Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

Το Φθινόπωρο στην ποίηση και τη ζωγραφική. Τραγούδι το Φθινόπωρο και φθινοπωρινά τοπία

 Ένα ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη και πίνακες ζωγραφικής με θέμα το Φθινόπωρο

    Είναι πάρα πολλά τα ποιήματα που έχουν ως θέμα το Φθινόπωρο και την αίσθηση της μελαγχολίας που εκφράζει αυτή η εποχή του χρόνου που μας μας φέρνει πιο κοντά στο Χειμώνα και στο τέλος του χρόνου. Πάρα πολλές είναι και οι απεικονίσεις φθινοπωρινών τοπίων από ζωγράφους διαφόρων εποχών και τεχνοτροπιών. 
  Σήμερα που τελειώνει ο Νοέμβριος, ας αποχαιρετήσουμε το Φθινόπωρο μ' ένα ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτης και πίνακες ζωγραφικής με φθινοπωρινά θέματα από τους ζωγράφους του Προραφαηλιτικού Κινήματος.

Edward Burne Jones, Φθινόπωρο. 1869-70.


Ναπολέων Λαπαθιώτης, Τραγούδι το φθινόπωρο
Φθινόπωρο σ’ αγάπησα, την ώρα που τα φύλλα
πέφτουν, κι αφήνουν τα κλαριά γυμνά για το χειμώνα,
που βιάζονται τα δειλινά, κι είναι τα ρόδα μήλα,
– κι είναι τα βράδια μόνα.

Elizabeth Adela Stanhope Forbes (1859-1912), To φύλλο. 1897-1898.
Και τώρα στέκω και ρωτώ: Ποια μοίρα, και ποια μπόρα,
καθώς τραβούσα, μοναχός, το δρόμο της αβύσσου,
παράξενα κι ανέλπιστα, να μ’ έχει φέρει, τώρα,
ζητιάνο στην αυλή σου;

Annie French, Φθινόπωρο. 1904.


Κι όταν το γιόμα χάνεται, κι η νύχτα κατεβαίνει,
και σιωπηλά, σαν τα βιβλία, το φως της μέρας κλείνει,
να ‘ρχομαι, πάλι, να ζητώ μιαν ησυχία χαμένη,
σαν μιαν ελεημοσύνη!

Tom Scott (1854-1927), Φθινοπωρινά Φύλλα. 1902.

Σ’ αγάπησα φθινόπωρο, την ώρα που τα φύλλα
πέφτουν, κι αφήνουν τα κλαριά, κι είναι τα βράδια μόνα…
Μ’ αλήθεια να σ’ αγάπησα – ή μην είν’ η ανατριχίλα
του ερχόμενου χειμώνα;


John Everett Millais (1829-1896), Φθινοπωρινά φύλλα. 1856. Πινακοθήκη Τέχνης και Μουσεία του Μάντσεστερ. Ένας εμβληματικός πίνακας ενός κορυφαίου καλλιτέχνη.


Elizabeth Sonrel (1874-1953), Φθινόπωρο.

http://www.leicestergalleries.com/19th-20th-century-paintings/d/elizabeth-adela-stanhope-forbes/14034
http://www.victorianweb.org/painting/millais/paintings/7.html
http://manchesterartgallery.org/collections/search/collection/?id=1892.4
https://en.wikipedia.org/wiki/Autumn_Leaves_(painting)
https://en.wikipedia.org/wiki/%C3%89lisabeth_Sonrel

2 σχόλια:

  1. ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ


    Σαν πάντα το φθινόπωρο και σήμερα έχει 'ρθει'
    μοιράζει το χρυσάφι του, μοιράζει το μαράζι
    και γύρω δέντρο, ούτε κλαρί χλωρό δε θα βρεθεί
    για ένα πουλί, για μια ψυχή, λιμάνι που αράζει.

    Και να, το βράδυ κι η βροχή το τζάμι μου χτυπάει
    σα μια ερωμένη μου παλιά, μέσα σε τόσες άλλες,
    μα είν' η ψυχή μου αισθαντική και ξέρει ν' αγαπάει
    κάθε που κλαίει μες στη ζωή και της βροχής τις στάλες.

    Κουβέντες μες στη σκοτεινιά, του ανέμου μοιρολόι,
    ώρες μεγάλες κι αδειανές και νοσταλγία τόση,
    μα, στη γωνιά, καθώς χτυπά τ' αλύπητο ρολόι
    θυμίζει τόσα πράματα που τα 'χει πια σκοτώσει.

    Σαν πάντα το φθινόπωρο και σήμερα έχει 'ρθει.
    Μοιράζει το χρυσάφι του, μοιράζει το μαράζι.
    Πώς να μπορέσει μια καρδιά κι αυτή να κρατηθεί
    ως τον Απρίλη που θα ρθεί, σαν πάγος που δε σπάζει;

    Μήτσος Παπανικολάου, ανθολογία "Ποιητές του Μεσοπολέμου" του Σωτήρη Τριβιζά, Καστανιώτης, 1997


    ΥΓ. Καλό Δεκέμβριο με Μήτσο Παπανικολάου, που ήταν φίλοι με το Λαπαθιώτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ πολύ για το ποίημα του Μήτσου Παπανικολάου. Το είχα ξεχάσει. "Καταραμένοι" και οι δύο ποιητές...Καλό μας Δεκέμβρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή