Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

Νυχτερινές ιστορίες της Sally Storch και Βραδιάζει του Νικηφόρου Βρεττάκου

Βραδιάζει...

   Καθώς βραδιάζει, ανακάλεσα την εικόνα ενός αγαπημένου πίνακα μίας σύγχρονης Αμερικανίδας ζωγράφου, της Sally Storch. 
    Βραδυάζει ή έχει βραδυάσει...Μία γυναίκα έχει αφήσει το βιβλίο της στο κρεβάτι και κοιτάζει από το παράθυρο, τα φωτισμένα παράθυρα των απέναντι κτιρίων. Δεν βλέπουμε το πρόσωπό της...είναι μόνη στο δωμάτιο...

Sally Storch, Νυχτερινές Ιστορίες. 2008.  Ιδιωτική Συλλογή.
Το βιβλίο ανοιγμένο... Μία γωνία ενός δωματίου με απαλό φως...Μπορεί να βρίσκεται στο υπνοδωμάτιο του σπιτιού της ή στο δωμάτιο ξενοδοχείου.  Γλυκύτατη μελαγχολία αποπνέει η σκηνή...


Νικηφόρος Βρεττάκος, Βραδιάζει

Βραδιάζει στόν κόσμο, τά παράθυρα κλείνουν
ἀνάβει τό φῶς καί τό ξένο δωμάτιο γίνεται
ὁ κόσμος. Τά λίγα βιβλία μου πᾶνε
κ’ ἔρχονται τότε, διασχίζουν τό χῶρο,
σά νἆναι πρόσωπα φιλικά πού στά χέρια τους
κρατᾶνε ψωμί, νερό φροῦτα, φάρμακα.
Κ’ ἕνα ἀπ’ ὅλα τή νύχτα, ἀνοιχτό στίς σελίδες
πού κλείνουν τά μάτια μου, μένει κοντά μου,
στήν κουβέρτα μου πάνω– φύλακας ἅγγελος
πού ἕπεσε μπρούμυτα κι ἀκούει τήν καρδιά μου.
Edward Hopper, Νυχτερινά παράθυρα. 1928. Ιδιωτική Συλλογή. 
Οι φωτορεαλιστικές εικόνες της Sally Storch έχουν εμφανείς αναφορές στο έργο του μεγάλου Αμερικανού ζωγράφου Edward Hopper (1888-1964), που έχει απεικονίσει στιγμιότυπα της μοναχικής ζωής των κατοίκων των μεγάλων αστικών κέντρων.

Edward Hopper, Δωμάτιο στο Μπρούκλιν. 1932. Μουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη.

http://sallystorch.com/work/
http://nikiforosvrettakos.gr/post/vradiazei-2014-01-13

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου