Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Μικρό παιδί που πηγαίνει σχολείο. Ένα τραγούδι και πίνακες ζωγραφικής με παιδιά-μαθητές

Μικρό παιδί που πηγαίνει σχολείο

   Σήμερα από το πρωί έχω συνεχώς μία μελωδία από ένα παλιό τραγούδι του Νέου Κύματος, το "μικρό παιδί", που μιλάει για ένα μικρό παιδί που πήγαινε σχολείο μέσα στη βαρυχειμωνιά... Το θυμάσθαι;


Edouard Frère, Πηγαίνοντας σχολείο μέσα στο χιόνι. 1878.

Edouard Frère (1819-1886), παιδί που πηγαίνει σχολείο στη βαρυχειμωνιά.

Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο, μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη χαρά
στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί

Κι όταν η βαρυχειμωνιά
μου πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνα
να ζεσταθούν στ’ αστέρια

Παιδί στα δεκατέσσερα
κλέψανε τη χαρά μου, μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη φωτιά
τον ήλιο στη καρδιά μου μικρό παιδί

Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο μικρό παιδί
το γέλιο είχα συντροφιά
στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί

Στίχοι: Αργύρης Βεργόπουλος
Μουσική: Λίνος Κόκοτος
Τραγούδι: Γιώργος Ζωγράφος. 

 http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=4232


Αλέξανδρος Χριστοφής (1882-1957), Παιδί που διαβάζει.


Πολύκλειτος Ρέγκος (1903-1984), Η μαθήτρια.

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , , ,

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund31 Ιανουαρίου 2017 στις 2:22 μ.μ.

    Ο,ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑΤΙΚΟ

    Ό,τι έχεις μέσα σου παιδιάτικο
    Σαν θησαυρό να το φυλάξεις
    Τους λογισμούς, τους πόθους σου άλλαξε,
    Μα αυτό ποτέ να μην αλλάξεις.

    Όποτε της ζωής τα ψεύτικα
    κι άσχημα σφίγγουν την καρδιά σου,
    μες σ’ ό,τι φύλαξες παιδιάτικο
    θα βρίσκεις την παρηγοριά σου.

    Κι όταν χλομοφυλλιάσει η όψη σου
    Και στα μαλλιά σου πέσουν χιόνια,
    Μόνο ό,τι φύλαξες παιδιάτικο
    Θα μείνει απείραχτο απ’ τα χρόνια.

    Γεώργιος Δροσίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου31 Ιανουαρίου 2017 στις 9:28 μ.μ.

    Πολύ ωραίο, Rosa. Το αγαπώ πολύ αυτό το ποίημα του Γιώργου Δροσίνη. Καλή μας εβδομάδα και καλό μήνα. Πάει και ο Ιανουάριος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)