Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Ζευγάρια που χορεύουν. Πίνακες του Ρενουάρ

Ο χορός στη ζωγραφική

   Οι παρακάτω πίνακες θεωρούνται από τα πιο δημοφιλή έργα του Γάλλου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Pierre Auguste Renoir (1841-1919). Aπεικονίζουν χαρούμενα στιγμιότυπα με ζευγάρια να στροβιλίζονται χορευτικά.
   Οι τρεις πρώτοι πίνακες δημιουργήθηκαν την ίδια χρονιά, το 1883, και έχουν το ίδιο θέμα: ένα ζευγάρι να χορεύει.  Στο πρώτο χορευτικό στιγμιότυπο το ζευγάρι χορεύει "στην πόλη". Πρόκειται για αστική χοροεσπερίδα σε κάποια εκδήλωση. Και οι δύο είναι κομψά ντυμένοι με βραδινό επίσημο ένδυμα.

P. Auguste Renoir, Χορός στην πόλη. 1883. Μουσείο του Ορσέ. Παρίσι.

Ο επόμενος πίνακας απεικονίζει ένα χορευτικό στιγμιότυπο στην "εξοχή". Χορεύουν σε ανοιχτό χώρο και είναι ντυμένοι με πιο απλή ενδυμασία. Βλέπουμε το χαμογελαστό πρόσωπο της γυναίκας που φορά χαρούμενο εμπριμέ φόρεμα και κρατά μία χρωματιστή βεντάγια. Το ψάθινο καπέλο του άνδρα έχει πέσει στο έδαφος...

P. Auguste Renoir, Χορός στην εξοχή. 1883. Μουσείο του Ορσέ. Παρίσι.

   Στην εξοχή, στο Bougival, τοποθεσία του Σηκουάνα, διαδραματίζεται και το παρακάτω χορευτικό στιγμιότυπο. Παθητικά στροβιλίζεται το ζευγάρι που φαίνεται να είναι ερωτευμένο. Πίσω τους, ανάμεσα στα δένδρα διακρίνουμε χαρούμενες παρέες...

P. Auguste Renoir, Χορός στο Bougival. 1883. Mουσείο Καλών Τεχνών. Βοστόνη.

   Στο εξοχικό θερινό κέντρο Moulin de la Galette της Μονμάρτης διαδραματίζεται η παρακάτω σκηνή. Ο Ρενουάρ απεικονίζει χαρούμενες παρέες να διασκεδάζουν συζητώντας, πίνοντας και χορεύοντας...

P. Auguste Renoir, Χορός στο Moulin de la Galette. 1876. Μουσείο του Ορσέ. Παρίσι. Το Moulin de la Galette ήταν τόπος διασκέδασης των μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων της γαλλικής πρωτεύουσας τα καλοκαιρινά κυριακάτικα απογεύματα. 

P. Auguste Renoir, Χορός στο Moulin de la Galette. 1876. Ιδιωτική Συλλογή. Ο Ρενουάρ ζωγράφισε και μία μικρότερη παραλλαγή του ίδιου πίνακα.

2 σχόλια:

  1. Μου αρέσουν οι πίνακες, καθώς και οι περιγραφές που τους συνοδεύουν.
    Μου θυμίζουν εφηβικές αναγνώσεις ρομαντικών μυθιστορημάτων, κυρίως γαλλικών.
    Όπως οι στίχοι του έφηβου Καρυωτάκη.



    Ο χορός

    Τα φώτα μες στη μυρωμένη κάμαρα
    ξεχύνονται μυριόχρωμα
    και γυναικών στο διάβα τους χαϊδεύουνε
    αφρόστηθα βελούδινα.

    Η πόλκα σαν ακούγεται γοργόρυθμη,
    το κάθε τι ηλεχτρίζεται
    και στο παρκέτο τα ζευγάρια ρίχνονται
    σ’ ένα τρελό τρικύμισμα.

    Τ’ άσπρα κορμάκια ξαναμμένα αφήνονται
    στις αγκαλιές να γείρουνε
    κι εκεί μες στων σαρκών το συναπάντημα
    σβήνουν τους λάγνους πόθους τους.

    Στην ηδονή τα μάτια σαν λιγώνουνε,
    πέφτουν βαριά τα βλέφαρα
    και της αγάπης η μουρμούρα πνίγεται
    στις μουσικής της κύματα.

    Σε μια στιγμή, σ’ ένα αγερένιο πήδημα,
    μες στου χορού το πέταγμα,
    δυο χείλια σμίγουνε, κι ανατριχιάζουνε
    αγκαλιαστά δυο σώματα.

    ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ- [ΕΦΗΒΙΚΟΙ ΣΤΙΧΟΙ, 1913‒1916]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν το ήξερα αυτό το ποίημα του Καρυωτάκη. Πράγματι, ταιριάζει με τους πίνακες.

      Διαγραφή