Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016

Το ρόδι στη ζωγραφική και την ποίηση. Marie Egner και Francesco Tomada.

Ρόδια

 Το Φθινόπωρο, κυρίως η περίοδος τέλη Σεπτεμβρίου-Τέλη Ιανουαρίου, είναι η εποχή των ροδιών Για αυτό, δύο πίνακες της Αυστριακής ζωγράφου Marie Egner (1850-1940) που απεικονίζουν ρόδια.

Marie Egner, Ρόδια σε παράθυρο. Στο βάθος η Βενετία. Γύρω στα 1940.  Ένας υπέροχος πίνακας. Ένα ανοιχτό παράθυρο...στο περβάζι στέκονται ρόδια και "κοιτάζουν" την πανέμορφη θέα...

...και ένα ποίημα για τη ροδιά από τον σύγχρονο Ιταλό ποιητή, τον Francisco Tomada.

Η ροδιά

Η Ιταλία (είναι μια ροδιά)
Στη ζωή μου αγόρασα και φύτεψα μόνο ένα δέντρο

μια ροδιά

διάλεξα του κήπου μια γωνιά
απ’ όπου αγναντεύεις τις δαντελωτές μύτες των βουνών
απ’ τον Άγιο Γαβριήλ μέχρι το Νάνος
εκείνη η ακρώρεια ήταν Ιταλία και Γιουγκοσλαβία και μετά Σλοβενία
ήταν γη σπαραγμού και μίσους

τα σύνορα θα ’πρεπε να ’ναι σαν τους ορίζοντες

όταν κινείσαι κι αυτοί κινούνται

αν σταματάς, μαζί σου σταματούν
μα σε κάνουν πάντα να νιώθεις στο κέντρο του κόσμου

και πατρίδα είναι όπου

ένας άνθρωπος φυτεύει μια ροδιά

και μπορεί να προσδοκά να δρέψει τους καρπούς της

Φραντσέσκο Τομάντα. Μετάφραση Ευαγγελία Πολύμου


 Για την ποίηση του Francesco Tomada (Φραντσέσκο Τομάντα), βλ. http://www.poiein.gr/archives/28923/index.html


Marie Egner, Eικόνα από τη Βενετία. Γύρω στα 1940. Ιδιωτική Συλλογή. Στο τραπέζι διακρίνουμε ρόδια.



Κράτα τοΚράτα το

4 σχόλια:

  1. Πολύ όμορφοι οι πίνακες με τα ρόδα και στο βάθος η Βενετία !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, πράγματι! Εξαιρετική ζωγράφος η Marie Egner. Πρόσφατα την "ανακάλυψα". Καλή εβδομάδα! Χάρηκα πολύ για την επικοινωνία...

      Διαγραφή
  2. ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΗ

    Ἡ ὀμορφιά δέν εἶναι σιωπή.
    Γι’ αὐτό κ’ ἡ φωνή μου
    δέν εἶναι μονόλογος.

    Τῆς ροδιᾶς τό λουλούδι,
    παραδείγματος χάρη,
    εἶναι ἕνα ἀριστούργημα
    πού
    τό ἀπαγγέλλει ἡ μέρα.

    Βλέπω, ἀκούω
    φῶτα φωνῶν.

    Γι’ αὐτό καί μέ βλέπετε
    περπατώντας (ἀκόμη
    καί μέσα στήν ἔρημο)
    συχνά, νά ὑποκλίνομαι.

    ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, Από το Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ, 1990

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. O γλυκός, τρυφερός, ανθρωπιστής Νικηφόρος Βρεττάκος! Eυχαριστώ πολύ για την "ερωταπόκριση"...Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή