Ρώμος Φιλύρας, Φθινοπωρινό
Eνώ συμβαίνουν τόσο φοβερά γύρω μας, ας καταφύγουμε και πάλι στην πρόσκαιρη ανακούφιση, αλλά όχι οριστική θεραπεία, που μπορεί να προσφέρει η τέχνη-εννοώ την ποίηση και τη ζωγραφική. Η φυγή από την πραγματικότητα είναι κάποια λύση αλλά όχι η λύση...Ας αφουγκραστούμε τη φωνή της φύσης.To Φθινόπωρο ήλθε! Δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Γιατί, άλλωστε; O καιρός έχει δροσίσει, οι αχτίνες του ήλιου δεν είναι τόσο δυνατές και εκτυφλωτικές, νυχτώνει νωρίτερα. Οι μέρες και οι νύχτες έχουν μία γλυκύτητα και σε καλούν σε περισυλλογή και εσωστρέφεια.
Καθώς, λοιπόν, διαβάζω ποιήματα του Ρώμου Φιλύρα, ανακαλύπτω ένα ποίημα που ταιριάζει στην εποχή, ένα ποίημα φθινοπωρινό.
Φθινοπωρινό
Απόψε ποιο λουλούδι εμύρισα;...
-Δεν ήμουνα σε κήπο...είναι φθινόπωρο
και τώρα επέσαν των ανθών τα πέταλα
και πέφτουνε τα φύλλα των δεντρών...
Δεν ήμουνα σε κήπο και δεν ένιωσα
κανένα μύρο να χυθεί τριγύρω...
Δεν ήμουνα σε κήπο...μόνο μέσα μου
υψώθη του καημού μου η ευωδία...
Από την ποιητική συλλογή Ρόδα στον αφρό (1911)
...Και το ποίημα του Ρώμου Φιλύρα μου θύμισε μια ονειρική εικόνα, έναν πίνακα του Αμερικανού ζωγράφου John White Alexander (1856-1915).
John Alexander White, Ένα λουλούδι από λιβάδι. 1912. Ιδιωτική Συλλογή.
Βλ. Ρώμος Φιλύρας ποιήματα άπαντα τα ευρεθέντα, φιλολογική επιμέλεια Χ.Λ.Καράογλου, Αμαλία Ξυνόγαλα, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2013, σ. 71.
Χαίρομαι πολύ που σας αντάμωσα μέσα στην μπλογκόσφαιρα. Όαση η επιλογή σας με τα ποιήματα καθώς και τους πίνακες. Καλό απόγευμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ Κι επειδή έρχομαι από ένα άλλο μπλογκ που είχε ποίηση επίσης, το είχε συνδυάσει με αυτό το μουσικό κομμάτι http://www.youtube.com/watch?v=Wod-MudLNPA το οποίο θεωρώ ότι ταίριαζε απόλυτα και σας το αφιερώνω. Αν θέλετε μπορείτε και να το αναρτήσετε.