Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Μέρες. Ένα ποίημα του Γιώργου Σαραντάρη για τη ζωή και την αγάπη και πίνακες του Ferninand Heibuth

Μέρες

   Ένα ακόμα ποίημα του αγαπημένου μου Γιώργου Σαραντάρη. Mέρες καθημερινότητας και ονείρων μας περιτριγυρίζουν, έρχονται και επανέρχονται...μέρες που αποκτούν νόημα και σημασία, όταν το ποιητικό υποκείμενο απευθύνεται στο "εσύ" και μιλά για την αγάπη.

Γ. Σαραντάρης, Μέρες


Ferninand Heibuth (1826-1889), Γυναίκα στη θάλασσα. Ιδιωτική Συλλογή.
Μέρες που σαν μια θάλασσα

Με περιτριγυρίζουν

Μέρες που δεν τις πρόφτασε η σιωπή

Μέρες σαν παιχνίδια παιδιών

Μέρες που μοιάζουν με τα καλοκαίρια

Όταν δεν τελειώνουν

Μέρες που δεν τις ήξερε η καρδιά μου
Μέρες γιομάτες μέλισσες
Μέρες πικρές
Μέρες σαν τη βροχή και σαν τον ήλιο
Μέρες που μας οδήγησαν σε κήπο
Μας σήκωσαν πάνω σε φτερά
Μας χάρισαν χελιδόνια
Μας κατέβασαν σε μια αυλή
Κάτω από ένα αγιόκλημα
Μέρες τραγουδιστές
Πού πάω
Τις ψιθυρίζω στην καλή μου
Ευφραίνομαι ευφραίνεται
Και μ’ αγαπά
Την αγαπάω κ’ εγώ
Περσότερο
Από ποτέ


9-26.11.1938
Γ. Σαραντάρης, Γιατί τον είχαμε λησμονήσει…μια ανθολόγηση από το σύνολο του έργου του, επιμέλεια Μ.Γ. Μερακλής, τυπωθήτω/παραφερνάλια, Αθήνα 2002, σ. 177.


             Ferninand Heibuth (1826-1889), γυναίκα που διαβάζει στην παραλία. Ιδιωτική Συλλογή.

Ferninand Heibuth (1826-1889), Ερωτευμένοι. Ιδιωτική Συλλογή.

Ferninand Heibuth (1826-1889), Κομψή κυρία στην παραλία. Ιδιωτική Συλλογή.

http://www.artnet.com/artists/ferdinand-heilbuth/past-auction-results

2 σχόλια:

  1. Συνεχίζω με Σαραντάρη:

    *

    Ήταν μια μέρα γελαστή

    Ήταν μια μέρα γελαστή
    Που τη χορεύαν όλοι

    Ένας σοφός μάς άκουγε ξανά
    Να λέμε παραμύθια

    Ήταν καιρός που άνοιγε η καρδιά
    Και μπαίναν τα λουλούδια

    Εκελαηδούσαν όλο πιο γλυκά
    Τα σύννεφα στα δέντρα

    Κι ήταν μια τρέλα τα πουλιά
    Που ακούμπαγαν στην πλάση.

    Γιώργος Σαραντάρης


    ***


    Τὰ αἰσθησιακά παράπονα τῆς μέρας

    Τὰ αἰσθησιακά παράπονα τῆς μέρας
    Σὰν μαζί μου πεθαίνει
    Στὴν ἀγκαλιὰ τῆς γῆς
    Σὰν μαζί μου λησμόνησε
    Τὸ βίο της
    Καὶ τὴ δυνατὴ ἀνάμνηση τῆς ζωῆς
    Ὅταν σβήνει πλάϊ μου ὁ ὕπνος
    Τὰ αἰσθησιακὰ παράπονα τῆς μέρας
    Μέσα στὴν κάμαρά μου ἐγὼ τ' ἀκούω
    Καὶ ντρέπεται πιότερο ἡ ψυχή μου
    Καὶ σκέφτεται ἀτυχέστερη καὶ κλαίει
    Πὼς κάτι τὸ γενναῖο τὸ ἀγαπητὸ
    Ἀληθινὰ πεθαίνει
    Ἀνάμεσα στὸ σύμπαν καὶ τὴ γῆ.

    Γιώργος Σαραντάρης Γενάρης του 1934

    ΑπάντησηΔιαγραφή