Χαρταετοί
Πατροπαράδοτο έθιμο το πέταγμα του χαρταετού την Καθαρή Δευτέρα. Μικροί με τη βοήθεια των μεγάλων πετούν χαρταετούς στον ουρανό, ενώ αρχίζει η μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής. Η Άνοιξη και το Πάσχα είναι καθ' οδόν. Τις παλαιότερες εποχές ο χαρταετός ήταν αγαπημένο παιχνίδι των παιδιών όχι μόνο την Καθαρή Δευτέρα, αλλά και άλλες μέρες του χρόνου, κυρίως όταν ο καιρός το επέτρεπε...Αυτοσχέδιοι χαρταετοί "χειροποίητοι" ήταν για τα παιδιά της υπαίθρου ένα παιχνίδι δεξιοτεχνίας και αντοχής, ένα παιχνίδι για ταξίδι στον απέραντο γαλανό ουρανό, ένα παιχνίδι για την ελευθερία, την ενηλικίωση και τα όνειρα...
Ας πετάξουμε, λοιπόν, και εμείς χαρταετό με ένα παιδικό ποίημα της Ρένας Καρθαίου, το "Χαρταετοί στον ουρανό", και με τους πίνακες ενός σημαντικού ζωγράφου της Γενιάς του 30, του Χατζηκυριάκου Γκίκα Νίκου.
Χατζηκυριάκος Γκίκας Νίκος, Χαρταετοί στην Ακρόπολη. 1952. Ιδιωτική Συλλογή.
Κάθε Καθαρή Δευτέρα
ανοιξιάτικέ μου αέρα,
στα παιδιά μας λες: εντάξει
ο αετός σας θα πετάξει.
ανοιξιάτικέ μου αέρα,
στα παιδιά μας λες: εντάξει
ο αετός σας θα πετάξει.
Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας, Χαρταετοί. 1936.
Φύσα αγέρα λεβεντιά
παίξ’ αετό με τα παιδιά
φεύγει ο αετός ψηλά
και στον άνεμο μιλά.
παίξ’ αετό με τα παιδιά
φεύγει ο αετός ψηλά
και στον άνεμο μιλά.
Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας, Η Ύδρα με χαρταετούς. 1938.
Φρρρ! Ακολουθούν κι άλλοι,
πιο μικροί και πιο μεγάλοι.
Ένας χάρτινος στρατός
ξάφνου κολυμπάει στο φως.
πιο μικροί και πιο μεγάλοι.
Ένας χάρτινος στρατός
ξάφνου κολυμπάει στο φως.
Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας, Χαρταετοί στην Ύδρα. 1937.
Του αγέρα οι καλεσμένοι,
τα πολύχρωμα ντυμένοι,
παν σε ουρανού γιορτάσι,
σκουλαρίκια, ουρά, κεφάλι.
τα πολύχρωμα ντυμένοι,
παν σε ουρανού γιορτάσι,
σκουλαρίκια, ουρά, κεφάλι.
Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας, Στέγες και χαρταετοί. 1948. Εθνική Πινακοθήκη.
Φύσα, λεβεντιά μου αγέρα!
Κάθε Καθαρή Δευτέρα,
των παιδιών ψυχή και νους
χαρταετούς στους ουρανούς.
Κάθε Καθαρή Δευτέρα,
των παιδιών ψυχή και νους
χαρταετούς στους ουρανούς.
https://www.sansimera.gr/anthology/135
Ένας χαρταετός
ΑπάντησηΔιαγραφή'Ενας χαρταετός στα ουράνια μάκρη
κι ένα σκοτωμένο παιδί στην άλλη του άκρη.
Κι οι δυο ξεκίνησαν μαζί απ' το ίδιο δώμα,
μα ο ένας πάει ψηλά κι ο άλλος στο χώμα.
Πάει ο χαρταετός, ώσπου έχει νήμα,
και το παιδί τραβάει κατά το μνήμα.
Το νήμα της ζωής του εκόπη αιφνίδια
πάνω στα παιδικά του τα παιχνίδια.
Ούριος έπνευσε άνεμος προς την εσπέρα
κι ο πολύχρωμος αετός, χαρά του αιθέρα,
'Ολο και πιο μακριά και πιο αψηλά πηγαίνει,
σαν να ’ναι του παιδιού η ψυχούλα και ανεβαίνει.
Ανεβαίνει κι ανεβαίνει προς τα ουράνια,
σαν με κρυφή χαρά και περηφάνια.
Το παιχνίδι του επέτυχε! Ωραία φυσάει!
Και πάει τ' αψήλου ο αετός, και πάει, και πάει.
ΔΙΑΛΕΧΤΗ ΖΕΥΓΩΛΗ-ΓΛΕΖΟΥ
Πολύ τρυφερό! Καλό βράδυ, Rosa!
ΑπάντησηΔιαγραφήτι υπέροχο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή