Η μουσική στη ζωγραφική: Πίνακες του Ρενουάρ
Για την Πηνελόπη, που παίζει βιολί και πιάνο και αγαπά την ποίηση!
Για την Πηνελόπη, που παίζει βιολί και πιάνο και αγαπά την ποίηση!
Είναι ένα αγαπημένο θέμα του Γάλλου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Pierre Auguste Renoir σε τρεις παραλλαγές. Δύο νεαρά κορίτσια στο πιάνο. Θέμα της αστικής οικιακής ζωής που συνήθιζαν οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι. Στα 1891-1892 η γαλλική κυβέρνηση ζητήσε από το Ρενουάρ να ζωγραφίσει ένα έργο για το νέο Musée de Luxemburg όπου θα εκτίθεντο έργα ζώντων ζωγράφων. Ο Ρενουάρ ζωγράφισε το θέμα "δύο νεαρά κορίτσια στο πιάνο" σε πέντε παραλλαγές. Ιδού οι τρεις πιο γνωστές!
P. A. Renoir, Jeunes filles au piano (Girls at the Piano).1892. Στο Μουσείο Ντ' Ορσέ. Παρίσι. (Musée d'Orsay, Paris)
J. A. Renoir, Two young girls at piano (1892). Robert Lehman Collection. Στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Ν. Υόρκη.
P. A. Renoir, Jeunes filles au piano (Girls at the Piano).1892. Στο Μουσείο του Ορανζερί. Musée de l' Orangerie-Paris.
http://www.ngv.vic.gov.au/orangerie/renoirimage.html
Και ακόμα ένας παρόμοιος πίνακας του Ρενουάρ.
P. A. Renoir, Yvonne et Christine Lerolle au piano (1897-1898). Στο Μουσείο του Ορανζερί. Musée de l' Orangerie-Paris.
http://www.ngv.vic.gov.au/orangerie/artists.html
http://www.ngv.vic.gov.au/orangerie/renoirimage.html
Και ακόμα ένας παρόμοιος πίνακας του Ρενουάρ.
P. A. Renoir, Yvonne et Christine Lerolle au piano (1897-1898). Στο Μουσείο του Ορανζερί. Musée de l' Orangerie-Paris.
http://www.ngv.vic.gov.au/orangerie/artists.html
Ευχαριστώ..!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας αφιερώνω:
ΑπάντησηΔιαγραφή~~Πιάνο Βυθού~~
Αυτές οι νότες
που σας στέλνω με την άνωση
δεν έχουν πια κανένα μουσικό ενδιαφέρον.
Απ’ τον καιρό του ναυαγίου
που αργά μας σώριασε τους δυo
ως κάτω στον βυθό
σαν βάρος έκπληκτο
το πιάνο του ολόφωτου υπερωκεανίου κι εγώ
έχουμε γίνει μάλλον μια διακόσμηση πυθμένος
μια υπόκωφη επίπλωση βυθού
ένα λουλούδι εξωτικό
ή ένα τεράστιο όστρακο
φωλιά ιπποκάμπων
διάδρομος ψαριών που όλο απορούν
μπρος στην ασπρόμαυρη αυτή μνήμη
του παπιγιόν των πλήκτρων του κολάρου.
Κι αν σε καμιά βαρκάδα σας
διακρίνετε στην ήρεμη επιφάνεια
τρεις πέντε δέκα φυσαλίδες
σαν ντο και σολ και μι
μη φανταστείτε μουσική
είναι λίγη σκουριά που όταν θυμάται
πιέζει κι ανεβαίνει.
Γι’ αυτό να μην ανησυχείτε.
το πιάνο μου κι εγώ
είμαστ’ εδώ πολύ καλά
εκπνέοντας ίσως πότε πότε νότες άσχετες
αλλά μες στην ασφάλεια πλήρους ναυαγίου
και ιδίως
μακριά επιτέλους
από κάθε προοπτική πνιγμού.
Γιάννης Βαρβέρης, από τη συλλογή Πιάνο βυθού (1991)