Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Για τη φύση. Ένας πίνακας του William Merritt Chase και ένα ποίημα της Έμιλυ Ντίκινσον

Ένας απογευματινός περίπατος στη φύση

"Ένας απογευματινός περίπατος" λέγεται ο παρακάτω πίνακας του Αμερικανού ιμπρεσιονιστή ζωγράφου William Merritt Chase (1849-1916). Είναι προφανώς απόγευμα καλοκαιριού. Η κομψή γυναίκα με το αιθέριο λευκό φόρεμα, που κρατά επίσης λευκή ομπρέλα, κάνει την απογευματινή της βόλτα στη φύση. Κοιτάζει με προσήλωση ένα σημείο πέρα μακριά στις όχθες του ποταμού…Η εικόνα αποπνέει την αίσθηση απόλυτης γαλήνης.
  Ο πίνακας μου θύμισε ένα ποίημα της Αμερικανίδας ποιήτριας Έμιλυ Ντίκινσον (1830-1886) για τη Φύση.

William Merritt Chase, Ένας απογευματινός περίπατος. 1890-95. Μουσείο Τέχνης του San Diego.

Υπ. αριθμ. {668}

"Φύση" είναι αυτό που βλέπουμε-
Το Απόγευμα-ο Λόφος-
Ο Σκίουρος-η Έκλειψη-ο Ζούζουνας-
Κι ακόμα-Φύση είναι οι Ουρανοί-
Φύση είναι αυτό που ακούμε-
Ο Κότσυφας-η Θάλασσα-
Είναι η Βροντή-ο Γρύλλος-
Κι ακόμα-Φύση Αρμονία είναι-
Φύση είναι αυτό που ξέρουμε-
Την τέχνη όμως δεν έχουμε για να το πούμε-
Τόσο αδύναμη η Σοφία Μας
Μπρος στην Απλότητά της.
(1863)

http://www.sdmart.org/collections/americas/item/1976.1

Emily Dickinson, Το ανεξάντλητα Σημαίνον. 91 Ποιήματα, Επιλογή-Μετάφραση-Πρόλογος Έλλη Συνοδινού, εκδόσεις Ιδεόγραμμα, Αθήνα 2006, σ. 96

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου