Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Η Μουσική και η Ποίηση στους Προραφαηλίτες ζωγράφους. Ένας πίνακας του John Melhuish Strudwick

Μουσική και Ποίηση στους Προραφαηλίτες ζωγράφους. John Melhuish Strudwick

 Mία νοσταλγική εικόνα για την εξιδανίκευση του παρελθόντος από τη μνήμη, μία εικόνα που αποπνέει αίσθηση μουσικής!  Ας ταξιδέψουμε στο μαγικό κόσμο της ομορφιάς και στη "χώρα του ονείρου" που είχαν δημιουργήσει οι Προραφαηλίτες ζωγράφοι με τις εικόνες των έργων τους.
 Σ᾽ένα μεσαιωνικό σκηνικό, μάλλον στην κορυφή σκάλας, διαδραματίζεται το στιγμιότυπο του παρακάτω πίνακα του Προραφαηλίτη ζωγράφου John Melhuish Strudwick. Βλέπουμε τρεις αιθέριες γυναικείες μορφές να είναι αφοσιωμένες στη μουσική. Η μία κοπέλα (στα αριστερά) παίζει ένα είδος αρχαϊκού λαγούτου, ενώ στα δεξιά καθισμένη μία άλλη κοπέλα κρατά ένα βιβλίο με τραγούδια. Μία τρίτη κοπέλα στέκεται όρθια και διαβάζει τα λόγια.

John Melhuish Strudwick (1849-1937), Στις χρυσές ημέρες. 1907. Ιδιωτική Συλλογή. The Pérez Simón collection, Mexico © Studio Sébert Photographes.

  Ο τίτλος "στις χρυσές ημέρες" προέρχεται από το ποίημα "ειδύλλια του βασιλιά" του Άγγλου ποιητή Τέννυσον. Τα ποιήματα του Τέννυσον είχαν αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τους Προραφαηλίτες ζωγράφους. Συγκεκριμένα, προέρχεται από ένα ποίημα που αναφέρεται στη γνωστή ηρωίδα του αγγλικού μεσαιωνικού ιπποτικού κύκλου, στην  Guinevere. Σύμφωνα με το ποίημα του Τέννυσον, η ηρωιδα της ιπποτικής παράδοσης ανακαλεί στη μνήμη νοσταλγικές εικόνες από τη νιότη της και την ειδυλλιακή ζωή που βίωσε προτού παντρευτεί τον βασιλιά Αρθούρο και προτού συναντήσει τον Λάνσελοτ. Μία τέτοια εικόνα από τις "χρυσές ημέρες" της Guinevere απεικονίζει και αυτός ο πίνακας. Η κεντρική γυναικεία μορφή, ντυμένη με πράσινο φόρεμα, θεωρείται ότι είναι η Guinevere στην εποχή της νιότης της, ενώ οι δύο άλλες γυναικείες μορφές είναι οι κοπέλες της ακολουθίας της.


"How sad it were for Arthur, should he live,

To sit once more within the lonely hall,
And miss to hear high talk of noble deeds
As in the golden days before thy sin". 
TENNYSON, Idylls of the King. 
(οι στίχοι που ενέπνευσαν τον ζωγράφο)


2 σχόλια:

  1. Μέσα στη μουσική

    Μέσα στη μουσική υπάρχει χώρος
    Να κοιμηθεί ο άνεμος
    Μαζί του να ταξιδέψουμε κι εμείς

    Μέσα στη μουσική εφύτεψαν ένα πάθος
    Παράξενο
    Άνθος η ζωή μας άνθος
    Από στόμα περνά σε στόμα
    Κόβονται τα γόνατά μας

    Όταν ανεβαίνουμε στ’ άλογα
    Τρέχουμε στη μάχη χωρίς κεφάλια
    Δεν μας αφήνουν τα σύννεφα
    Να σηκώσουμε κάτι από τη γη
    Να φέρουμε μια ενθύμηση μαζί μας
    Κάπου ο κίνδυνος είναι μεγάλος
    Όμως αυθόρμητα τραβάμε ίσια

    Προχωρούμε όχι πια μέσα στη μουσική
    Αλλά μέσα στο θάνατο

    Κι ο δρόμος μας δεν έχει τέλος


    Γιώργος Σαραντάρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι τόσο υπέροχο αυτό το ποίημα του Γιώργου Σαραντάρη, που μου κόπηκε η αναπνοή τώρα που το ξαναδιαβάζω...Σ΄ευχαριστώ για ακόμη μία φορά. Καλή Σαρακοστή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή