Άννα Αγγελοπούλου: Τέλος εποχής. Ένας πίνακας του William Merritt Chase

Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...

Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;

Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...

Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.

Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Τέλος εποχής. Ένας πίνακας του William Merritt Chase

Τέλος Εποχής

Όσο και να θέλουμε να κρατήσουμε το καλοκαίρι, ας είμαστε ρεαλιστές, το καλοκαίρι φεύγει. Βρισκόμαστε πια στο "τέλος εποχής" και ίσως στο τέλος όχι μόνο μιας εποχής του χρόνου, αλλά και μιας περιόδου με διαφορετικές συνήθειες και τρόπους. Στους εκπαιδευτικούς, λοιπόν, που από τις 2 Σεπτεμβρίου επιστρέφουν στα σχολεία και σε λίγες ημέρες θα επιστρέψουν και οι μαθητές (από τις 11 Σεπτεμβρίου), αλλά και σε όσους θα ήθελαν να κρατήσει ακόμα το καλοκαίρι αφιερώνω τον παρακάτω πίνακα. Τέλος εποχής, ονομάζεται...

Σίγουρα, αποπνέει αίσθηση μελαγχολίας ο πίνακας του Αμερικανού ζωγράφου William Merritt Chase (1849-1916). Απεικονίζει μια σκηνή που διαδραματίζεται στην παραλία στο τέλος της καλοκαιρινής περιόδου. Στην άκρη δεξιά του πίνακα, μία γυναίκα κάθεται μόνη σ᾽ένα τραπέζι στην παραλία. Δεν βλέπουμε το πρόσωπό της, βλέπουμε μόνο ότι κοιτάζει πέρα μακριά τη θάλασσα. Δεν φαίνονται άλλα δείγματα ανθρώπινης παρουσίας. Μπροστά της στέκονται τραπέζια με τις καρέκλες ακουμπισμένες έτσι που δείχνουν ότι δεν πρόκειται να έρθουν πελάτες. Τέλος της καλοκαιρινής εποχής. Η παραλία είναι ερημική.

Ιδού, λοιπόν, το Τέλος Εποχής του William Merritt Chase! ...Έτσι και αλλιώς ζούμε το Τέλος Εποχής εδώ και καιρό και δεν εννοώ, φυσικά, το τέλος μιας εποχής του χρόνου