Κώστα Καρυωτάκη, {Ένα σπιτάκι απόμερο}
Σοφία Λασκαρίδου (1882-1965), Αγροικία.
...Συνεχίζω με ένα ακόμα ποίημα που αναφέρεται στην απομόνωση και την ήρεμη ζωή της εξοχής. Είναι ένα ποίημα που είχα πρωτογνωρίσει στην Γ' Γυμνασίου όταν ήμουν μαθήτρια και αργότερα το δίδαξα και εγώ στους μαθητές μου. "Ένα σπιτάκι απόμερο, στο δείλι, στον ελαιώνα..." αναπολεί ή ονειρεύεται το ποιητικό υποκείμενο που μένει "κρυμμένο" και απρόσωπο. Ποιος είναι άραγε αυτός που ονειρεύεται;
Πρόκειται για ένα άτιτλο τετράστιχο που ανήκει στην ποιητική συλλογή "Ελεγεία και Σάτιρες" (1927) και συγκεκριμένα στην "Πρώτη Σειρά. Ελεγεία". Ο Καρυωτάκης περιγράφει με συγκρατημένο λυρισμό και υπολανθάνοντα ρομαντισμό μια εικόνα που καταλήγει σε επιφώνημα-συλλογισμό...
Πρόκειται για ένα άτιτλο τετράστιχο που ανήκει στην ποιητική συλλογή "Ελεγεία και Σάτιρες" (1927) και συγκεκριμένα στην "Πρώτη Σειρά. Ελεγεία". Ο Καρυωτάκης περιγράφει με συγκρατημένο λυρισμό και υπολανθάνοντα ρομαντισμό μια εικόνα που καταλήγει σε επιφώνημα-συλλογισμό...
Μιχάλης Οικονόμου (1888-1933), Σπίτι στον ελαιώνα. Ιδιωτική Συλλογή.
Κώστα Καρυωτάκη, {Ένα σπιτάκι απόμερο}
Θάλεια Φλωρά Καραβία (1871-1960), Στην εξοχή. Ιδιωτική Συλλογή.
http://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=8&text_id=1044 http://www.nikias.gr/view_artist_additional.php?mode=fullpainting&mtag=1&prod_id=1176&ptid=1427112636&page=24 https://paletaart.wordpress.com/2012/09/12/λασκαρίδου-σοφία-lascaridou-sofia-1882-1965/λασκαρίδου-σοφία-αγροικία/ http://www.clarkart.edu/Collection/3298 http://www.nikias.gr/view_artist_additional.php?mode=fullpainting&mtag=&prod_id=1414&ptid=22357&page=7 http://karyotakis.awardspace.com/poems/elegeia/elegeia.htm |
Τὸ σπίτι σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτε δὲν ἄλλαξε ἀπ᾿ τὸ σπίτι σου
κι ἀπ᾿ τὸ δρόμο κι ἀπ᾿ τὴ γειτονιά.
Μόνον ἡ παλιὰ βρυσούλα στέρεψε
στὴν ἀντικρινή σου τὴ γωνιά.
Τίποτε δὲν ἄλλαξε ἀπ᾿ τὸ σπίτι σου.
Βιαστικὸς διαβάτης τὸ θωρῶ
καί, ξεχνώντας πόσα χρόνια πέρασαν,
σὰ καὶ τότε πάλι λαχταρῶ...
Λαχταρῶ ν᾿ ἀνοίξεις τὸ παράθυρο
καὶ στὸ διάβα μου ἄξαφνα νὰ βγεῖς,
γελαστῆ παιδούλα καστανόξανθη,
χάραμα ἀπριλιάτικης αὐγῆς.
Σφαλιστὸ ἀπομένει τὸ παράθυρο
κι ἂν τ᾿ ἀνοίξεις, μι᾿ ἄλλη θὰ φανεῖ.
Μόνο στὸ παράθυρο τῆς θύμησης
βγαίνεις ἴδια καὶ παντοτινή.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ
ΥΓ. Σπίτι στο ύφος και το ήθος της ανάρτησης.
Οι δύο τελευταίες σου επιλογές, η προηγούμενη (το ποίημα του Κ. Παλαμά) και η τώρα το ποίημα του Δροσίνη, με συγκίνησαν πολύ. Μου θύμισαν παλαιότερες εποχές...τότε που ο Δροσίνης και ο Παλαμάς διδάσκονταν από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. ...Και τα δύο ποιήματα ήθελα να τα αναρτήσω...του Δροσίνη πρώτα και στη συνέχεια του Παλαμά. Καθώς περνούν τα χρόνια εκτιμώ όλο και περισσότερο τους "παλαιομοδίτες" ποιητές και ζωγράφους...
ΔιαγραφήΣας καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί κι εγώ νιώθω έτσι As Time Goes By. Παλιότερα δεν μου έλεγαν τίποτα ως ποίηση, αλλά τελευταία άρχισα να βλέπω "κάτι" και σ' αυτά τα ποιήματα. Έχουν κι αυτά την αξία τους, αν παραβλέψω την αυστηρότητα που τα έκρινα κάποτε.
ΔιαγραφήΠολύ ωραίοι πίνακες που συνδυάζονται τέλεια με το υπέροχο ποιήμα του Καρυωτάκη !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, πράγματι είναι υπέροχο...Ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση!
Διαγραφή