H Στάχτη του Γ. Παυλόπουλου είναι ένα αγαπημένο ποίημα, ένα ποίημα που απλά μου αρέσει πολύ. Σας το αφιερώνω, λοιπόν, μαζί μ' έναν πίνακα του Προ Ραφαηλίτη Άγγλου ζωγράφου Edward Burne-Jones
Η Στάχτη
Φύσαγε ὁ ἀγέρας
ἀνέβαζε τὴ στάχτη τους
τὴν
πήγαινε στὸν οὐρανὸ
φοβόταν ἐκείνη φοβόταν
οὐὰ
φοβιτσιάρα τῆς φώναζε.
Πάψε τρελέ του ἔλεγε
δὲν εἴμαστε πιὰ στὴ γῆ
δὲν ἔχουμε πιὰ δέρμα
δὲν ἔχουμε
μαλλιὰ
δὲν ἔχουμε
μήτε μάτια.
Γίναμε στάχτη τῆς ἔλεγε
ὅμως μὲ βλέπεις καὶ σὲ βλέπω
καὶ μένει ἀκόμα ἡ ἀγάπη
ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ γίνει
στάχτη
καὶ μένει ἀκόμα ἡ ἀγάπη.
Εἶμαι ἡ στάχτη
σου τοῦ ἔλεγε
καὶ εἶσαι ἡ στάχτη
μου
μὰ ποῦ ἀνεβαίνουμε
ποῦ πᾶμε
κι ὅλο
φυσάει κι ὅλο σὲ χάνω
οὐὰ
φοβιτσιάρα τῆς φώναζε.
Πάψε τρελέ του ἔλεγε.
(Aπό την ποιητική συλλογή Τα Αντικλείδια)
Για τον πίνακα, βλ. http://www.liverpoolmuseums.org.uk/ladylever/collections/merlin.asp
(Aπό την ποιητική συλλογή Τα Αντικλείδια)
Για τον πίνακα, βλ. http://www.liverpoolmuseums.org.uk/ladylever/collections/merlin.asp
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου