Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

Μάσκες. Ένα ποίημα του Κώστα Ουράνη

Μάσκες

Για ακόμη μια χρονιά βρισκόμαστε στην περίοδο της Αποκριάς. Εποχή για μεταμφιέσεις και για μάσκες... Ή μήπως δεν φοράμε μάσκες μόνο την περίοδο της Αποκριάς; Μήπως φοράμε μάσκες κάθε εποχή και καθημερινά;

Henri Gervex (1852-1929), Χορός μεταμφιεσμένων στην Όπερα. Παρίσι. 1886. Gallery Heim.

Kώστας Ουράνης, Μάσκες.

Για να ‘μαι ευχάριστος σε όλους,
-κι ακόμα και στον εαυτό μου-
έκρυψα πάντοτες με μάσκες 
που αρέσουνε το πρόσωπο μου
.
κι άλλαξα τόσες στη ζωή μου,
που τώρα πια να μη μπορώ
τ’ αληθινό το πρόσωπο μου
να πω ποιο είναι μήτ’ εγώ!
.
Έτσι, ο θάνατος σα θα ‘ρθει,
δε θα ‘ναι η στέρηση μεγάλη:
θ’ αφήσω μιαν ανυπαρξία
για να περάσω σε μιαν άλλη ...

2 σχόλια:

  1. [Οι μάσκες]

    Στα γέλια λύνομαι σαν βλέπω τους κοιλόκυρτους καθρέφτες
    Πού βρίσκομαι; Περνά η αλεπού, δίπλα της ο Μεσσίας.
    Μυτάρες, ράμφη κι ανοιχτά στόματα ως τ’ αυτιά
    Σαν βρέθηκα στο καρναβάλι το ετήσιο της Βενετίας.

    Ο κύκλος γρήγορα ολόγυρά μου κλείνει
    Με παρασύρουν στο χορό με κέρατα οι διαβόλοι,
    Φαίνεται πως το πρόσωπό μου το αληθινό
    Ίσως για προσωπίδα πήραν όλοι.

    Κροτίδες, κομφετί… Όμως δε μου αρέσει κάτι,
    Οι μάσκες με κοιτάνε με μομφή,
    Φωνάζουν πως χωρίς ρυθμό χορεύω,
    Και δεν έχω με τους άλλους που χορεύουν επαφή.

    Να κάνω τι; Καπνός να γίνω;
    Η μήπως να γλεντώ εδώ μαζί τους;
    Ελπίζω κάτω απ’ τις μάσκες των θεριών,
    Φάτσες ανθρώπινες να υπάρχουν επιτέλους.

    Όλοι φοράνε μάσκες και περούκες
    Η μία μάσκα του γνωστού παραμυθιού ο μάγκας,
    Ο διπλανός μου — λυπημένος αρλεκίνος,
    Ο άλλος δήμιος και ο κάθε τρίτος βλάκας.

    Ο ένας προσπαθεί τον εαυτό του ν’ αθωώσει,
    Άλλος τη φάτσα του να κρύψει κάτω απ’ τη μάσκα που χάσκει.
    Και κάποιος πλέον δεν μπορεί να ξεχωρίσει
    Τη φάτσα του από τη μάσκα του φτιαχτή.

    Μπαίνω στον κυκλικό χορό γελώντας
    Παρ’ όλα αυτά δεν είμαι ήσυχος και νιώθω ζάλη,
    Φοβάμαι κάποιον, που η μάσκα του δημίου θα του αρέσει
    Και δε θα θέλει να τη βγάλει.

    Μήπως ο αρλεκίνος θα θρηνεί για πάντα
    Θαυμάζοντας τη μάσκα του τη μελαγχολική;
    Μήπως ο βλάκας το βλακώδες ύφος θα κρατήσει
    Τη φάτσα του ξεχνώντας την πραγματική;

    Πώς να διακρίνω των άνθρωπο τον καλό;
    Πώς με την σιγουριά τον έντιμο να ξεχωρίσω;
    Έμαθαν όλοι μάσκες να φοράνε
    Τα πρόσωπα και τις καρδιές να μην τσακίζουν.

    Στο μυστικό των προσωπίδων τελικά διείσδυσα
    Και το συμπέρασμά μου είναι ακριβές:
    Οι μάσκες της αδιαφορίας για πολλούς
    Ασπίδα είναι από φάπες και φτυσιές.

    Βλαντιμίρ Βισότσκι, Μετ: Γιώργος Σοϊλεμεζίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαιρετική για ακόμη μια φορά η επιλογή. Γλώσσα "σκληρή" και σαρκαστική. Καλό Σαββατοκύριακο, με ή χωρίς μάσκες...

      Διαγραφή