Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Πέμπτη 25 Μαΐου 2017

Η μουσική στους Προραφαηλίτες ζωγράφους. Πίνακες ζωγραφικής της Kate Bunce και ένα ποίημα του N. Λαπαθιώτη

H μουσική στους Προραφαηλίτες ζωγράφους. Kate Bunce


   Είναι ένας από τους πιο γνωστούς πίνακες της Kate Elizabeth Bunce (1856-1927), μίας  ζωγράφου που ανήκει στον κύκλο των Προραφαηλιτών ζωγράφων. Απεικονίζει μία νεαρή αναγεννησιακή γυναικεία μορφή να παίζει λαγούτο σ᾽ένα παράθυρο, όπως φαίνεται από τον καθρέπτη που είναι πίσω της. Πλαισιώνεται από άνθη μηλιάς.

Kate Elizabeth Bunce, Μελωδία. 1895-97. Μουσεία και Πινακοθήκη Τέχνης του Μπίρμινγχαμ.
Θεωρούν ότι το μοντέλο του πίνακα ήταν η Myra, η αδελφή της Kate.

Ο πίνακας, με εμφανή τις επιρροές από τους Προραφαηλίτες ζωγρἀφους, μου θύμισε ένα ποίημα του Ναπαλέοντα Λαπαθιώτη...Περιέργα τα μονοπάτια που ακολουθεί ο νους...

Ὅταν βραδιάζει

Ὅταν βραδιάζει, μέσα μου, ξυπνοῦν τὰ περασμένα...
Ξυπνοῦν ἀργά, σὰ μουσικὲς νεκρὲς ἀπὸ καιρό,
- σὰ μουσικὲς ποὺ χάθηκαν, καὶ ποὺ τὶς λαχταρῶ,
κι ἔρχονται πάλι, μαγικὰ κι ἀνέλπιδα, σὲ μένα...

Πόθοι, παράπονα παλιά, νοσταλγικὲς φωνές,
λόγια βαθιὰ κι ἀξέχαστα, κι ὡστόσο ξεχασμένα,
παράξενα χειμαιρικὲς ἀγάπες μακρινές,
ὅπως ἡ φλόγα μιᾶς αὐγῆς, ὑψώνονται σὲ μένα

Μιὰ βρύση, τότε, μαγική, μοῦ λύνεται ξανά,
καὶ τὸ τραγούδι ρυθμικὸ στὰ χείλη μου ἀνεβαίνει,
- ἕνα τραγούδι καθαρό, καθὼς τὰ δειλινὰ
ποὺ μέσα του λυτρώνονται, καὶ ζοῦν οἱ πεθαμένοι...
Kate Elizabeth Bunce (1858-1927), Η αοιδός. 1890.  Ιδιωτική Συλλογή.

Ένας ακόμα πίνακας της Kate Bunce με μία γυναικεία μορφή που παίζει λαγούτο...
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , , ,

2 σχόλια:

  1. Rosa Mund26 Μαΐου 2017 στις 9:51 π.μ.

    Εμένα πάλι, ο ωραίος πίνακας μου φέρνει στο νου αυτό το μελαγχολικό ποίημα:

    Αφιέρωμα

    Ασημένιο το μέτωπο. Και ωραία
    τα μάτια σου εφωσφόριζαν γαλάζα.
    Το πιάνο καθώς άνοιγες, δυο νέα
    τριαντάφυλλα τρεμίζανε στα βάζα.
    μα οι κρόταφοί σου ρόδα πλέον ωραία.

    Επάλευαν τα χέρια σου, εκερδίζαν·
    τα πλήχτρα υποχωρούσανε· τις νότες,
    τη μελωδία σαν έπαθλο χαρίζαν.
    Ακούαμε. Και τα αισθήματα, δεσμώτες
    που την ελευτερία τους εκερδίζαν.

    Δεν θυμούμαι καλά, πέρασαν χρόνια,
    πώς είχες όμως λέω και τραγουδήσει·
    εξόν αν εκελάηδησαν αηδόνια.
    Λάλο ή βουβό, το χείλο σου είναι βρύση,
    ελάφια κουρασμένα εμέ τα χρόνια.

    Η πεταλούδα πάντα θα πετάξει
    αφήνοντας στα δάχτυλα τη γύρη.
    Θρόισμα το αντίο, το χέρι σου μετάξι,
    κι εχάθηκες. Από το παραθύρι
    η πεταλούδα πάντα θα πετάξει...

    Κώστας Καρυωτάκης, "Νοσταλγικά", "Νηπενθή" (1906)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αννα Αγγελοπούλου29 Μαΐου 2017 στις 9:06 π.μ.

    Υπέροχο ποίημα!!!
    Ευχαριστώ πολύ που μου το θύμισες. Καλή μας εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)