Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Τι είναι ποίηση. Από τους μαθητές του 1ου Λυκείου Ξάνθης

Τι είναι ποίηση
Οι μαθητές της Α Λυκείου του 1ου Λυκείου Ξάνθης μιλούν για την ποίηση

    Η 21η Μαρτίου είναι η ημέρα αφιερωμένη στην ποίηση (αν και βέβαια πιστεύω ότι η κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή μπορεί και πρέπει να είναι αφιερωμένη στην ποίηση), για αυτό ας μιλήσουμε για ποίηση. Πριν από μερικές εβδομάδες είχα τη χαρά να βρεθώ στην τάξη του Α6 του 1ου ΓΕΛ Ξάνθης και να μιλήσουμε για την ποίηση μαζί με τους μαθητές και τη φιλόλογό τους, τη Βάγια Παπαδοπούλου (την ευχαριστώ που μου έδωσε την ευκαιρία να διεισδύσω στην τάξη της και να έχω αυτή την πολύτιμη επικοινωνία με τους μαθητές που μου λείπει από τότε που ανέλαβα τη θέση της σχολ. συμβούλου).
   Ας μοιρασθώ, λοιπόν, μαζί σας τις σκέψεις των μαθητών της Α΄ τάξης Λυκείου-του Α6-του 1ου ΓΕΛ Ξάνθης. Προτού, όμως, καταγράψω τα όσα πιστεύουν τα παιδιά ότι είναι η ποίηση, θα ήθελα να σας προτείνω να γνωρίσετε το 1ο ΓΕΛ Ξάνθης μέσω του εξαιρετικά επιμελημένου διαδικτυακού του ιστότοπου (βλ. http://1lyk-xanth.xan.sch.gr), τη δημιουργία και διαχείριση του οποίου έχουν αναλάβει οι καθηγητές πληροφορικής του σχολείου, Μπαλαφούτης Αθανάσιος και Ηλίας Κούλαλης, ενώ η Βάγια Παπαδοπούλου έχει τη φιλολογική επιμέλεια των κειμένων που αναρτώνται. Ο Ηλίας Κούλαλης διαχειρίζεται και το μαθητικό blog του σχολείου όπου εκεί μπορείτε να διαβάσετε διάφορα πρωτότυπα κείμενα των μαθητών της Α Λυκείου, όπως ποιήματα, αρθράκια, σκέψεις και προβληματισμούς, κριτικές για ταινίες και άλλα διάφορα (βλ. http://blogs.sch.gr/1lykxant/).
                       
Περί ποιήσεως, λοιπόν, ομιλούν οι μαθητές του Α6 Λυκείου του 1ου ΓΕΛ Ξάνθης…Ας διαβάσουμε τις σκέψεις τους που τις βρίσκω πράγματι συγκινητικές για τον αυθορμητισμό και την απλότητά τους…

Alphonse Mucha, Ποίηση. 1898.

Ποίηση είναι…

Ένα απομακρυσμένο χωριό…
Ένα αμάξι χωρίς ρόδες.
Ένας πόλεμος που τελειώνει
Ένας στυλός που δεν γράφει πια…
Μια καρδιά που πονάει.
Μια ψυχή που φεύγει…
Το κόκκινο!
Ένα παιδί που του έκλεψαν το μέλλον.
Μια γιαγιά που κλαίει…
Μια χελώνα που τρέχει…

Η θάλασσα κλαίει…
Ο ήλιος λιώνει…
Ένα μωρό γεννήθηκε…
Μια κοπέλα αγκαλιάζει έναν κάκτο…
Νιώθω ζωντανός ανάμεσα σε εκατοντάδες πτώματα
πετάω…
πονάω…
κλαίω…
Από τον Μουσταφάογλου Μερτ


Γ. Τσαρούχης, Ποδηλάτης με κόκκινο γιλέκο. 1936. Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη.


Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή που ο καθένας μπορεί
να την διαβεί
είναι το ανεξήγητο, το φανταστικό
κάτι μαγικό που σου συνεπαίρνει το μυαλό
λύτρωση ψυχική
σιωπή
αρρώστια του μυαλού
κελάιδισμα πουλιού
ασαφές
χαμόγελα, γιορτές
πάθος
λάθος
βοηθός γεμάτος άνθος
αισθήματα γραμμένα σε χαρτί
ελεύθερο πουλί
ευτυχία
μοναξιά
ζωή
κερί που ανάβει την αυγή
νύχτα λαμπερή
Αγάπη για ζωή
Ποίηση είναι η ελευθερία
Από την Τέτου Μαρία-Ευαγγελία

William Affleck (1868-1943), Ποίηση. Ιδιωτική Συλλογή.

Ποίηση
Στίχος, έκφραση,
φαντασία μεγάλη και έμπνευση
λέξεις, εικόνες, ήχοι και χαρτί
συνδυάζονται μαζί, για να φτιάξουν,
ιστορία, παραμύθι, ποίημα ή
μια φράση που θα μείνει,
αίσθημα που δε λέγεται,
απλά νιώθεται, πιστεύεται,
το αυθόρμητο, το μαγικό 
που συνεπαίρνει το μυαλό,
όπως κυλάει το νερό,
για να σε παρασύρει,
σ΄ ένα τόπο διαφορετικό,
χωρίς προβλήματα και άγχος,
αλλά στη χώρα της ξεγνοιασιάς,
στο πάθος, τη λατρεία, την αγάπη, τον έρωτα,
τον πόνο με το δάκρυ,
τη χαρά αυτό το κάτι
που διαβάζοντας το νιώθεις
που το ζεις και το βιώνεις.
Από την Φίτσιου Άσπα

Marc Chagall, Ανθοδέσμη με ιπτάμενους ερωτευμένους. 1934-1947. Tate Britain. Λονδίνο.

