Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Vilhelm Hammershoi, Γυναίκα στο πιάνο και ένα ποίημα του Φερνάντο Πεσσόα

    Επιστρέφω σ' έναν αγαπημένο ζωγράφο και σ' έναν αγαπημένο ποιητή.
 
   Μία γυναίκα κάθεται στο πιάνο. Μπροστά της ο γκρίζος τοίχος και οι λευκές σελίδες του βιβλίου με τις παρτιτούρες. Μάλλον παίζει μουσική. Έχει γυρισμένη την πλάτη στους θεατές …άλλωστε, δεν γνωρίζει ότι υπάρχουν θεατές ή μήπως γνωρίζει. Πίσω της η λευκότητα του τραπεζιού! λευκό τραπεζομάντηλο, λευκά πιάτα…
 Είναι ένας από τους πολλούς πίνακες που ζωγράφισε ο Δανός ζωγράφος Vilhelm Hammershoi (1814-1916) με θέμα "σιωπηλά" στιγμιότυπα από το εσωτερικό της κατοικίας του στην οδό Strandgade 30 στην Κοπεγχάγη. Συνήθως απεικονίζει τις "σιωπηλές" στιγμές μίας γυναικείας ακίνητης μορφής στο χώρο, της οποίας το πρόσωπο δεν αποκαλύπτεται στο κοινό. Πρόκειται για τη γυναίκα του ζωγράφου Ida, που υπήρξε το μοντέλο του καλλιτέχνη για πολλά έργα του.

Vilhelm Hammershoi, Εσωτερικό με γυναίκα στο πιάνο. Οδός Strandgade 30. 1901. Ιδιωτική Συλλογή.

Φωτογραφία από το σπίτι των γονιών του Hammershoi γύρω στα 1890.


Ο πίνακας αυτός μου θυμίζει στίχους του Φερνάντο Πεσσόα από το ποιητικό έργο Ο βοσκός των προβάτων

ΧΙ
Η κυρία αυτή έχει ένα πιάνο.
Το πιάνο είναι ευχάριστο, αλλ' όχι
Όσο των ποταμών το τραγούδι
Ούτε όσο το θρόισμα των δέντρων.
Γιατί χρειάζεται ένα πιάνο;
Kαλύτερα να' χεις αυτιά
Και ν' αγαπάς τη φύση.

Από τα ποιήματα του ετερώνυμου Αλμπέρτο Καέιρο


1 σχόλιο:

  1. Κυρία Αγγελοπούλου θα ήθελα να επικοινωνήσω μαζί σας.
    Εάν έχετε την καλοσύνη στείλτε μου το μέηλ σας ή ένα τηλέφωνο
    στο di.papoulias@gmail.com
    Ευχαριστώ πολύ
    Δημήτρης Παπούλιας

    ΑπάντησηΔιαγραφή