Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 31 Ιουλίου 2018

Στα Καμένα. Ένα ποίημα του Μιχάλη Γκανά και τοπία της Αττικής του Κωνσταντίνου Μαλέα

Μιχάλης Γκανάς, Στα καμένα

...Ας αποχαιρετήσουμε τον θλιβερό φετινό Ιούλιο με το ποίημα του Μιχάλη Γκανά, Στα καμένα και πίνακες ζωγραφικής του Κωνσταντίνου Μαλέα που απεικονίζουν τοπία της Αττικής, τοπία που σήμερα είναι "καμένα"...

Κωνσταντίνος Μαλέας (1878-1929), Δάσος.

Κωνσταντίνος Μαλέας (1878-1929),  Παραλία Αττικής.

Έλα να πάμε στα καμένα, 
στον Υμηττό και στην Αυλώνα, 
πουλιά και πεύκα συλλογίσου 
ενός καμένου παραδείσου, 
δέντρα που ήτανε φαντάσου 
και στη σκιά τους ξεκουράσου.

Κωνσταντίνος Μαλέας (1878-1929), Πεύκα στη Ραφήνα. 1918-1920.


Έλα και πάρε με μαζί σου 
στην κυριακάτικη εκδρομή σου, 
βγάλε με στο χλωρό κορμί σου, 
στις εκβολές του παραδείσου.

Κωνσταντίνος Μαλέας (1878-1929), Τοπίο στην Πεντέλη.

Έλα να πάμε στα καμένα, 
δε μας χωράει πια το σπίτι, 
έρχονται δύσκολες ημέρες 
μουτζουρωμένες σαν Δευτέρες,
έρχονται φλόγες απ' τα δάση 
και μια φωτιά να μας δικάσει, 
μέσα στο πύρινό της χνότο,
από τον έσχατο ως τον πρώτο.

Κωνσταντίνος Μαλέας (1879-1928),  Τοπίο με θάλασσα.


Έλα να βγούμε απ' το σπίτι 
ξανά σε δρόμους και πλατείες,
πάρε και τα παιδιά μαζί σου 
εδώ, στο χείλος της αβύσσου, 
κι άφησε μόνη στο τραπέζι 
την τηλεόραση να παίζει, 
να δείχνει έγχρωμο τον πόνο 
δίπλα σ' ένα φιλέτο τόνο, 
να δείχνει φονικά και φλόγες, 
τσόντες, πολιτικούς και ρώγες,
ενώ εμείς θα 'χουμε φτάσει 
με τα παιδάκια μας στον ώμο, 
για να μας δείχνουνε το δρόμο.

Κωνσταντίνος Μαλέας, Δέντρο στη θάλασσα. 1920.


4 σχόλια:

  1. Πράγματι... είναι μια μοναδική ανάρτηση!!
    Μου αρέσει ιδιαίτερα και το εισαγωγικό σημείωμα του μπλογκ! Με εκφράζει... δεν θυμάμαι αν το έχω ξαναπεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή