Άννα Αγγελοπούλου: Ένα ανέκδοτο ποίημα του Κ. Π. Καβάφη. Μισή ώρα

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Ένα ανέκδοτο ποίημα του Κ. Π. Καβάφη. Μισή ώρα

Κ. Π. Καβάφη, Μισή ώρα

Μήτε σε απόκτησα, μήτε θα σε αποκτήσω ποτέ, θαρρώ: με διπλή άρνηση αρχίζει το ποίημα του Καβάφη, Μισή ώρα. Με την εξομολόγηση μίας προσωπικής αποτυχίας, συμπυκνωμένη σ' ένα στίχο, αρχίζει το άγνωστο στο ευρύ κοινό ποίημα του Καβάφη, Μισή ώρα. Ο χρόνος θεματοποιείται και γίνεται ο τίτλος μίας προσωπικής εξομολογητικής αφήγησης του ποιητικού υποκειμένου που ως δρων πρόσωπο απευθύνεται στο ερωτικό εσύ...

Edward Hopper, Νυχτοπούλια, 1942. Ινστιτούτο Τέχνης. Σικάγο.

Το ποίημα Μισή ώρα είναι ένα από τα "ανέκδοτα" ή τα κρυμμένα ποιήματα του Καβάφη, που ο ποιητής δεν δημοσίευσε όσο ζούσε. Κάποιοι θεωρούν ότι ανήκει στα "αποκηρυγμένα" ποιήματά του. Γράφτηκε το 1917 και δημοσιεύτηκε με φιλολογικά σχόλια το 1968, τριάντα πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του ποιητή, από τον καθηγητή Γ. Σαββίδη.

Κ. Π. Καβάφη, Μισή ώρα

Μήτε σε απέκτησα, μήτε θα σε αποκτήσω
ποτέ, θαρρώ. Μερικά λόγια, ένα πλησίασμα
όπως στο μπαρ προχθές, και τίποτε άλλο.
Είναι, δεν λέγω, λύπη. Αλλά εμείς της Τέχνης
κάποτε μ’ έντασι του νου, και βέβαια μόνο
για λίγην ώρα, δημιουργούμεν ηδονήν
η οποία σχεδόν σαν υλική φαντάζει.
Έτσι στο μπαρ προχθές —βοηθώντας κιόλας
πολύ ο ευσπλαχνικός αλκολισμός—
είχα μισή ώρα τέλεια ερωτική.
Και το κατάλαβες με φαίνεται,
κ’ έμεινες κάτι περισσότερον επίτηδες.
Ήταν πολλή ανάγκη αυτό. Γιατί
μ’ όλην την φαντασία, και με το μάγο οινόπνευμα,
χρειάζονταν να βλέπω και τα χείλη σου,
χρειάζονταν να ’ναι το σώμα σου κοντά.