Άνεμος και Άνοιξη
Ας αφήσουμε τον ανανεωτικό άνεμο της Άνοιξης να πνέει στην καρδιά και να διεισδύσει στην ψυχή μας...Ας αφήσουμε τον άνεμο της Άνοιξης να μας δονήσει για ακόμα μία χρονιά...
John Singer Sargent, μία ριπή του ανέμου. 1885-1886.
Με φόντο τον γαλανόλευκο ουρανό κρατά το καπέλο της για να μην της το πάρει ο άνεμος. Θα μπορούσε να είναι μία από τις πρώτες ημέρες της Άνοιξης.
Ένας πολύ αγαπημένος μου πίνακας από τον Αμερικανό ζωγράφο John Singer Sargent.
Γιώργος Σαραντάρης, Άνεμος και Άνοιξη
O άνεμος ρέει μέσα στην καρδιά μας
Σαν ουρανός που έχασε το δρόμο
Δέντρα προσπαθούν να του δέσουν τα χέρια
Aλλά μάταια κοπιάζουν
O άνεμος αναπνέει μέσα στην καρδιά μας
Σαν στρατός που ορμάει στον αγώνα
Tον καλωσορίζει η άνοιξη στην κοιλάδα
Tον χαιρετάνε τ' αρώματα της γης
H άνοιξη είναι μια παρθένα που δεν την ξέραμε
Kαι όλους μάς φίλησε με θάρρος προτού το ζητήσουμε
Tώρα αγκαλιάζει τον άνεμο και κάνει σαν τρελή
Kι αναγκάζει κι εμάς να τον αγαπήσουμε
Από τη συλλογή "Σαν πνοή Αέρα"
Andrew Wyeth, άνεμος από τη θάλασσα. 1947. Εθνική Πινακοθήκη Τέχνης. Ουάσινγκτον.
Ο πίνακας αυτός του μεγάλου σύγχρονου Αμερικανού ζωγράφου είναι απλά υπέροχος. ...και είναι υπέροχος γιατί είναι τόσο απλός...Το παράθυρο ανοιχτό, η αιθέρια διαφανής κουρτίνα ανεμίζει, σχεδόν εξέρχεται του πλαισίου του πίνακα...Νομίζεις ότι μπορείς να την αισθανθείς, να την αγγίξεις...Σχεδόν αισθάνεσαι τον άνεμο να σου χαϊδεύει το πρόσωπο...και οσφρίζεσαι τη θαλασσινή αύρα...
Στην αισιοδοξία του Σαραντάρη αντιπαραθέτω τον γήινο Αργύρη Χιόνη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΑΝΕΜΟΣ
ΚΑ
Μην εμπιστεύεσαι τον άνεμο που σου χαϊδεύει τα μαλλιά
που μπαίνει στ’ ανοιχτό πουκάμισό σου
και τρίβεται ερωτικά στο στήθος σου
Εκεί που δεν το περιμένεις βγάζει δόντια
εκεί που δεν το περιμένεις χώνεται στις σάρκες σου
και σε αδειάζει από τα μέσα
και σε αδειάζει τόσο που δεν απομένει
ούτε καν μεδούλι στα οστά σου
που δεν σ’ αφήνει ούτε ψίχουλο ψυχής
που γίνεσαι κοχύλι άδειο ηχείο
κουκούλι του κενού
Μην εμπιστεύεσαι τον άνεμο που πλέκει
τα δάχτυλά του μες στα δάχτυλά σου
και με υποσχέσεις για ταξίδια και φτερά σε νανουρίζει
ο θάνατος είναι η μόνη χώρα που γνωρίζει
Στήλωσε στέρεα τα πόδια σου στη γη
και τίναξέ τον από πάνω σου τον άνεμο.
ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ
Εξαιρετικό το ποίημα του Αργύρη Χιόνη...Πάντα τα πράγματα έχουν δύο όψεις ή μήπως πολλές όψεις; Καλή εβδομάδα. Ευχαριστώ για ακόμη μία φορά.
Διαγραφή