Ποίηση είναι τροχιά αστεριών που
ξεστράτησε στο φεγγαρόφως
Ποίηση είναι συναισθήματα που ξεστράτησαν
στην προσπάθειά τους να αγγίξουν
την αυγή.
Ποίηση είναι λέξεις που βγαίνουν 
αυθόρμητες από την ψυχή.
Ποίηση είναι το μίσος του πολέμου
και η χαρά της ζωής.
Από τον Τσέπελη Γιώργο

Ήχος με οσμή, χρώμα με γεύση
τέχνη και αίσθημα, σπαζοκεφαλιά
σκέψη και φωνή.
Ψυχική ανασφάλεια, εξωτερίκευση 
του εγώ, κρυφά συναισθήματα
μέσα μου,
Χαρτί, γράμματα, λέξεις, μαύρο,
κρυφή φωνή, λαχτάρα, αυθορμητισμός,
ανάσα, ο χρόνος.
Εγώ, εσύ, η ζωή.
Από τον Φυντάνη Κωνσταντίνο


S. L. Tadema, Ο αγαπημένος ποιητής. 1888. Πινακοθήκη Lady Lever. Λίβερπουλ.


Η ποίηση είναι ένα κάτασπρο πανί
Κάτι δυνατό ωσάν κλαδί
Που ποτέ δεν θα φθαρεί.

Είναι μι' αρρώστια τρανή
Που δεν μπορεί να γιατρευτεί.
Είναι βαθύς μας πόνος
που τον επουλώνει ο χρόνος.
Είναι χαρά και ευτυχία
Κάτι απίστευτο σαν τη μαγεία!

Σώμα και νου ταξιδεύει
Και την ψυχή μας την
πλανεύει
Ανώνυμο

Ποίηση είναι μέρος όπου μπορείς να ονειρεύεσαι ό,τι θες
να πραγματοποιείς τις πιο βαθιές επιθυμίες και σκέψεις σου
Ένα μέρος όπου όλα λειτουργούν όπως τα θες εσύ,
όπου όλα είναι γλυκά και ρόδινα για σένα.
Ποίηση δεν είναι μια τέχνη που την μαθαίνεις από κάποιον
αλλά ένας τρόπος έκφρασης των συναισθημάτων σου.
Από τον Τσικούδη Αριστείδη


Henry Lamp, Αγόρι που διαβάζει. 1957. Russell-Cotes Art Gallery and Museum.

Ποίηση είναι το ρυάκι
που τρέχει
Η γέννα
που χαρά γεννά,
το παιδί
που παίζει βιολί
και προσπαθεί
να δει
μια "ανάσταση" πραγματική, παντοτινή,
το χάραμα με δάκρυ
και της αγάπης το σκοτάδι.
Ο αυθορμητισμός
κι όχι η σκέψη.
Από τον Τάσσο Δημήτρη

Ηρεμία που ταξιδεύει στην καρδιά,
Είναι χαρά σαν γέλιο παιδιού
σαν κύματα της θάλασσας που σπάνε στην ακτή
σαν φως του ήλιου μέσα στη χαραυγή
σαν καπετάνιος που ανοίγει πανιά
να πάει σε μέρη μακρινά
γεμάτα με πολλά μυστικά.
Είναι λέξεις που λάμπουν σαν χρυσάφι
και πλουτίζουν την ψυχή με γνώση.
Είναι γρίφοι, νοήματα, ερωτήματα και αστεία
που γνώσεις σκορπούν σα να' τανε μαγεία
αισθήματα και φόβοι
τυπωμένοι στο χαρτί
χαρά και λύπη
ψέμα και αλήθεια
δυστυχία και ευτυχία
σέρνουν χορό όλα μαζί.
Είναι η ευτυχία που φέρνει ζωή
είναι η φιλία η παντοτινή
είναι το κλειδί για έναν καινούργιο κόσμο.
Από τον Χατζησάββα Αντώνη



Milton Avery, Ανάγνωση ποίησης. 1957. Ιδιωτική Συλλογή.


4 σχόλια:

  1. Ποίηση είναι το διαρκές ταλάντευμα ανάμεσα στην έξαρση και στη συντριβή, ένα συμβόλαιο εφ' όρου ζωής με κυμαινόμενο επιτόκιο, μια απελπισμένη αναζήτηση ουρανού, λίφτινγκ στις χαρακιές του χρόνου, ηδονικές ωδίνες ή εναλλακτικά επώδυνες ηδονές... Ένας a priori καταδικασμένος έρωτας, πλην όμως ιδεώδης εν τη λύπη του...
    Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το κάνουμε και το πληρώνουμε το τίμημα ακριβά. "Χαλάμε κάποτε και τη ζωή μας, μάταια..."

    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Την μεγαλύτερη κατανάλωση της ελπίδας, την κάνει ο απαισιόδοξος. Αλλά το κάνει ύπουλα...Είναι υποκριτής..."

    Κική Δημουλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή