Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Είμ' ένα με τα Σύμπαντα: Ποιήματα του Άγγελου Σημηριώτη

Ποιήματα του Άγγελου Σιμηριώτη

Είμ' ένα με τα σύμπαντα, τα σκοτεινά κι ακύμαντα: Είναι στίχοι του ονειροπόλου Άγγελου Σιμηριώτη που με συγκίνησαν. Γνωρίζω ότι δεν είναι γνωστός στο ευρύ κοινό, για αυτό ας του αφιερώσουμε έστω και για λίγο την προσοχή μας.
 Βαθύς και πηγαίο λυρισμός, εσωτερικότητα και αυτοαναφορικότητα, ρομαντισμός που εξελίσσεται σε συμβολισμό, παραδοσιακός στίχος που γίνεται στίχος ανομοιοκατάληκτος του μοντερνισμού, είναι κάποια από τα στοιχεία της ποίησης του Άγγελου Σιμηριώτη (1873-1944).  Ο Άγγελος Σιμηριώτης (ψευδώνυμο του Άγγελου Κωνσταντινίδη) γενήθηκε στο Δικέλι της Μικράς Ασίας το 1870 και πέθανε στην Αθήνα το 1944. Ήταν καθηγητής της Μέσης Εκπαίδευσης (διδάξε στη Χάλκη και στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης) και ασχολήθηκε με την ποίηση, τη συγγραφή και μετάφραση θεατρικών έργων, τη δημοσιογραφία, την κριτική. Αρχικά επηρεάστηκε από το ρομαντισμό και τον παρνασισμό, αλλά στη συνέχεια πέρασε στο συμβολισμό, ενώ η ποίησή του έχει και μοντερνιστικά στοιχεία.


Ο Άγγελος Σημηριώτης (1873-1944). Τσιγκοφωτογραφία. 1899.

Ας διαβάσουμε κάποια από τα ποιήματα του Άγγελου Σημηριώτη, που προέρχονται από την ποιητική συλλογή Ονείρων Ήσκιοι  και ας αφήσουμε να μας συνεπάρει η μαγεία της ονειρικής διάθεσης του ποιητή.

Είμ' ένα με τα σύμπαντα

Είμ' ένα με τα σύμπαντα,
τα σκοτεινά κι ακύματα˙
μου χαρακώνουν
οι τροχιές των κόσμων την ψυχή˙
με φλέγουν ήλιοι˙ με σαρώνουν
των αβύσσων των άχανων οι άνεμοι
κ' είμαι σαν ένα πέλαγο, που ηχεί.
Κι απ΄των κατακλυσμών βγαλμένο τη βροχή,
ένα λουλούδι,
στο φως απάντεχα αχνοτρέμει,
βαθύ:
το τραγούδι,
τώρα στα χείλη μου που ανθεί.

J. Atkinson Grimshaw, Ασημένιο φεγγαρόφως. 1880. The Mercer Art Gallery. Harrogate.


Στην άκρη νάτανε

Στην άκρη νάτανε της γης,
μακριά να πάμε απ' τους ανθρώπους,
σ' άλλους γιαλούς και σ' άλλους τόπους,
με τη λαχτάρα της φυγής,
που μέσα μας να κλείσει θέλει
των αιώνιων στοχασμών το μέλι!
Κι εκεί, που αναρριγά η Σιωπή,
ο κόσμος, ξάστερο περίσσια,
μες στη ματιά σου τη λαφίσια,
το μυστικό του να μου ειπεί!


J. Atkinson Grimshaw, Ερωτευμένοι στο δάσος. 1873. Ιδιωτική Συλλογή.


Αυτοί οι δρόμοι

Αυτοί για μας δεν είναι δρόμοι
ο στίβος μάταιης μιας ορμής,
που κυβερνά πιο μάταιη γνώμη˙
τα βράδια, που περνούμ' εμείς,
το κάθε λίγο φως του λάμπει,
στα μάκρη τους, σα μ' άστρου θάμπη,
κι απ' άστρο σ' άστρο μας καλεί ˙
το ένα διαβαίνει κι άλλο φτάνει˙
πόθοι μας πλημμυρούν ουράνιοι˙
η Αιωνιότη μέσα μας μιλεί!

J. Atkinson Grimshaw, Ερωτευμένοι. Ιδιωτική Συλλογή.

Ξεκίνημα

Απόβραδο και ξεκινήσαμε,
πιασμέν' οι δυο μας χέρι χέρι,
τον κόσμο πίσω μας αφίσαμε,
να πάμε, πού; κανείς δεν ξέρει!
Στων τρόμων των ορθών τ' αγέρι,
καθώς σε πέλαγα αρμενίσαμε
κι ανθόφυλλα σκορπούσε ο νους˙
σκοντάψαμε, παραπατήσαμε,
κι όλη τη νύχτα ως περπατήσαμε,
στους πλέριους ήβγαμε ουρανούς.

J. Atkinson Grimshaw, Ερωτευμένοι στο δάσος. 1873. Ιδιωτική Συλλογή.

Φεγγαρόφωτο

Το φεγγαρόφυτο έντυνε τους δυό μας
τους ήσκιους κ' ήταν βαθιά μοναξιά,
και το μυστήριο της νύχτας δικό μας
και του Απείρου δική μας η απλωσιά.
Δικές μας κι οι σιωπές, το ξέπνοο αγέρι,
κ' η Μοίρα πούχε, καλόγνωμη, φέρει,
τη διπλή μας να σμίξουμε στιγμή,
των αβρών και των ανάλαφρων ταίρι˙
-και το χέρι, που μπορούσε το χέρι
να σφίγγει, και δεν τόσφιγγε-ω καημοί!

Α. Σιμηριώτη, Ονείρων ήσκιοι, εκδ. Κασταλία, Αθήνα 1935, σ. 36- 37, 64, 79.

2 σχόλια:

  1. Τον ποιητή δεν τον εγνώριζα μα ούτε και τον ζωγράφο, ο οποίος με συγκλόνισε!
    Ευχαριστώ, καλή σου Κυριακή..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή Κυριακή και καλή μας εβδομάδα!. Χαίρομαι που επικοινώνησες μαζί μου.

      Διαγραφή