Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2017

Μανόλης Αναγνωστάκης. Προσευχή την Κυριακή

Μανόλη Αναγνωστάκη, Προσευχή

Σήμερα Κυριακή. Η τελευταία Κυριακή των Γιορτών, σκέφτομαι. Θυμηθήκαμε, άραγε, ότι αυτές οι Γιορτές ήταν θρησκευτικές; Για αυτό, λοιπόν, ένα ποίημα-προσευχή του Μανόλη Αναγνωστάκη.

Edmund Blair Leighton (1853-1922), Κυριακή Πρωί . Πηγαίνοντας στην εκκλησία.


Κυριακή. Θε μου σ’ ευχαριστούμεΔέξου μας σαν πρόβατα στην αγκαλιά σου απολωλόταΠολύ αμαρτήσαμε Κύριε, πολύ αδικήσαμεΣαν άπιστοι θρηνούμε για τα επίγεια αγαθά μαςΛησμονήσαμε την αιωνίαν Άνοιξη του ΠαραδείσουΣτον Οίκο σου δεόμεθα συγχωρηθήναι ημάςΣήμερα Κυριακή τας εντολάς σου ενθυμούμενοιΜη μας εγκαταλείψεις Θε μου, εις το σκότος της αβύσσου.
(Άλλωστε, λίαν προσφάτως, προσεφέραμενΕις αρμοδίων εντολάς υπείκοντες,Τον οβολόν μας διά την αναστήλωσιν του Ιερού Ναού Σου).
Ειρωνικός, σαρκαστικός, ανατρεπτικός ο Μανόλης Αναγνωστάκης στο τελευταίο παρενθετικό τρίστιχο.

Edmund Blair Leighton, Μετά τη λειτουργία. 1921.

2 σχόλια:

  1. Εσένα ευχαριστώ Θεέ γι' αυτήν περισσότερο την εκπληκτική
    μέρα: για τα πρασινωπά πνεύματα των δέντρων που αναπηδούν
    και το γαλάζιο αληθινό όνειρο του ουρανού˙ και για καθετί
    που είναι φυσικό που είναι άπειρο που είναι ναι

    (εγώ που έχω πεθάνει είμαι ζωντανός πάλι σήμερα,
    και αυτό είναι του ήλιου η γενέθλια μέρα˙ είναι η γενέθλια
    μέρα της ζωής και της αγάπης και των φτερών: και του χαρούμενου
    μεγάλου συμβάντος της απέραντης γης)

    πώς μπορεί ένα ανθρώπινο απλώς πλάσμα
    που γεύεται αγγίζει ακούει βλέπει
    αναπνέει-ανυψωμένοι από το όχι
    όλου του τίποτα-να αμφισβητεί τον αδιανόητο Εσένα;

    (τώρα τα αυτιά των αυτιών μου ξυπνούν και
    τώρα τα μάτια των ματιών μου ανοίγουν)

    e.e.cummings, Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ ωραίο ποίημα και πολύ καλή η μετάφραση του Βλαβιανού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή