Άννα Αγγελοπούλου: Γιώργος Σαραντάρης, Ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Γιώργος Σαραντάρης, Ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας

Ιδού δύο ακόμα ποιήματα του αγαπημένου μου Γιώργου Σαραντάρη που ευτυχώς ανθολογούνται στα βιβλία του Γυμνασίου και του Λυκείου (στη Β Γυμνασίου και Β Λυκείου). Ελπίζω οι συνάδελφοι να διαβάζουν αυτά τα σεμνά ποιήματα στους μαθητές τους...Και μόνο η ανάγνωση αρκεί...για να σε ταξιδέψουν!

Γ. Σαραντάρης

Γ. Σαραντάρης, Ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας

Ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας

Με όραση καινούρια προχωρούμε

Η μέρα έχει μαιάνδρους

Όπως η θάλασσα κύματα

Στην καρδιά μας αδειάσαμε (προσωρινά)

Την πόλη

Εμείναμε με την εικόνα τ' ουρανού

O ήλιος εμέτρησε τη γη μας

Η μέρα τούτη όπου ξυπνήσαμε

Με θάλασσα και κύματα

Με όραση και μνήμη καθαρή

Τόσο μεγάλωσε

Που ο ήλιος δεν μπόρεσε να τη μετρήσει

Που ο ήλιος δεν μπόρεσε να τη χωρέσει

Το ποίημα του Γ. Σαραντάρη, Ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας ανθολογείται στο βιβλίο της Β Γυμνασίου

Γ. Σαραντάρη, Δεν είμαστε ποιητές σημαίνει

Δεν είμαστε ποιητές σημαίνει φεύγουμε

Σημαίνει εγκαταλείπουμε τον αγώνα

Παρατάμε τη χαρά στους ανίδεους

   Τις γυναίκες στα φιλιά του ανέμου

   Και στη σκόνη του καιρού

   Σημαίνει πώς φοβούμαστε

   Και η ζωή μας έγινε ξένη

   ο θάνατος βραχνάς»

Το ποίημα του Γ. Σαραντάρη, Δεν είμαστε ποιητές ανθολογείται στο βιβλίο της Β Λυκείου.