Χριστούγεννα
Καθώς απομακρυνόμαστε κάθε μέρα από τα Χριστούγεννα του 2016 και πλησιάζουμε την Πρωτοχρονιά του 2017, θυμάμαι ένα υπέροχο χριστουγεννιάτικο ποίημα του Τόλη Νικηφόρου με τίτλο «λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα», που μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια. Τότε που η αναπνοή μου θάμπωνε το κρύο τζάμι, όταν το βράδυ κοιτούσα τα Χριστουγεννιάτικα φώτα των μπαλκονιών να αναβοσβήνουν και ονειρευόμουν... Το ποίημα προέρχεται από την ποιητική συλλογή «Γαλάζιο βαθύ σαν αντίο» (1999).
...Και καθώς "λάμπουν σα δάκρυα τα Χριστούγεννα", λαμπερά χριστουγεννιάτικα δέντρα στολισμένα με γυαλιστερά στολίδια και αστραφτερά φωτάκια ζωντανεύουν μέσα από διάφορους πίνακες ζωγραφικής μίας άλλης εποχής...
Gabriele Münter (1877-1962), Εσωτερικό δωματίου με χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Τόλης Νικηφόρου, λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα
ένας μικρός χριστός γεννιέται πάλι αύριο,
μόνος στον κόσμο.
ένας μικρός χριστός που
ζωγραφίζει θαμπά στο τζάμι δέντρα για τα παιδιά,
καράβια για τα όνειρα,
ένα παραμύθι της αγάπης για τους απελπισμένους.
παραμονή και τα χιλιάδες φώτα της πλατείας
στα μάτια του λάμπουν σαν δάκρυα.
https://www.wikiart.org/en/gabriele-munter/interieur-mit-weihnachtsbaum
http://www.artnet.com/artists/emil-czech/past-auction-results/2
http://www.abcgallery.com/S/serebriakova/serebriakova117.html
https://holidappy.com/holidays/Some-Old-Fashioned-Christmas-images-for-Art-Lovers-this-holiday
Emil Czech (1862-1929), Χριστουγεννιάτικο δέντρο. 1912.
Marcel Rieder, Στολίζοντας το χριστουγεννιάτικο δέντρο. 1898.
Viggo Johansen (1851 – 1935), Χαρούμενα Χριστούγεννα. 1891.
Viggo Johansen (1851 – 1935), Χριστουγεννιάτικη ιστορία.
Zinaida Serebriakova (1884-1967). Η Κάτια στα μπλε δίπλα στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. 1922
https://www.wikiart.org/en/gabriele-munter/interieur-mit-weihnachtsbaum
http://www.artnet.com/artists/emil-czech/past-auction-results/2
http://www.abcgallery.com/S/serebriakova/serebriakova117.html
https://holidappy.com/holidays/Some-Old-Fashioned-Christmas-images-for-Art-Lovers-this-holiday
Ο στίχος "Λάμπουν σαν δάκρυα τα Χριστούγεννα" τα περικλείει όλα. Σε βάζει μέσα στην ατμόσφαιρα του ποιήματος με τον πιο συναισθηματικό τρόπο: την ταύτιση. Το αιώνιο παιδί, ο Τόλης Νικηφόρου, απαρηγόρητος, γράφει και ξαναγράφει το ποίημα της ζωής του.
ΑπάντησηΔιαγραφήένα παιδί
με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι
κοιτάζω εκστατικά
πίσω απ’ τις στάλες της βροχής
έναν πολύχρωμο κόσμο
κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τις τσέπες γεμάτες μπίλιες
μέσα στον χειμώνα
ένα παιδί με δακρυσμένα μάτια
για το γατάκι του που πέθανε
για το λουλούδι που μαράθηκε
για όσους έφυγαν χωρίς επιστροφή
κρύβω μέσα μου ένα παιδί
με τρύπιο παλτό
που λαχταράει τα ζεστά κάστανα
τη γειτονιά και τους φίλους
την άνοιξη που θάρθει
κρύβω μέσα μου ένα παιδί
που δεν δέχεται
πως μπορεί να γελάω
όταν την ίδια στιγμή κάποιος κλαίει
κρύβω μέσα μου ένα παιδί
απαρηγόρητο
που θάθελε να φτιάξει τη ζωή
στα μέτρα της καρδιάς του
ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ, Αναρχικά
*
αχώριστοι
τα πρωινά με τη βροχή του φθινοπώρου
και τα πιο κρύα εκείνα του χειμώνα
όταν είμαι μόνος στο σπίτι
και τα ηλεκτρονικά τριγύρω ησυχάζουν
βλέπω συχνά μπροστά μου στο χαλάκι
να είναι μισοξαπλωμένο ένα αγόρι
παιδί της γειτονιάς και της πλατείας
μ' ένα σωρό σημάδια στα καλάμια
διαβάζει ένα βιβλίο σιωπηλά
άλλοτε παίζει μόνο με το τίποτα
κι άλλοτε αφαιρείται
σαν κάτι να ονειρεύεται
κάτι να βλέπει ή να θυμάται
ποτέ του δεν ρωτάει για τους γονείς του
πού είναι τ’ αδέρφια του και οι φίλοι
ποτέ του δεν ρωτάει
πού είναι αυτό το ίδιο
δεν μου μιλάει
ούτε μου δίνει σημασία
μα όταν σπάνια στρέφεται σε μένα
το λυπημένο βλέμμα του σημαίνει
εγώ ποτέ δεν θα σ’ αφήσω
έτσι λοιπόν περνάμε εμείς οι δύο
τα πρωινά με τη βροχή του φθινοπώρου
και τα πιο έρημα εκείνα του χειμώνα
μόνοι, μαζί κι αχώριστοι για πάντα
ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ, Φωτεινά παράθυρα
Τι τρυφεροί στίχοι...συγκινητικοί, πραγματικά. Μου αρέσει πολύ, τελικά, ο Τόλης Νικηφόρου. Το περίμενα ότι θα επέλεγες το "ένα παιδί". Δεν περίμενα, όμως, δύο ποιήματα. Υπέροχο και το δεύτερο.
ΑπάντησηΔιαγραφή