Άννας Αγγελοπούλου Ιστολόγιο Χάριν Λόγου και Τέχνης, Χάριν Φίλων

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.
Το βρήκα γραμμένο σ᾽ένα ξεχασμένο λεύκωμα της μητέρας μου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 τέτοια αποφθέγματα σημείωναν οι μικρές μαθήτριες...
Γιατί θέλω ένα ιστολόγιο; Γιατί η ανάγκη μιας τέτοιου είδους επικοινωνίας;
Θα πω μόνο ότι στην αρχή σκέφτηκα να είναι ένα ιστολόγιο που να απευθύνεται στους συναδέλφους μου, δηλαδή μόνο σε φιλολόγους... "Χάριν φίλων" του λόγου, δηλαδή. Στη συνέχεια σκέφτηκα να είναι και "χάριν φίλων" της τέχνης. Τελικά, όμως, αποφάσισα να απευθύνεται και σε πολλούς άλλους: στους πρώην και επόμενους μαθητές μου, σε όσους αγαπούν να ονειρεύονται, σε όσους πιστεύουν ακόμα στο όραμα της παιδείας, σε όσους επέλεξαν να είναι εκπαιδευτικοί από αγάπη, σε όσους αγαπούν να ταξιδεύουν, και κυρίως σε όσους αγαπούν την ανάγνωση ή μάλλον τις αναγνώσεις...σε όσους παντού και πάντα θα διαβάζουν...θα διαβάζουν κείμενα στα βιβλία, κείμενα στις εικόνες, κείμενα στα πρόσωπα των ανθρώπων... Άλλωστε, η ανάγνωση είναι ταξίδι, όχι ένα αλλά πολλά ταξίδια...
Τελικά, το ιστολόγιο αυτό απευθύνεται στα αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μας... Απευθύνεται ακόμα σε φίλους, γνωστούς και άγνωστους, σε πρόσωπα που συνάντησα, συναντώ καθημερινά, θα συναντήσω στο μέλλον ή που δε θα συναντήσω ποτέ.
Καλά ταξίδια, λοιπόν, με βιβλία, εικόνες, μουσικές και κυρίως με όνειρα!


Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Ποιήματα για τα λουλούδια. Νικηφόρος Βρεττάκος

Ποιήματα για τα λουλούδια

Αφού έρχεται η Άνοιξη για ακόμη μια φορά, σκέφτηκα μία "λουλουδιασμένη" ανάρτηση.

Τρία ποιήματα του Νικηφόρου Βρεττάκου 
ἀπὸ τὴ
«Φιλοσοφία τῶν λουλουδιῶν»

William Henry Holmes, Ανθη στο λιβάδι. 1927. Smithsonian Mουσείο Αμερικανικής Τέχνης.

ΓΕΝΕΣΗ



Αὐτὸ τὸ γαρύφαλλο, ποὺ κρατώντας το

ἀνάμεσα στὰ τρία μου δάχτυλα

τὸ σηκώνω στὸ φῶς, μοῦ μίλησε καὶ

παρὰ τὸν κοινὸ νοῦ μου τὸ κατανόησα.

Μι᾿ ἁλυσίδα ἀπὸ ἀτέλειωτους γαλαξίες 

     συνεργάστηκαν,

διασταύρωσαν κάτω στὴ γῆ φωταψίες
- τὸ σύμπαν ὁλόκληρο πῆρε μέρος στὴ 
     γέννηση
αὐτοῦ τοῦ γαρύφαλλου.
Κι᾿ αὐτὸ ποὺ ἀκούω εἶναι οἱ φωνὲς
τῶν μαστόρων του μέσα του.

John Singer Sargent, Γαρύφαλο, κρίνο, κρίνο, τριαντάφυλλο (carnation, lily, lily, rose). 1885. Πινακοθήκη Tate Britain.

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ


Ἂν μὲ βλέπουν νὰ στέκομαι
ὄρθιος, ἀκίνητος, μὲς

στὰ λουλούδια μου, ὅπως

αὐτὴ τὴ στιγμή,

θὰ νόμιζαν πὼς τὰ διδάσκω. Ἐνῷ

εἶμαι ἐγὼ ποὺ ἀκούω

κι αὐτὰ ποὺ μιλοῦν.
Ἔχοντας μὲ στὸ μέσο
μοῦ διδάσκουν τὸ φῶς.

P. Auguste Renoir, Μαζεύοντας λουλούδια. 1875. Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης. Ουάσινγκτον.

ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ


Ἀναδύθηκε δάσος ζοφερὸ
ἀπ᾿ τὸ πνεῦμα μας

κι ἐκάλυψε τὸν ὁρίζοντα.

Μόνο ἀτραποὶ τρυπώνουν

καὶ χάνονται μέσα στὸ φόβο.

Μέλλον δὲν φαίνεται.

Τρέχουν, χορεύουν ἀνύποπτα
γιὰ ὅ,τι γίνεται πάνω τους

τὰ παιδιά, ἐνῷ γέρνοντας γύρω

καὶ κάτω ἀπ᾿ τὰ πόδια τους, (ὡς

ν᾿ ἀκοῦν τὴ βοὴ καὶ νὰ βλέπουν

τὸ σύννεφο) σὰν ἕνα ἀπέραντο
ὑπαίθριο ἐκκλησίασμα
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , , , , ,

4 σχόλια:

  1. MYSTELIOS 6 Μαρτίου 2017 στις 9:53 π.μ.

    Υπέροχα γεμάτα χρώματα και συναισθήματα !!!
    Καλή εβδομάδα και καλή Άνοιξη να έχουμε !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Rosa Mund6 Μαρτίου 2017 στις 6:06 μ.μ.

    Συνεχίζω στο ίδιο πνεύμα:

    *

    1. Ανθισμένο οροπέδιο

    Αν δεν είναι κατακλυσμός
    από ουράνιες δυνάμεις
    τι είναι τότε, λοιπόν,
    αυτά τα λουλούδια;

    NIKHΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, "ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ", 1988


    ***



    2. Τά πρόσωπα τῶν λουλουδιῶν

    Γιά μι' ἀκόμη φορά, σταμάτησα
    σήμερα κι ὥρα πολλή κοιτοῦσα
    τό πρόσωπο ἑνός λουλουδιοῦ.

    Βρῆκα τά μάτια του·
    ἔσκυψα
    μέσα του
    κι ἔνιωσα
    δέος.

    Καί γιόμισα ἀγάπη
    γιόμισα εὐλάβεια
    γιόμισα ἄνθρωπο.

    ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, "Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ", 1988


    ***

    3. Ἐρωταπόκριση

    Ἡ ὀμορφιά δέν εἶναι σιωπή.
    Γι’ αὐτό κ’ ἡ φωνή μου
    δέν εἶναι μονόλογος.

    Τῆς ροδιᾶς τό λουλούδι,
    παραδείγματος χάρη,
    εἶναι ἕνα ἀριστούργημα
    πού
    τό ἀπαγγέλλει ἡ μέρα.

    Βλέπω, ἀκούω
    φῶτα φωνῶν.

    Γι’ αὐτό καί μέ βλέπετε
    περπατώντας (ἀκόμη
    καί μέσα στήν ἔρημο)
    συχνά, νά ὑποκλίνομαι.

    ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ, Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ, 1990










    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αννα Αγγελοπούλου7 Μαρτίου 2017 στις 8:33 π.μ.

    Χαίρομαι πολύ που συνέχισες με ποιήματα από τη "Φιλοσοφία των Λουλουδιών"...Καλημέρα μας και καλή ανθοφορία στην ψυχή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)