Άννα Αγγελοπούλου: Γυναίκες που διαβάζουν. Ένας πίνακας του William Orpen και ένα ποίημα του Φερνάντο Πεσσόα

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Γυναίκες που διαβάζουν. Ένας πίνακας του William Orpen και ένα ποίημα του Φερνάντο Πεσσόα

Γυναίκες που διαβάζουν στην παραλία

Διαβάζει στην παραλία. Ο ουρανός έχει λευκά σύννεφα και η θάλασσα στο βάθος κυματίζει. Φυσάει ελαφρά…το φόρεμά της ανεμίζει. Με το ένα χέρι κρατά το βιβλίο και με το άλλο το καπέλο της. Είναι ένας πίνακας του Ιρλανδού ζωγράφου William Orpen (1878-1931).

Sir William Orpen, Η Grace διαβάζει στην παραλία του Howth. Γύρω στα 1900.

Και ένα ποίημα του Φερνάντο Πεσσόα

ΧΙΙΙ

Ελαφρύ, ελαφρύ, πολύ ελαφρύ,

ένα αεράκι πολύ ελαφρύ περνάει,

και φεύγει, πάντα πολύ ελαφρύ.

Κι εγώ δεν ξέρω τι σκέφτομαι

μήτε να το μάθω θέλω.

Φερνάντο Πεσσόα, ο φύλακας των κοπαδιών

Βλ. Fernando Pessoa, Τα ποιήματα του Αλμπέρτο Καέιρο, μετάφραση Μαρία Παπαδήμα, Gutenberg, Αθήνα, 2014, σ.57.

http://fineartamerica.com/featured/grace-reading-at-howth-bay-sir-william-orpen.html

http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Sir_William_Orpen_-_Grace_reading_at_Howth_Bay.jpg

2 σχόλια:

Rosa Mund16 Οκτωβρίου 2014 στις 9:43 π.μ.
Μικρή συνεισφορά επί του θέματος:

Κανένα δεν θα βρεις ποτέ να ταξιδέψεις πλοίο
τόσο μακριά και γρήγορα όσο μ΄ ένα βιβλίο.
Ακόμα και το πιο γοργό άλογο αν διαλέξεις
δε θα υπερβείς της ποίησης τις φτερωτές τις λέξεις

Ταξίδια που κι οι πιο φτωχοί τολμούν χωρίς εφόδια
χωρίς να λογαριάζουνε τα ναύλα, τα διόδια.
Πόσο λιτό κι ανάλαφρο το άρμα που οδηγεί
πέρα από κάθε σύνορο του ανθρώπου την ψυχή!

(Από τα Ποιήματα, Έμιλυ Ντίκινσον, μετ. Αγγελική Σιδηρά, ΕΡΜΕΙΑΣ))

Δώρο το τραγούδι:
Σε βρίσκω στα βιβλία - Αλίκη Καγιαλόγλου
https://www.youtube.com/watch?v=uNhlGXm0mHo

ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις