Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Χειμωνιάτικος Άνεμος. Ένας πίνακας του John Everett Millais

Ο Χειμώνας στη ζωγραφική. Ένας πίνακας του John Everett Millais

    Επειδή, σήμερα, εδώ που βρίσκομαι φαίνεται ότι έχει πια έρθει για τα καλά ο Χειμώνας...φυσούσε όλη τη μέρα και συνεχίζει να φυσάει όλο και πιο δυνατά τη νύχτα...θυμάμαι ένα χειμωνιάτικο πίνακα του αγαπημένου μου Προραφαηλίτη ζωγράφου John Everett Millais (1829-1896).
   Ο Millais, εμπνευσμένος από το ποίημα του Σαίξπηρ Blow, blow Winter wind, απεικονίζει ένα γκρίζο χειμωνιάτικο τοπίο εξοχής. Ο πίνακας, όπως και το ποίημα, αφηγείται μια ιστορία προδοσίας. Είναι Χειμώνας, κάνει κρύο και φυσάει! Βλέπουμε μια γυναίκα να κάθεται μάλλον πάνω σε μια πέτρα στο παγωμένο τοπίο. Στην αγκαλιά της κρατάει τυλιγμένο το μωρό της. Δίπλα  έχει ακουμπήσει τα λιγοστά υπάρχοντά της. Πέρα μακριά στο βάθος του μονοπατιού διακρίνουμε αχνά τη φιγούρα ενός άνδρα που απομακρύνεται. Έχει εγκαταλείψει τη γυναίκα και το παιδί. Γιατί άραγε; Στη μέση του δρόμου στέκεται διστακτικά ο σκύλος του ζευγαριού. Διστάζει, δεν μπορεί να επιλέξει ποιον θα ακολουθήσει. Τον άνδρα που φεύγει ή τη γυναίκα με το παιδί που έχει μείνoυν πίσω...

J. Everett Millais, Φύσα, Φύσα, χειμωνιάτικε άνεμε. 1892. Πινακοθήκη του Auckland.

   Ο Millais υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς και δημοφιλείς ζωγράφους της Βικτωριανής Αγγλίας. Ιδρυτικό μέλος της Προραφαηλιτικής Αδελφότητας και του κινήματος των Προραφαηλιτών ζωγράφων, έτυχε μεγάλης αναγνώρισης από τη Βρετανική Ακαδημία Τεχνών και τα έργα του είχαν θερμή απήχηση στο κοινό.

http://commons.wikimedia.org/wiki/File:John_Everett_Millais_-_Blow,_Blow_Thou_Winter_Wind.JPG
http://www.artrenewal.org/pages/artwork.php?artworkid=40176
http://arttattler.com/archivemillais.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου