Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

Μαργαρίτες στη ζωγραφική και τα Τρία δάκρυα του Θεού του Μίλτου Σαχτούρη

Μαργαρίτες

    Έχουν γεμίσει οι αγροί αγριολούλουδα, μαργαρίτες, χαμομήλι, παπαρούνες... Κόκκινες, άσπρες, κίτρινες, ροζ, μοβ πινελιές στα πράσινα ανοιξιάτικα λιβάδια.
   
Ας μιλήσουμε σήμερα για τις ασπροκίτρινες μαργαρίτες. Ένα απλό, συνηθισμένο, σεμνό άοσμο λουλούδι, που περνά απαρατήρητο...

Walter Crane, Primavera. 1883.

Theodore Robinson, Στο λιβάδι με τις μαργαρίτες. 1882.



Μίλτος Σαχτούρης, Τρία δάκρυα του θεού

I

Σ' αυτό το σπίτι βγάζουν τα παράθυρα
σπάζουν τις πόρτες σε χίλια κομμάτια
από τις πόρτες τρεις άντρες μπήκανε χαρούμενοι
πέντε γυναίκες βγήκαν δακρυσμένες
απ' τα παράθυρα πετούν πολύχρωμα πουλιά
μιλούνε - φίλοι μου - μιλούνε σαν ανθρώποι
κι έπειτα ήσυχα-ήσυχα πεθαίνουν
τότε τα κάδρα γίνονται αυτά πουλιά
και μία-μία ανοίγουν τα φτερά
      οι σκυθρωπές μορφές
      ενός χαμένου κόσμου

II

Αυτό το βουνό τόσο κοντά μου
απλώνω το χέρι ξεριζώνω
τα δέντρα και τους θάμνους του
τους στύλους τους ηλεχτρικούς
αυτά τα πονεμένα δόντια
μιας απελπιστικά μοναχικής ζωής

Πάνω του τρέχουν πρόβατα πονηρά
είναι ποτέ τους πονηρά τα πρόβατα;
μα αυτά δωπέρα πόνεσαν πολύ
κι έχουν απάνθρωπα βελάσματα

Οι άνθρωποι εδώ γενήκαν ένα με την πέτρα
χτυπούν την πέτρα και σκίζουνε τα σπλάχνα τους
απορούν κι ούτε που ξέρουνε να κλάψουν

Σήμερα
κοιτάξτε καλά αυτό βουνό
κοιτάξτε καλά αυτό το δάκρυ του θεού
γιατί αύριο θα στεγνώσει

Αύριο δε θα βλέπετε πια τίποτα


Hermann Seeger, μαζεύοντας μαργαρίτες. 1902.







Maximilian Lenz (1860-1948), Ένας κόσμος. 1899.
         
III

Μπρος μου ψηλά σ' αυτό το βουνό
ένας λευκός άνθρωπος κόβει μαργαρίτες
σωριάζει πέτρες μέσα σ' αυτό το σάκο του θεού
κάπου κάπου γυρίζει και με κοιτάζει λυπημένος
μου ρίχνει ένα λουλούδι ξακολουθεί το δρόμο του

Στο στήθος μου φυτρώσαν κοπάδια μαργαρίτες
αυτός ο άνθρωπος είμαι εγώ


Από τη συλλογή Η λησμονημένη (1945)

Winslow Homer, κορίτσι και μαργαρίτες. 1878. Mουσείο Rids (Rhodes Island School of Design Museum).

2 σχόλια:

  1. 1. θάναι δύσκολο τα χέρια πούβγαλαν κάλους στη σκανδάλη να ρωτήσουν μια μαργαρίτα. ΡΙΤΣΟΣ

    2. σκύβαν στα περβάζια οι μαργαρίτες
    να χαιρετήσουν την αυγή. ΡΙΤΣΟΣ

    3. Εἶχε ἀρχίσει νὰ βλέπῃ
    καὶ τὴν πιό ἐφήμερη μαργαρίτα νὰ γνέφῃ μὲ τ' ἄσπρο της χέρι,
    νὰ γνέφῃ σ' ὅλους ἀμερόληπτα – καὶ κάπως ἰδιαίτερα σ' αὐτόν. ΡΙΤΣΟΣ

    4. Μέσα στο δάσος
    τρέχει γυμνή η αγαπημένη μου
    κόβοντας μαργαρίτες. ΡΙΤΣΟΣ

    5. Κι όλο το πρόσωπο της γης λάμπει από μαργαρίτες. ΕΛΥΤΗΣ

    6. Κάτω στης μαργαρίτας τ’ αλωνάκι,
    στήσαν χορό τρελό τα μελισσόπουλα. ΕΛΥΤΗΣ

    7. Οι μικρές μαργαρίτες
    μια κάθετη πλάκα
    που κατέβασε ο Μάης
    απ'το Όρος Σινά. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

    8. δονήσεις παράδοξες, σα να σέρνονται κάτω
    απ’ το χώμα οι νεκροί προσπαθώντας να βγουν:
    μαργαρίτες ή άλλα έμορφα άνθη. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

    9. Μέσα στις παπαρούνες
    όπου την άνοιξη μάζεψες μια μαργαρίτα ήταν ωραία τα μάτια σου. ΣΕΦΕΡΗΣ

    10. στις ράγιες θα φυτρώνουν μαργαρίτες απ΄τα παιδικά μας πρωινά. ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

    Βασἰλης Παπακωνσταντίνου - Μαργαρίτα
    https://www.youtube.com/watch?v=_zjyvQ08zN0

    ΑπάντησηΔιαγραφή