιώργος Σαραντάρης, Άλλοτε η θάλασσα

 ...Άλλοτε η θάλασσα...τότε που ήμαστε παιδιά και χαιρόμαστε την καλοκαιρινή θάλασσα, που παίζαμε στην ακρογιαλιά και ονειρευόμαστε ταξίδια, τότε που τα όνειρά μας ήταν ταξίδια συναρπαστικά με δυνατές συγκινήσεις...

   Aς ταξιδέψουμε σε θάλασσες μακρινές, θάλασσες ονειρεμένες και μαγικές με τους στίχους του αγαπημένου μου ποιητή Γιώργου Σαραντάρη και με τις εικόνες, ενός σημαντικού Φινλανδού ζωγράφου, του Albert Edelfelt (1854-1905)

Albert Edelfelt (1854-1905), Παιδιά που παίζουν στη θάλασσα. 1884. Ateneum Art Gallery. Helsinki.

Albert Edelfelt (1854-1905), Οι κατασκευαστές καραβιών. 1886. Ιδιωτική Συλλογή.

Albert Edelfelt (1854-1905), Η μικρή βάρκα. 1884.


Ἄλλοτε ἡ θάλασσα μᾶς εἶχε σηκώσει στὰ φτερά της

Μαζί της κατεβαίναμε στὸν ὕπνο
Μαζί της ψαρεύαμε τὰ πουλιὰ στὸν ἀγέρα
Τὶς ἡμέρες κολυμπούσαμε μέσα στὶς φωνὲς καὶ τὰ χρώματα
Τὰ βράδια ξαπλώναμε κάτω ἀπ᾿ τὰ δέντρα καὶ τὰ σύννεφα
Τὶς νύχτες ξυπνούσαμε γιὰ νὰ τραγουδήσουμε
Ἦταν τότε ὁ καιρὸς τρικυμία χαλασμὸς κόσμου
Καὶ μονάχα ὕστερα ἡσυχία
Ἀλλὰ ἐμεῖς πηγαίναμε χωρὶς νὰ μᾶς ἐμποδίζει κανεὶς
Νὰ σκορπᾶμε καὶ νὰ παίρνουμε χαρὰ
Ἀπὸ τοὺς βράχους ὡς τὰ βουνὰ μᾶς ὁδηγοῦσε ὁ Γαλαξίας
Καὶ ὅταν ἔλειπε ἡ θάλασσα ἦταν κοντὰ ὁ Θεός.

Από τη συλλογὴ Σὰν Πνοὴ τοῦ Ἀέρα, 1999.Ἐπιμέλεια καὶ Ἀνθολόγηση Μαρία Ἰατροῦ. Ἐκδόσεις ΕΡΜΗΣ, Ἀθήνα 1999.



Albert Edelfelt(1854-1905), Καλοκαιρινό βράδυ στο Ηammar. 1885. Eθνική Πινακοθήκη Δανίας. Κοπεγχάγη.




2 σχόλια:

  1. [...]Ὅποιος φέρνει τὴ θάλασσα στὴν ἀγκαλιά του
    Εἶναι σὰ νὰ μὴν ὑποφέρει ἀπὸ βάρος
    Εἶναι σὰ νὰ μὴ ντρέπεται ποὺ πηγαίνει μὲ τὸν ἀγέρα
    Εἶναι σὰ νὰ κρατάει ὁλάκερη τὴ γῆ μέσα στὸ βλέμμα
    Νὰ τραγουδάει μέσα στὴ νύχτα
    Καὶ νὰ τοῦ γίνεται ἡ νύχτα μητέρα
    Νὰ τραγουδάει μέσα στὸν ἥλιο
    Καὶ ν᾿ ἀγαπάει μία γυναῖκα
    Ποὺ τὴ νομίζει βρέφος
    Νὰ τραγουδάει μέσα στὸν ἄνεμο
    Κι ἔτσι νὰ χάνει καὶ νὰ κερδίζει τὴ φωνή του

    ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

    ***

    Kαι γίνεσαι σαν τη θάλασσα...

    Απόψε σε αγαπώ
    Το ξέρει η θάλασσα
    Το ξέρει το βουνό
    Εσύ μονάχα λες πως δεν το ξέρεις
    Κι αρπάζεις απ' τον άνεμο το ψέμα
    Και γίνεσαι γυναίκα και σκιά

    Και γίνεσαι σαν τη θάλασσα
    Όταν δεν τη βλέπουμε πια
    Όταν το άρωμά της
    Κρύφτηκε πίσω από ένα τοίχο
    Βυθίζουμε το πρόσωπό μας στα νερά
    Αλλά τη θάλασσα τη θάλασσα δεν τη βλέπουμε πια

    Γιώργος Σαραντάρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι υπέροχο και αυτό το ποίημα του Γιώργου Σαραντάρη! Ελπίζω τη θάλασσα να τη βλέπουμε πάντα!

      Διαγραφή