Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τετάρτη 5 Απριλίου 2017

Πασχαλιές. Πίνακες του Μihail Vrubel ...και ο Απρίλης είναι σκληρός μήνας...

Πασχαλιές

    ...Έχουν ανθίσει οι πασχαλιές... Μια ελαφριά μεθυστική ευωδιά μου το θύμισε στον απογευματινό μου περίπατο...και σκέφτηκα ότι έρχεται για ακόμα μια χρονιά το Πάσχα...ότι ήλθε ο Απρίλης ο μήνας του Πάσχα και της Πασχαλιάς...ο πιο "σκληρός" μήνας, γιατί σου θυμίζει ότι δεν μπορείς να λησμονήσεις τις αισθήσεις και τα αισθήματα...

Mihail Vrubel, Πασχαλιές. 1900. 

Mihail Vrubel, Πασχαλιές. 1900.  Πινακοθήκη Tretyakov. Μόσχα.

    Για αυτό, λοιπόν, πίνακες με πασχαλιές ενός πολύ ιδιότυπου ζωγράφου, του Ρώσου Mihail Aleksandrovich Vrubel (1856-1910), που θεωρείται ότι ανήκει στους Ρώσους ζωγράφους του συμβολισμού και του κινήματος  Art Nouveau. Στην πραγματικότητα, όμως, η τέχνη του Vrubel έχει τις ρίζες της στη ζωγραφική της Ύστερης Βυζαντινής Περιόδου και της Πρώιμης Αναγέννησης.  Ο Vrubel έχει ζωγραφίσει μία σειρά από μωβ πασχαλιές, απόκοσμες, μεταφυσικές, σχεδόν "ανατριχιαστικές", ίσως αισθησιακές...
  
Mihail Vrubel, Πασχαλιές. 1900. Πινακοθήκη Tretyakov. Μόσχα. Μία μαυροφορεμένη μορφή διακρίνεται στη άκρη, μέσα στις πασχαλιές...

...και θυμάμαι τους στίχους του Τ. Σ. Έλιοτ από την "Έρημη Χώρα".

Ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός, γεννώντας 
Μες απ’ την πεθαμένη γη τις πασχαλιές, σμίγοντας 
Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας
Με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές...

Απόσπασμα από την "Έρημη Χώρα" του Τ. Σ. Έλιοτ 
σε μετάφραση Γιώργου Σεφέρη

Mihail Vrubel, Πασχαλιές. 1901. Πινακοθήκη Tretyakov. Μόσχα. Μία λευκοφορεμένη γυναικεία μορφή στο παγκάκι. Πάνω της σχεδόν απειλητική η πασχαλιά...

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες ,

3 σχόλια:

  1. Rosa Mund5 Απριλίου 2017 στις 3:37 μ.μ.

    Ο ΡΑΚΟΣΥΛΛΕΚΤΗΣ

    Η ώρα ήταν πέντε και μισή εχάραζε
    περήφανος ο Απρίλιος τίναζε
    απ’ τα ξανθά μαλλιά του την ψιλή βροχή.

    Πολλοί περνούσαν από κει επαναφέροντας
    την κίνηση και τη βουή στο δρόμο
    αλλά κανένας δεν τον πρόσεχε κανένας
    δε είχε έλλειψη από ακεφιά και τρόμο.

    Κάποιος ρωτούσε τι ώρα είναι
    άλλος βλαστήμαγε που πέρασε η ώρα
    άλλος ρωτούσε αν θα κάνει ζέστη
    άλλος ρωτούσε αν θα ξαναβρέξει
    άλλος ζητούσε μιαν αφετηρία λεωφορείων
    άλλος ζητούσε μιαν αφετηρία της μέρας
    άλλος – ο πιο επικίνδυνος για το σιγουρεμένο καθεστώς
    ζητούσε μιαν αφετηρία πουλιών…

    Πάντα παράξενος ο Απρίλιος πάντα
    να μας χωρίζει δίχως δισταγμό στα δύο
    Άνοιξη ή καλοκαίρι είναι τώρα;

    Για τον ρακοσυλλέκτη όμως συνεχίζονταν ο χειμώνας.
    Κοιμόταν σαν παιδί σαν αγγελούδι σαν αρνί
    μες στα κουρέλια του και μέσα στα χαρτιά του
    χαμογελούσε ονειρεύονταν φαίνεται ότι πετούσε
    επάνω από λιβάδια σύγνεφα βουνά και θάλασσες
    επάνω από εποχές χαρές και λύπες

    Χαμογελούσε ονειρεύονταν φαίνεται ότι έπεφτε
    από ψηλά μπαλκόνια έπεφτε απαλά στην άσφαλτο
    σαν το φτερό πουλιού σαν λέξη κοριτσιού
    και τίποτε δεν πάθαινε. Κοιμόταν χαμογελούσε
    ονειρευότανε και δεν ξυπνούσε δεν ξυπνούσε…

    ΘΩΜΑΣ ΓΚΟΡΠΑΣ (ΤΑ ΘΕΑΜΑΤΑ, εκδόσεις ΕΞΟΔΟΣ 1983)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου5 Απριλίου 2017 στις 9:57 μ.μ.

    Τι ωραίο ποίημα! Ευχαριστώ πολύ, Rosa!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αριάδνη Βλάχου9 Απριλίου 2017 στις 10:42 π.μ.

    Ως ευχαριστώ:"Ενέδωσα σε αυτό το ομιχλώδες φως,
    υπνωτίστηκα από μια παράξενη απόλαυση,
    κάτω από μια πασχαλιά"
    lilac wine-Nina Simone

    Αγαπημένο άρωμα,αγαπημένο χρώμα,αγαπημένο ιστολόγιο.
    Χαρούμενη Ανάσταση(μου αρέσει όταν προσθέτεις σχόλια για την ζωγραφική του καλλιτέχνη,ανοίγεις την ματιά μας και το μυαλό και σίγουρα μας ταξιδεύεις )

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)